บทที่7 ค่าเสียหายและข้อเสนอในการที่จะได้วังคืน
1361 คำ
หลังจากปัถวีกลับไปแล้ว จอมขวัญที่เข้าไปพักในห้องพักพนักงานก็ได้แจ้งกับเคาน์เตอร์ต้อนรับลูกค้าว่าวันนี้จะเคลียร์งานหลังบ้านงานพวกงานเอกสารบัญชีต่าง ๆ จะไม่รับลูกค้าแล้ว
“พี่ฟ้าวันนี้จอมไม่รับลูกค้าแล้วนะคะ จะเคลียร์งานเอกสารสรุปตัวเลขให้คุณป้าปรางก่อน” จอมขวัญใช้โทรศัพท์ภายในโทรมาบอกพนักงานที่เคาน์เตอร์
“ค่ะคุณจอมคุณปรางเข้ามาแล้วนะคะแจ้งว่าอีกครึ่งชม. ให้คุณจอมไปพบที่ห้องพอดีว่าลูกค้าที่มาทำสปากับคุณจอมเขาฝากของไว้ให้คุณจอมค่ะ พี่ได้ให้คุณปรางไปแล้วนะคะ” ฟ้าพนักงานสาวแจ้งให้จอมขวัญทราบ
“ค่ะ ขอบคุณค่ะพี่ฟ้า จอมขอทำงานก่อนนะคะเดี๋ยวจะอีกครึ่งชั่วโมงจะรีบไปพบคุณป้าค่ะ” จอมขวัญรับคำและวางสายไป
เมื่อวางสายจากฟ้าพนักงานสาวประจำร้านแล้วจอมขวัญก็นั่งทำงานของตนเองต่อแต่ใจเจ้ากรรมกลับไม่ยอมลืมเหตุการณ์ที่ตนเองโดนไอ้ลูกค้าหน้าหนวดลวนลามเอา ผู้ชายหน้าหนวดคนเดียวกันกับที่เคยเดินชนกันหน้าร้านเมื่อหลายวันก่อนโน้น
“ไอ้คนบ้า โรคจิต คนเลว ขออย่าได้พบเจอกันอีกเลย” จอมขวัญเผลอพูดออกมาด้วยความคับแค้นใจ
“แต่งตัวก็ดี ใช้ของแพงจากกลิ่นน้ำหอมที่ใช้ดูจะมีเงินมีการศึกษาแต่ใช้นิสัยและกริยาหยาบช้าป่าเถื่อน” จอมขวัญพูดและยกมือขึ้นจับริมฝีปากบางของตนเองที่โดนปล้นจูบไปก่อนหน้านี้ แล้วหน้าจอมขวัญก็ค่อยๆ แดงระเรื่อเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตนเองกำลังคิดถึงรสจูบของไอ้บ้าหน้าหนวดที่ไม่เคยได้รู้จักกันมาก่อนอยู่ จนได้เวลานัดที่คุณปรางสุดาให้ตนเองไปพบจึงเดินออกจากห้องไปพบคุณปรางสุดา
“ป้าปรางเรียกจอมมาพบมีอะไรให้จอมช่วยหรือเปล่าคะ” จอมขวัญถามคุณปรางสุดาด้วยท่าทางที่ให้ความเคารพต่อคุณปรางสุดามาก
“ไม่มีอะไรหรอกลูกป้าเรียกมาคุยด้วยเฉยๆ ว่าแต่วันนี้ได้ข่าวว่าทำสปาให้ลูกค้าแล้วทำไมเขาถึงได้รีบกลับไปก่อนละลูก” คุณปรางสุดาถามจอมขวัญทำทีเหมือนไม่รู้เรื่องอะไร
“เอ่อ อ๋อเขาติดธุระด่วนค่ะคุณป้า” จอมขวัญตอบออกไปน้ำเสียงดูตื่นๆ เมื่อโดนถามถึงเรื่องนี้
“อย่างนั้นหรือลูก เขาฝากของไว้กับพนักงานให้หนูด้วยนะ นี่จ๊ะฟ้าเขาฝากป้ามาให้หนูรับไปสิลูก” คุณปรางสุดายื่นของให้และนิ่งจับสังเกตดูอาการของจอมขวัญ
“เอ่อค่ะ ของอะไรหรือคะ” จอมขวัญถามและยื่นมือไปรับของมา
“อยู่ในซองนะลูก เปิดออกดูสิ” คุณปรางสุดาบอกจอมขวัญด้วยท่าทางรักใคร่มีเมตตาและยิ้มให้จอมขวัญน้อย ๆ
“ค่ะคุณป้า” จอมขวัญรับคำและเปิดซองออกดู แต่เมื่อเปิดซองออกดูแล้วจอมขวัญถึงกับหน้าชาและค่อยๆ เปลี่ยนเป็นแดงขึ้นด้วยความโกรธที่มีอัดแน่นอยู่ข้างใน คุณปรางสุดาจ้องมองอาการทั้งหมดที่เกิดขึ้นมาตั้งแต่ต้นและแกล้งถามจอมขวัญว่า
“หนูจอมเป็นอะไรไปหรือเปล่า แล้วลูกค้าเขาฝากอะไรไว้ให้หรือลูก” คุณปรางสุดาถามออกไปทั้ง ๆ ที่รู้ว่าในซองนั้นคืออะไร ใครเป็นคนฝากไว้ให้แต่แกล้งทำเป็นถามออกไปเท่านั้น อยากรู้ว่าจอมขวัญจะตอบว่ายังไง
“เอ่อคือ คือว่าลูกค้าเขาฝากทริปให้จอมค่ะ” จอมขวัญตอบออกไปเสียงสั่นกลัวคุณปรางสุดาจะรู้เรื่องนี้ จะทำให้ตนอายจนมองหน้าใครที่ทำงานไม่ติด ถ้าทุกคนทราบว่าตัวเองโดนไอ้ลูกค้าหน้าหนวดปล้นจูบแรกไปตนคงจะอับอายไม่รู้จะเอาหน้าไว้ที่ไหน
“ไม่มีอะไรแน่นะลูก ถ้ามีอะไรหนูจอมบอกป้าได้นะลูก” คุณปรางสุดาถามย้ำ
“ไม่มีอะไรจริง ๆ ค่ะคุณป้า” จอมขวัญตอบและฝืนยิ้มให้คุณปรางสุดาเป็นการกลบเกลื่อนเรื่องราว ในมือก็กำซองที่ใส่เช็คและข้อความของนายหัวปัถวีไว้แน่น
“ถ้าไม่มีอะไรจริง ๆ หนูจอมไปทำงานต่อเถอะลูกป้าเรียกมาเอาของแค่นี้แหละ” คุณปรางสุดาบอกกับจอมขวัญ
“ค่ะคุณป้า จอมออกไปทำงานต่อก่อนนะคะ”
เมื่อคล้อยหลังจอมขวัญแล้วคุณปรางสุดาก็ได้โทรหาพ่อลูกชายตัวดีของตนเอง
“สวัสดีครับ โทรมาหาผมเพราะตัดสินใจได้แล้วว่าจะขายวังคืนให้ผมหรือเปล่าครับมาดาม” ปัถวีถามแม่ของตัวเองมาตามสาย
“เปล่า แม่โทรมาเรียกค่าเสียหายที่ชายมาทำไว้ที่ร้านสปาของแม่”
“ค่าเสียหาย…..”
“อ๋อ เรื่องนั้น คุณหมอนวดเขาฟ้องมาดามหรือครับ แต่ผมก็จ่ายค่าเสียหายให้เขาแล้วนะครับฝากไว้ที่เคาน์เตอร์” ปัถวีแจ้งให้ทราบน้ำเสียงเหมือนเป็นเรื่องปกติมาก
“ชายปัถย์แม่ว่าลูกทำเกินไปแล้วนะ หัดให้เกียรติผู้หญิงบ้าง หนูจอมเขาไม่ใช่คนที่ชายจะมาทำอะไรแบบนั้นกับเขาได้นะลูก”
“ผมทำไปแล้วขอโทษนะครับ แต่ผมจ่ายค่าเสียหายให้เขาแล้ว หรือว่าไม่พอครับอยากได้เท่าไหร่ก็ถามเขามาผมยินดีจ่าย”
“ชายปัถย์แม่ผิดหวังจริง ๆ ที่ได้ยินลูกพูดแบบนี้ แม่อยากให้ชายรับผิดชอบในสิ่งที่ทำลงไป”
“รับผิดชอบยังไงไม่ทราบครับ ผมแค่จูบเขานะครับยังไม่ได้นอนกับเขา แต่ก็เสนอไปนะบอกตรง ๆ ผมอยากนอนด้วยแต่ยินดีจ่ายหนักถ้าเขาตกลง”
“ชายปัถวี ทำไมถึงได้พูดจาน่าเกลียดได้ขนาดนี้ หนูจอมขวัญเขาเป็นคนมีพ่อแม่มีการศึกษาที่ดีลูกอย่ามาพูดจาแบบนี้นะ”
“ก็ถ้าไม่ยอมผมไม่ได้บังคับ”
“แต่แม่เห็นจากวงจรปิดว่าลูกรังแกน้อง เพราะฉะนั้นชายต้องรับผิดชอบ”
“รับผิดชอบยังไง ผมต้องแต่งงานกับหมอนวดเลยไหมครับมาดาม ขอโทษนะครับผมคงเอาหมอนวดมาทำเมียไม่ได้” ปัถวีถามและหัวเราะเสียงขืนพร้อมกับพูดจาเหยียดหยามจอมขวัญด้วย
“ก็ถ้าชายไม่รับผิดชอบแม่คงขายวังคืนให้ชายไม่ได้ แม่ตั้งใจว่าจะมอบวังให้เป็นของขวัญแต่งงานของลูกชายแม่คนไหนสักคน วังนั่นก็คงจะยกให้ไมเคิล แม่รักหนูจอมขวัญเขาเหมือนลูกอยากได้เขามาเป็นสะใภ้ ถ้าชายไม่รักไม่ชอบและยืนยันจะไม่รับผิดชอบหนูจอมแม่จะสู่ขอเขาให้ไมเคิลและจะให้วังเป็นของขวัญแต่งงาน” คุณปรางสุดาของขึ้นพูดกับลูกชายแบบนั้นไปก็ให้มันรู้ไปให้วังแถมเมียจะไม่ยอมรับไว้
“นี่มาดามปราง ผมพูดชัดเจนนะว่าผมขอซื้อวังคืนจะให้ราคาที่คุณพอใจอยากได้เท่าไหร่ก็ว่ามา ผมต้องการแค่วังที่เคยเป็นสมบัติของท่านพ่อผมคืนเท่านั้นไม่ต้องการเมียที่เป็นหมอนวดเป็นของแถม เมียนะครับไม่ใช่คู่นอน” ปัถวีพูดเสียงดังอย่างไม่พอใจแม่ของตัวเองเป็นอย่างมาก
“ก็ถ้าชายอยากได้แค่วัง เราก็คงไม่ต้องมาพูดเรื่องวังกันอีก”
“นี่คุณกำลังบังคับผมอยู่นะ วังกฤษฎาเป็นสมบัติของท่านพ่อของผมนะคุณจะเอาไปให้ลูกชายอีกคนของคุณไม่ได้ คุณต้องการเงินเท่าไหร่ก็พูดมาเถอะผมพร้อมจ่าย” ปัถวีพูดน้ำเสียงไม่สบอารมณ์เอาเสียเลย
“วังนั่นมันเป็นสิทธิของแม่มาตั้งนานแล้ว แม่ซื้อมันมาจากเจ้าหนี้ของท่านพ่อชายนะ แม่จะมอบมันให้ใครก็ได้เพราะมันเป็นสิทธิ์ของแม่”
“คุณ…….” ปัถวีพูดได้เท่านั้นก็ตัดสายใส่แม่ของตัวเองทันทีเพราะความโกรธที่แล่นมาจุกอก ฝั่งคุณปรางสุดาก็ยิ้มน้อย ๆ อย่างนึกสมใจและคิดวางแผนขั้นต่อไป
- ผู้เขียน
