เกื้อกูลเป็นคนหลับง่ายและหลับสนิทเลยไม่รู้ตัวเลยว่า ไม่ได้นอนอยู่คั่นกลางเหมือนตอนแรก เมื่อตื่นมาเห็นแม่ลูกสาวตัวดีอยู่ในอ้อมกอดของธูปหอม จึงค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นเพื่อไปจัดเตรียมอาหารเช้า
“แค่แตกต่างจากคนทั่วไป ไม่ได้ผิดปกติเหมือนที่เธอเคยพูดจริงๆ” เกื้อกูลคิดแล้วยิ้มจางๆ ขณะมองดูกอหวายนอนอมยิ้มหลับตาพริ้ม โดยมีธูปหอมกอดเอาไว้ ธูปหอมยิ้มน้อยๆ มองตามเกื้อกูลที่เพิ่งเดินออกจากห้องทั้งที่ก่อนหน้าคิดว่า กอหวายจะโดนเล่นงาน เพราะแอบสลับที่กับมารดากลางดึก
ธูปหอมจุมพิตเบาๆ ไปที่หน้าผากของคนที่ขยับตัวให้แนบชิดมากขึ้นกว่าเดิม
“ลุ้นแทบแย่ นึกว่าแม่จะเล่นงาน” กอหวายหัวเราะหึๆ แต่ยังคงหลับตาแนบใบหน้าไว้กับหน้าอกของธูปหอม
“ร้ายกาจนักนะ เรา” ธูปหอมพูดต่อว่า
“ก็อยากนอนใกล้ๆ แค่กอดแม่ไม่ว่าหรอกมั้งเนอะ” กอหวายลืมตามาสบตากับธูปหอมที่จูบไปที่จมูก
“เดี๋ยวน้าคงอดทานมื้อเช้าแน่” ธูปหอมยิ้ม
“โห หวายพาไปทาน
