ปมรักคุณชายจอมเถื่อน

บทที่6 ตามมาตอแย ตกลงอยากได้วังหรืออยากได้เมีย

หลังจากวันที่ปัถวีออกไปเที่ยวกับเพื่อนและหัวหน้าคนงานคนสนิท ปัถวีก็มีอาการหงุดหงิดอารมณ์เสียบ่อยมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

“ไอ้นรามึงให้คนงานตากเมล็ดกาแฟไว้ ได้ดูยังว่ามันแห้งระดับไหนแล้วพอจะเอามาสีได้ยัง” ปัถวีถามลูกน้อง

“เพิ่งตากไปเมื่อวานเองนะครับนาย” นรารายงานเจ้านายของตนเองแบบงงๆ ว่าทำไมอยู่ดี ๆ นายถึงได้อารมณ์เสียหงุดหงิดงุ่นง่าน

“เออกูลืม แล้วมึงให้คนงานใส่ปุ๋ยต้นปาล์มที่เพิ่งเก็บลูกเสร็จไปแล้วยัง” ปัถวีถามอีก

“ครับจัดการเสร็จแล้วตั้งแต่เมื่อวานครับนาย อันนี้เป็นสรุปบัญชีรายรับรายจ่ายของสวนปาล์มนะครับ” นราบอกเจ้านายและค่อยๆ วางแฟ้มเอกสารลงบนโต๊ะเจ้านายเบาๆ

“อือขอบใจ” ปัถวีรับคำสั้นๆ

“นายครับตั้งแต่คืนนั้นนายอารมณ์ไม่ดีเลยนะครับ น้องเค้กทำอะไรให้เจ้านายไม่ถูกใจหรือเปล่าครับ ผมติดต่อเจ๊น้ำผึ้งให้เปลี่ยนเด็กให้นายคืนนี้ดีไหมครับ” นายนราถามนายเพราะจับสังเกตอาการนายอยู่ ถามนายเพราะอยากรู้ความจริงว่าวันนั้นทำไมนายออกมาจากห้องพักเร็วกว่าปกติ และอยากเอาอกเอาใจนายด้วยการนำเสนอเด็กใหม่งานดีให้นายแทน

“ไม่มีอะไรและกูก็ไม่อยากออกไปไหนด้วย มึงไปทำงานของมึงเถอะนราแต่วันศุกร์นี้กูจะขึ้นกรุงเทพนะ จะเข้าไปทำธุระเสียหน่อย” นายหัวปัถวีพูดเสียงดังกลบเกลื่อนความมีพิรุธของตัวเอง ก็จะให้บอกลูกน้องคนสนิทได้อย่างไรกันว่าวันนั้นเขาล่มที่ปากอ่าวเพราะดันไปคิดถึงริมฝีปากสวยและรสจูบหวานๆ ของหมอนวดร้านสปาเข้าให้

“แล้วนายจะให้ผมขับรถไปให้นายไหมครับ” นราถามนายอย่างรู้หน้าที่

“ไม่ต้องฉันจะขับไปเองคนเดียว นายอยู่ดูแลความเรียบร้อยจัดการงานที่สวนแทนฉันไปก็แล้วกัน” นายหัวปัถวีบอกนราคนสนิทของตัวเอง

“ครับนาย แล้วนายจะไปกี่วันครับ” 

“ยังไม่มั่นใจหรอก แต่เสร็จธุระแล้วฉันจะรีบกลับ” 

“ครับนาย” นรารับคำยิ้มๆ เหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่าง

“ไอ้นรา มึงจะถามอะไรก็ถามๆ มาไม่ต้องมาทำเป็นอมยิ้มมีท่าทีสงสัยอะไรกู” ปัถวีถามลูกน้องไปตรง ๆ ด้วยความรำคาญในความกวนของลูกน้องคนสนิท

“ให้ถามจริงหรือนายงั้นผมไม่เกรงใจนะครับ เป็นเพราะวันก่อนน้องเค้กทำให้นายไม่โอเคถึงกับต้องรีบกลับ แล้วที่ต้องไปกรุงเทพเพราะนายมีเหยื่อรอนายไปกินหรือเปล่าครับ” นราหลุดถามออกไปตรง ๆ ด้วยความอยากรู้

“มึงรู้ได้ไงว่ากูไม่โอเค” ปัถวีถามลูกน้องเสียงดัง

“ก็น้องไอติม เล่าให้ผมฟังว่าน้องเค้กเล่าให้ฟังว่าคืนนั้นนาย…”

“พอๆ ไม่ต้องพูดแล้ว มึงจะไปไหนก็ไปกูจะรีบเคลียร์งาน” ปัถวีตัดบทและไล่ลูกน้องออกไปจากห้องทำงานทันที

“ครับๆ พอครับ ไปครับ แต่ว่านายครับนายไปกรุงเทพเพื่อไปแก้มือหรือเปล่าครับผมอยากรู้จริง ๆ” นรายังคงถามต่อ

“เสือก ไปทำงานสิ” ปัถวีด่าลูกน้องและไล่ให้ไปทำงานแกล้งทำเป็นโกรธกลบเกลื่อนเรื่องที่ลูกน้องรู้ทัน

“อย่างนี้แสดงว่าใช่ ขอไปด้วยคนสินายผมอยากไปลองสาวเมืองกรุงดูบ้างคงงานดีกว่าสาวชุมพรใช่ไหมนาย” นรายังคงเซ้าซี้ถามนาย

“สักเรื่องไหม บอกให้ไปทำงาน” ปัถวีพูดน้ำเสียงจริงจังทำให้นราต้องรีบออกไปทำงาน

สองวันต่อมา

“ผมมาทำสปาครับ” ปัถวีแจ้งความต้องการให้พนักงานทราบ

“ทำสปาผิวหน้าหรือคะ” พนักงานสาวถามปัถวี

“ทำทั้งตัวไปเลยแล้วกันครับ อาบน้ำแร่แช่น้ำนมขอครบเลยครับ แต่ผมขอจองตัวพนักงานที่ชื่อจอมขวัญนะครับ” ปัถวีแจ้งความต้องการของตัวเอง

“คุณจอมขวัญยังไม่เข้ามาเลยค่ะ คุณลูกค้าเปลี่ยนเป็นพนักงานท่านอื่นแทนได้ไหมคะจะได้ไม่ต้องคอยนาน” พนักงานบอกกับปัถวีหน้าตายิ้มแย้มเป็นมิตร

“แล้วคุณจอมขวัญเขาเข้างานกี่โมงกันนี่มันเลยเที่ยงมาแล้วนะ” ปัถวีถามและออกอาการไม่พอใจที่ทราบว่าจอมขวัญยังไม่เข้ามา

“คุณจอมขวัญจะมาบ่ายโมงค่ะคุณลูกค้า วันนี้คุณจอมขวัญไปทำเรื่องเรียนจบที่มหาวิทยาลัย แต่บ่ายโมงยังไม่มีลูกค้าจองตัวคุณจอมขวัญนะคะถ้าคุณลูกค้ารอได้ดิฉันจะลงการจองนัดไว้ให้” พนักงานสาวบอกรายละเอียด

“รอครับ อีก40นาทีผมรอได้” ปัถวีรีบตอบทันที

“ค่ะ งั้นเชิญคุณลูกค้าที่ห้อง VIP อาบน้ำเปลี่ยนชุด เข้าห้องอบสมุนไพรเพื่อเป็นการขับเหงื่อให้ร่างกายอบอุ่นก่อน การอบสมุนไพรเป็นขั้นตอนแรกของการทำสปาของเรานะคะคุณผู้ชาย เสร็จแล้วรอคุณจอมขวัญมาทำต่อในขั้นตอนนวดอโรมาได้เลยค่ะ” พนักงานสาวแจ้งรายละเอียดแก่ปัถวีและพาปัถวีไปยังห้องVIP เพื่อเตรียมความพร้อมทำความสะอาดผิว เปิดรูขุมขนด้วยการอบสมุนไพรรอประมาณ30นาที

อีกสิบนาทีจะบ่ายโมงตรงจอมขวัญก็มาถึงร้าน พนักงานสาวที่เคาน์เตอร์ต้อนรับลูกค้าก็ได้แจ้งให้จอมขวัญทราบว่ามีลูกค้าจองตัวจอมขวัญไว้

“คุณจอมคะช่วงบ่ายโมงตรงมีลูกค้าจองตัวไว้นะคะ เขาอบสมุนไพรรออยู่ที่ห้อง108นะคะ” พนักงานสาวแจ้งให้จอมขวัญทราบ

“ค่ะพี่ฟ้า ให้ลูกค้าอาบน้ำอบสมุนไพรรอแล้วใช่ไหมคะ ขอเวลาจอมไปเปลี่ยนชุดก่อนเดี๋ยวจอมจะไปลงน้ำมันนวดอโรม่าให้ลูกค้าต่อเองค่ะ” จอมขวัญรับคำพนักงานสาวและสอบถามถึงขั้นตอนการทำสปาว่าได้ให้ลูกค้าไปอาบน้ำอบตัวรอแล้วใช่ไหม

“ให้ลูกค้าอาบน้ำอบตัวรอแล้วค่ะคุณจอม” พนักงานสาวแจ้งให้จอมขวัญทราบ

“ขอบคุณค่ะเดี๋ยวจอมจัดการต่อนะคะ”

จอมขวัญเปลี่ยนชุดสำหรับปฏิบัติงานเสร็จเรียบร้อยก็เดินไปยังห้องVIP108 เห็นว่าลูกค้ามานอนคว่ำหน้าหลับตารออยู่บนเตียงนวดแล้วจึงกล่าวทักทายและถามถึงขั้นตอนการอบสมุนไพรก่อนหน้า

“สวัสดีค่ะคุณลูกค้าต้องขอโทษที่ทำให้คุณลูกค้ารอ คุณลูกค้าอาบน้ำและผ่านขั้นตอนการอบสมุนไพรมาเรียบร้อยแล้วนะคะ” จอมขวัญกล่าวทักทายและสอบถามลูกค้าตามหน้าที่ของตัวเอง

“อือ อาบและอบแล้ว” ปัถวีตอบสั้นๆ ขณะนอนคว่ำหน้าอยู่บนฟูกนวดตัว

“ขั้นตอนที่2 เดี๋ยวจะเป็นการนวดอโรม่าเป็นการนวดน้ำมันผ่อนคลายนะคะ ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าชอบกลิ่นน้ำมันหอมประมาณไหนดีคะ มีแนะนำก็จะเป็นกลิ่นหอมจากดอกไม้ทำให้รู้สึกสดชื่น กลิ่นรีแลกซิ่ง ช่วยให้ผ่อนคลาย หรือจะเป็นเอ็นเนอร์ไจซิ่ง ช่วยให้รู้สึกกระปรี่กระเปร่า คุณลูกค้าชอบแบบไหนคะ” จอมขวัญพูดแนะนำและสอบถามความต้องการของลูกค้า

“แบบผมก็ต้องขอแบบคึกคักนะครับ เอ็นเนอร์ไจซิ่งดีกว่า” ปัถวีพูดบอก ในใจก็คิดว่า “ตอนนี้ก็กำลังคึกคักมาก”

“ได้ค่ะคุณลูกค้า” จอมขวัญรับคำเสียงหวานและเริ่มลงมันอโรม่าและนวดผ่อนคลายไปตามบ่า ไหล่ ต้นคอ แผ่นหลัง นวดวนเบาๆ เพื่อความผ่อนคลายจนปัถวีเองเกือบเคลิ้มหลับเพราะความรู้สึกสบายและผ่อนคลาย

“นวดอโรม่าเสร็จแล้วนะคะ ขั้นตอนต่อไปจะเป็นการทำสครับผิว และขั้นตอนสุดท้ายจะเป็นการทำมาร์กเพื่อความชุ่มชื่นนะคะ รบกวนคุณลูกค้านอนหงายนะคะ สครับจะเลือกเป็นสครับทองคำ น้ำนมข้าว หรือ กลูต้านมสดดีคะ” จอมขวัญอธิบายขั้นตอนในการทำขั้นต่อไปและบอกให้ปัถวีนอนหงายและเลือกสครับที่ต้องการใช้ ปัถวีจึงค่อยๆ นอนหงายขึ้น

“นวดเสร็จแล้วผมไม่อยากสครับแต่อยากนาบครับ” ปัถวีพูดขึ้นและดึงแขนจอมขวัญจนเสียหลักมานอนทับบนอกของตัวเอง

“ว้ายคุณ นี่ปล่อยฉันนะคุณจะทำบ้าอะไรของคุณปล่อยฉันนะไอ้คนบ้า” จอมขวัญดิ้นพยายามจะเอาตัวเองออกมาจากอ้อมแขนแข็งแรงของปัถวี

“ก็บอกอยู่นี่ไงว่าอยากนาบกับคุณ คุณหมอนวด” ปัถวีพูดขึ้นน้ำเสียงติดออกจะเยาะเย้ยเหยียดหยามอยู่ในที

“ไอ้คนเลว ไอ้บ้ากาม ฉันไม่ใช่หมอนวดแบบที่คุณเข้าใจ ในห้องนี้มีวงจรปิดทุกมุมถ้าคุณทำอะไรฉันคุณได้ติดคุกหัวโตแน่ ปล่อยฉันนะไอ้คนบ้า” จอมขวัญออกแรงดิ้นและพูดขู่ให้ปัถวีกลัวคุกตารางจะได้ยอมปล่อยตนเอง

“ที่นี่เขามีแอบถ่ายวิดีโอไว้ขายในเว็บโป๊ด้วยหรือ ไม่เป็นไรผมชอบโชว์” ปัถวียิ้มเย้ยและก้มลงฉกจูบริมฝีปากบางของจอมขวัญที่ตอนนี้นอนอยู่ใต้ร่างของตนเองอย่างอดใจไว้ไม่อยู่ ความสวยหวานเป็นเหมือนมนต์สะกดให้ปัถวีหลงใหล หลงไปกับปากหวานของสาวน้อยในอ้อมกอดแกร่ง เมื่อจูบจนพอใจปัถวีจึงถอนจูบออกและพูดกับจอมขวัญว่า

“ผมเช็กสินค้าผ่านแล้ว เอาเป็นว่าคุณอยากได้เท่าไหร่สำหรับการขึ้นเตียงกับผม ห้าหมื่นพอไหมครั้งเดียวจบ ถ้าคุณตกลงเราจะไปต่อกันข้างนอกผมไม่ชอบทำให้ใครดู ในห้องนี้มันมีวงจรปิด” ปัถวีพูดยื่นข้อเสนอแต่เมื่อจอมขวัญได้สติและได้ยินแบบนั้นจึงยกมือขึ้นตบหน้าปัถวีอย่างแรงจนปัถวีหน้าชาหูอื้อไปเลย

“ฉันไม่ได้ขายตัว ไอ้คนเลว” จอมขวัญด่าปัถวีผลักตัวลุกขึ้นจะวิ่งออกจากห้องแต่ปัถวีกลับคว้าตัวไว้ได้ทัน

“เดี๋ยวก่อนสิ จะรีบไปไหนตบผมจนหน้าหันแล้วจะหนีหรือไง ไม่เอาน่าถ้าห้าหมื่นไม่พอผมให้แสนหนึ่งคุณโอเคไหม” ปัถวีพูดและดึงแขนเรียวสวยของสาวเจ้าเอาไว้

“ไอ้คนเลว” จอมขวัญพูดและใช้เท้ากระทืบลงไปบนหลังเท้าของปัถวีอย่างแรง

“โอ๊ย แรงเยอะจริง ๆ นะแม่คุณ” ปัถวีร้องแต่ก็ไม่ยอมปล่อยแขนออกแรงดึงมาบดจูบปากบางของจอมขวัญอีกรอบ แต่จอมขวัญดิ้นรนขัดขืนทำให้ผ้าขนหนูที่พันเอวสอบของปัถวีหลุดลงกองกับพื้น

“อ้าย…..” จอมขวัญกรีดร้องออกมาเสียงดังด้วยความตกใจและผลักปัถวีจนเซไปด้านหลังตัวเองก็รีบวิ่งออกจากห้อง VIP 108 ไปทันที

“อ้าว คุณจอมทำสปาให้ลูกค้าเสร็จแล้วหรือคะถึงได้ออกมาแล้ว แต่มันยังไม่ครบเวลาสามชั่วโมงเลยนะคะ” พนักงานสาวถามขึ้น

“เอ่อ! คือเขา เขาติดธุระด่วนเลยต้องรีบกลับค่ะ ฝากพี่ฟ้าจัดการต่อให้จอมด้วยนะคะ” จอมขวัญพูดบอกเสียงตะกุกตะกักเพราะยังตกใจกับเหตุการณ์ที่เจอและภาพที่เห็น

“ได้ค่ะคุณจอมเดี๋ยวพี่ฟ้าจัดการให้ คุณจอมไปพักก่อนนะคะ” พี่ฟ้าพนักงานต้อนรับของร้านรับคำ

เมื่อคุณฟ้าพนักงานต้อนรับของร้านเดินเข้ามาในห้องก็พบว่าปัถวีแต่งตัวเสร็จแล้ว

“คุณลูกค้าติดธุระด่วนหรือคะ เสียดายนะคะคุณจอมขวัญเธอมาสก์หน้าได้เก่งมากลูกค้าติดใจกันทุกราย ยังไงวันหน้าถ้าสะดวกคุณลูกค้าแวะมาใหม่นะคะ” คุณฟ้าพูดกับปัถวี

“ครับ ผมฝากข้อความและฝากของให้คุณจอมขวัญหน่อยได้ไหมครับ” ปัถวีพูดขึ้น

“ได้ค่ะ ยินดีค่ะ” ฟ้าตอบรับหน้าตายิ้มแย้ม

“ขอกระดาษ ปากกาและซองขาวหน่อยได้ไหมครับ”

“ได้ค่ะ”

“นี่ค่ะ ปากกากับกระดาษ”

“ขอบคุณครับ”

“เงินในเช็คผมจ่ายค่าจูบคุณ แต่ถ้าคุณเปลี่ยนใจยอมนอนกับผม ผมให้ห้าแสน ถ้าคุณเกิดเปลี่ยนใจโทรมาตามนามบัตรผมได้ตลอดนะครับ” ปัถวีเขียนข้อความลงในกระดาษและเซ็นเช็คจำนวนห้าหมื่นบาทลงชื่อปัถวีฝากพนักงานไว้ให้จอมขวัญ

“ผมฝากซองนี้ไว้ให้คุณจอมขวัญด้วยนะครับ” ปัถวีบอกกับพนักงานและขอตัวกลับ