ปมรักคุณชายจอมเถื่อน

บทที่3 นางฟ้าจำแลงVS.เจ้าชายอสูร

ตอนเช้าของวันใหม่คุณชายปัถย์ตื่นนอนตั้งแต่เช้า ลงมานั่งอ่านข่าวเศรษฐกิจและนั่งดื่มกาแฟดำอยู่ริมหน้าต่างของบ้านไม้สักทองหลังงาม

“คุณชายรับข้าวต้มทะเลหน่อยนะคะ นมจะให้น้อยยกมาให้ตรงนี้” นมสายคุยกับคุณชายน้ำเสียงเอื้ออารี

“ครับนม ยกมาเลยก็ได้ครับรีบกินผมจะรีบไป อาทิตย์นี้ผมจะไปค้างที่บ้านพักเชิงเขานะครับจะเข้าไปคุมคนงานแทงปาล์มให้เสร็จ อาทิตย์หน้าผมจะเข้ากรุงเทพนะครับ” คุณชายปัถย์บอกแม่นมของตน

“ค่ะ แล้วคุณชายจะไปกรุงเทพทำไมหรือคะ ไปทำธุระหรือขึ้นไปพักผ่อนแล้วจะไปกี่วันนมจะได้จัดกระเป๋าให้ถูก” 

“ผมไปหาหม่อมปรางสุดา ตั้งใจจะไปเจรจาขอซื้อวังคืนจากเขา” คุณชายปัถย์บอกแม่นมน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่แววตาโชนแสงวาบช่างน่ากลัว

“หม่อมกลับมาอยู่เมืองไทยหรือคะตอนนี้ แล้วคุณชายจะคุยกับหม่อมอย่างไร หม่อมจะยอมขายให้หรือคะ” นมสายหยุดถามน้ำเสียงเป็นกังวล

“หม่อมเขาชอบเงิน ผมให้เงินเขาในจำนวนที่เหมาะสมและมากพอมีเหรอคนอย่างเขาจะไม่เอา เขาจะเก็บวังไว้ทำไมที่วังนั่นไม่มีอะไรให้คนอย่างเขาต้องจดจำหรอกครับ” คุณชายพูดกับแม่นมน้ำเสียงออกจะประชดประชันแววตาบ่งบอกได้ชัดว่ามุ่งมั่นจะขอซื้อวังคืนให้จงได้

“ถ้าคุณชายมั่นใจแบบนั้นนมก็สุดแล้วแต่คุณชายเถอะค่ะ นมขอตัวไปจัดกระเป๋าและจัดเตรียมอาหารของแห้งเป็นเสบียงให้คุณชายก่อนนะคะ” นมสายหยุดพูดและเรียกน้อยคนงานของบ้านให้ขึ้นไปช่วยตัวเองจัดกระเป๋าให้คุณชายอีกแรง

คุณชายเดินทางมาถึงบ้านหลังน้อยริมภูเขา บ้านหลังนี้เป็นบ้านที่คุณชายใช้พักตอนมาบุกเบิกทำสวนปาล์มน้ำมันเมื่อสิบปีก่อน กินนอนที่บ้านหลังนี้ อาบน้ำตรงลำธารเล็ก ๆ หน้าบ้านที่ไหลมาจากภูเขา ภาพวันนั้นกับภาพในวันนี้สิ่งที่ยังคงเดิมคือบ้านกระท่อมหลังเล็กยังอยู่ที่เดิม ลำธารที่มีน้ำเย็นสะอาดไหลมาจากภูเขายังคงเหมือนเดิมแต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือต้นปาล์มน้ำมันต้นเล็ก ๆ จำนวน500ไร่ในวันนั้นได้ออกลูกให้นายหัวได้เก็บผลผลิตจากมันแล้ว

“นายหัวจะเข้ามาคุมคนงานแทงปาล์มด้วยตัวเองเลยหรือครับรอบนี้” นายนราถามเจ้านายหนุ่ม

“ใช่ รอบนี้ฉันรีบอยากให้ทุกคนช่วยกันเร่งมือหน่อย ฉันตกลงราคากับลานรับซื้อเอาไว้ เรื่องราคาด้วยส่วนหนึ่งเลยไม่อยากผิดสัญญากับเขา ต่อรองราคากับเขาไว้แล้วก็อยากเร่งส่งปาล์มทั้งหมดให้ครบกำหนดทันกับไลน์การผลิตของเขาด้วย” นายหัวปัถย์ของคนงานทุกคนบอกกับนายนราผู้จัดการสวน

“นายหัวให้ผมช่วยจัดการแทนก็ได้ครับ” นราบอกเจ้านายหนุ่มด้วยน้ำเสียงเกรงใจ

“นราช่วยดูสวนกาแฟเป็นหลักเถอะ ทางนี้ฉันจัดการเองฉันยังมีไอ้ชัชช่วยอีกแรงฉันจัดการได้” นายหัวปัถย์บอกกับลูกน้อง

เย็นวันนั้นหลังจากที่คนงานช่วยกันแทงปาล์มโซนแรกเสร็จนายหัวปัถย์ก็เลี้ยงอาหารกับแกล้มและเหล้าต้มพวกคนงานทุกคน ทุกคนดื่มกินกันพอสมควรเพราะนายหัวห้ามไม่ให้เมาจนเสียงานพรุ่งนี้ต้องทำงานต่อ ช่วงหัวค่ำฝนเริ่มลงเม็ดโปรยๆ นายอ่ำคนงานคนหนึ่งพูดขึ้นว่า

“ฝนตกพรำ ๆ แบบนี้คิดถึงเมียอยากนอนกอดเมียโว้ย” นายอ่ำคนงานพูดขึ้น

“น้อย ๆ หน่อยไอ้อ่ำเพิ่งห่างเมียมาคืนเดียวทำเป็นบ่น ไปๆ พออย่ากินเหล้าจนเมาเสียการเสียงานนะพวกมึง งานฉันรีบต้องเสร็จก่อนฉันจะเดินทางไปกรุงเทพนะ” นายหัวปัถย์พูดปรามลูกน้อง

“ครับนายหัวปัถย์ ผมแรงเยอะครับเสร็จทันแน่นอนครับผม แต่เรื่องเมียผมคิดถึงเมียจริง ๆ ก็ผมเพิ่งได้แต่งเมียนะครับ ผมจะรอดูตอนนายหัวมีเมียอยากรู้เหมือนกันว่าเสือยิ้มยากอย่างนายหัวจะติดเมียไหม” นายอ่ำพูดบอกเจ้านาย

“เออให้งานมันเสร็จเถอะพวกมึง เรื่องมีเมียฉันยังไม่คิดจะมีภาระชีวิต อยู่แบบนี้ฉันก็สบายใจดี” นายหัวปัถย์พูดน้ำเสียงจริงจัง

“ไม่เป็นภาระหรอกครับนาย พอนายมีคนที่นายรักโลกทั้งใบมันจะมีแค่เราเลยละครับ” นายอ่ำพูดอีก

“พอๆ ไอ้อ่ำเพ้อเจ่อแล้ว แยกย้ายไปพักผ่อนกันได้แล้วพรุ่งนี้เช้าต้องรีบทำงาน” นายหัวปัถย์พูดไล่ลูกน้องให้ไปพักผ่อน

“ครับนาย แหมแต่นายก็ไปปลดปล่อยตามประสาผู้ชายบ่อย ๆ แบบนั้นก็ภาระนะครับใช้ครั้งเดียวแล้วก็แพงด้วย” นายอ่ำพูดเหน็บเจ้านายบ้าง

“พูดมากให้อ่ำ เรื่องของกูวอนโดนตีนแล้ว ไปๆ พวกมึงกลับแคมที่พักกันได้แล้ว กูเลือกกิน เลือกจ่าย เสร็จแล้วก็จบกันไปไม่ปวดหัวเข้าใจนะไอ้อ่ำ” นายหัวปัถย์พูดเสียงหนักๆ

“ครับ แยกย้ายแล้วครับนายครับ เอ้าพวกเอ็งทุกคนพรุ่งนี้เร่งมือกันนะเว้ย อาทิตย์หน้านายมีภารกิจต้องขึ้นไปตีหม้อ” นายอ่ำผู้ช่วยหัวหน้าคนงานคนสนิทอีกคนของนายหัวพูดยิ้มๆ ล้อเลียนเจ้านาย

“ไอ้อ่ำ ไอ้ส้นตีน ตีหม้อบ้านมึงน่ะสิ” นายหัวปัถย์ได้ทีเจริญพรลูกน้องคนสนิทไป

หลังจากจัดการเรื่องงานและส่งปาล์มให้ลานปาล์มเสร็จตามกำหนดนายหัวปัถวีก็ได้เตรียมตัวเดินทางขึ้นกรุงเทพ

“นมจัดกระเป๋าให้แล้วนะคะคุณชาย แล้วนี่จะไปทั้งที่หนวดเครารกผอมยาวแบบนี้เหรอคะคุณชาย” นมสายหยุดพูดขึ้นเมื่อเห็นสภาพคุณชายในคราบโจรป่ายืนอยู่ตรงหน้า

“ครับไปทั้งอย่างนี้นั่นแหละครับ ผมเอาเงินไปซื้อวังผมคืน ไม่ได้จะไปสมัครเป็นดาราหรือจะไปสมัครงานที่ร้านสปาของหม่อมเขาหรอกครับ” คุณชายบอกนมสายหยุด

“จริง ๆ เลยคุณชาย นมหมายถึงหน้าตาออกจะดูดีทำไมไว้หนวดไว้เคราผมยาวอย่างนี้ ก็เป็นเสียอย่างนี้สาวๆที่ไหนจะมามองมหาโจรแบบนี้กันละคะ นมอยากอุ้มคุณหนูตัวน้อย ๆกับเขาเหมือนกันนะคะ” นมสายหยุดพูดบ่นคุณชายของตัวเองอีก

“ผมก็เป็นของผมอย่างนี้แหละครับ ไม่ได้ต้องการให้สาวที่ไหนมามองผมที่หน้าตา แค่มีเงินผมก็ทำให้ผู้หญิงมาสนใจผมได้ก็แล้วกันครับ” คุณชายปัถวีพูด

“คุณชาย ไม่เอาแล้วนมไม่คุยด้วยแล้ว แล้วนี่จะขับรถไปเองคนเดียวหรือคะ ไม่เอาใครไปเป็นเพื่อนสักคนละคะ แล้วคุณชายจะไปพักที่โรงแรมหรือจะไปพักที่คอนโดคะ” นมสายหยุดถามด้วยความเป็นห่วง

“ผมไปคนเดียวสะดวกกว่าครับ ผมจะพักคอนโดพรุ่งนี้จะได้ออกไปทำธุระที่ร้านสปาของหม่อมเลยร้านสปาอยู่ไม่ไกลจากคอนโดผมครับ” คุณชายบอกแม่นมของตัวเอง

“ค่ะ ไปดีมาดีเดินทางปลอดภัยนะคะคนดีของนม” นมสายหยุดพูดอวยพรด้วยความเป็นห่วงคุณชาย

“ครับนม เสร็จธุระแล้วผมจะรีบกลับ”

ปัถวีมาถึงกรุงเทพช่วงบ่าย ถึงคอนโดแล้วก็อาบน้ำและโทรหาเพื่อนสนิทอย่างปกรณ์นัดกันออกไปกินข้าวและดื่มกันตามประสาชายโสด

“ไงว่ะไอ้คุณชายวันนี้จะจัดสักคนไหมวะมีเด็ดๆแจ่มๆ นะเว้ย” ปกรณ์ถามเพื่อนน้ำเสียงหยอกเย้าเพื่อน

“ไม่ล่ะวันนี้ไม่มีอารมณ์ อีกอย่างพรุ่งนี้ฉันมีธุระสำคัญจะต้องรีบไปจัดการด้วย คืนนี้เลยอยากพักผ่อนมากกว่า” คุณชายปัถวีพูดกับเพื่อนน้ำเสียงจริงจังบ่งบอกให้รู้ว่าเหม็นเบื่อผู้หญิงแล้วจริง ๆ

"ธุระสำคัญอะไรของมึงวะไอ้คุณชาย ถึงได้ไม่สนใจเรื่องบนเตียงแล้ว คิดว่าหลุดจากป่ามาจะกลัดมันเสียอีก" ปกรณ์ถามเพื่อนน้ำเสียงหยอกล้ออยู่ในที

“จะไปเจรจาธุรกิจนิดหน่อย” ปัถวีบอกเพื่อนไปแบบกลางๆ

“ทำไมมึงจะเอาเม็ดกาแฟมาขายที่กรุงเทพเหรอวะ” ปกรณ์ถามเพื่อน

“เออน่า มึงอย่ารู้เลยวันนี้กูเลี้ยงเองไว้เจอกันอีก แยกย้ายวันนี้ง่วงนอนแล้ว” ปัถวีบอกเพื่อน

“เดี๋ยวก่อนไอ้ปัถย์ มึงอย่าบอกนะว่ามึงจะไปเจรจาธุรกิจด้วยสาระรูปแบบนี้ มึงไม่คิดจะโกนหนวดโกนเคราตัดผมบ้างเหรอวะยังกะโจรป่า ใครเขาจะอยากคุยธุรกิจกับมึง” ปกรณ์ว่าเพื่อน

“เออน่ะ กูใช้เงินเจรจาไม่ได้ทำธุรกิจด้วยหน้าตาหรอก ชัดเจนนะ เออไว้เดี๋ยวเจอกันใหม่” ปัถวีบอกเพื่อนและไม่เปิดโอกาสให้เพื่อนได้ถามอะไรต่อพูดขอตัวกลับเลย

“เออไว้เจอกัน” ปกรณ์รับคำ

ช่วงสายจนเกือบเที่ยงของวันใหม่ปัถวีก็เดินทางมาที่ร้านสปาชื่อดังย่านศาลาแดงเพื่อมาขอพบหม่อมปรางสุดา แต่เมื่อมาถึงหน้าร้านปัถวีได้ชนกับจอมขวัญในชุดนักศึกษาที่หน้าร้านสปา

จอมขวัญที่รีบเดินเร็วๆลงจากบีทีเอสและเร่งฝีเท้าเดินตรงมายังร้านสปา  ในมือก็ถือเทปเลตดูไลน์ที่พนักงานแจ้งคิวลูกค้าที่มีการจองมาขอใช้บริการ คิวต่อไปอีกยี่สิบนาทีเป็นคิวการให้บริการของจอมขวัญ ทำให้จอมขวัญรีบมากไม่ทันได้ดูทางจึงเดินชนกับปัถวีเข้าอย่างจังจนตัวเองเซจะล้มคว่ำ ดีที่ปัถวีฉุดดึงไว้ทันแต่จอมขวัญก็สะดุดขาตัวเองจนโถมกายล้มไปข้างหน้าล้มทับร่างของปัถวีไว้และปากกระจับได้รูปก็ปาดไปจูบกับริมฝีปากหนาของนายหน้าหนวดคนนั้นเข้าอย่างจัง ต่างฝ่ายต่างก็ตกใจและจ้องมองตากันอยู่ชั่วครู่จอมขวัญได้สติก่อนจึงรีบลุกขึ้นเอามือมาจับปากของตัวเองไว้และร้องด้วยความตกใจ

“ว้าย! .....คุณ! ฉันขอโทษค่ะ คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ” จอมขวัญละล่ำละลักถามนายหน้าหนวดที่ตัวเองล้มทับอยู่และตะลีตะลานรีบลุกขึ้นแต่ปัถวีกลับยึดร่างบางไว้และพูดขึ้นว่า

“จุกสิถามได้ คุณล้มทับผมและยังมา…...” นายหน้าหนวดคนที่จอมขวัญล้มทับพูดออกมาน้ำเสียงปกติแต่ดวงตากลับจับจ้องมองคนสวยตรงหน้าไม่วางตา

“สวยจัง ปากรูปกระจับ หน้าก็สวยหวาน ผิวขาวถูกใจเขามาก รสจูบเมื่อกี้ช่างหวาน จมูกโด่งเล็ก ตาคมขนตางอน ดูรวมๆ แล้วสวยมาก นี่มันนางฟ้าในชุดนักศึกษาชัดๆ ถ้าได้…..” ปัถวีคิดไปเพลินๆ เมื่อจ้องมองคนสวยที่ล้มทับเขาอยู่

“คุณฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะชนคุณ แล้วก็! ......” จอมขวัญพูดและพยายามขยับตัวขึ้นลุกขึ้นนั่งจะพูดต่อว่าไม่ได้ตั้งใจจะจูบปัถวีก็กระดากไม่กล้าพูดออกไป

“ไม่เป็นไรครับ คุณไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ผมไม่โกรธเรื่องที่คุณมาจูบผมหรอกเพราะจะว่าไปแล้วปากคุณก็หวานดี” ปัถวีพูดแบบชิว ๆ แล้วลุกขึ้นยืนพร้อมกับฉุดให้จอมขวัญลุกขึ้นและก้มลงเก็บของส่งคืนให้จอมขวัญ

“คุณ! ...ขอบคุณมากค่ะ ถ้าคุณไม่เจ็บมากไม่ต้องหาหมอดิฉันขอตัวก่อนนะคะ” จอมขวัญพูดกับปัถวีเสียงสะบัดทั้งโกรธทั้งอายแต่จะทำยังไงได้ก็ดันไปชนเขาจนล้มทับไปจูบเขาเองพร้อมกับคิดว่า

“นายหน้าหนวดคนนี้ท่าทางดูน่ากลัวเพราะหนวดเครายาว ผมก็ยาวเหลือเกิน ตัวก็คล้ำๆ แดด แต่กลิ่นน้ำหอมที่ใช้บ่งบอกรสนิยม และราคาของมันก็คงแพงมากกลิ่นนี้จอมขวัญรู้ดีว่าเป็นน้ำหอมแบรนด์ดัง เสื้อผ้าที่สวมใส่ก็    แบรนด์ดังทั้งเสื้อและกางเกงหรือจะเป็นเจ้าชายจำแลงเป็นอสูรมาชนเรานะ” จอมขวัญคิดในใจและรีบเดินเร็วๆ เข้าไปยังร้านสปา ซึ่งปัถวีเองก็เดินตามเข้าไปด้วย