ปัถวีนอนกอดเมียหลับไปนานพอสมควรมารู้สึกตัวตื่นตอนใกล้เที่ยงและฝนเริ่มซาเม็ดแล้ว คนงานที่แคมป์ได้เอาอาหารเที่ยงมาส่งให้เจ้านายที่บ้านพัก
"ผู้จัดการให้ผมเอาอาหารกับยาลดไข้มาให้นายครับ แล้วผู้จัดการฝากบอกนายว่าไม่ต้องห่วงงานถ้านายหญิงไม่สบายให้นายพานายหญิงกลับก่อนได้ครับไม่ต้องเป็นห่วงงานทางนี้ครับ"
"เออ ฝากขอบใจนรามันด้วย" ปัถวีรับคำและขอบใจลูกน้อง หลังจากนั้นก็เอาอาหารไปจัดใส่จานในครัวรอให้จอมขวัญตื่นมากิน ปัถวีเดินกลับเข้าไปในห้องนอนอีกครั้งเห็นจอมขวัญยังนอนหลับตาพริ้มอย่างไม่มีทีท่าว่าจะตื่น
"ไข้ลดแล้ว นอนขี้เซาจริง ๆ" ปัถวีเข้าไปจับหน้าผากดูก็พบว่าไข้ลดแล้ว แต่ก็อดใจไม่อยู่ก้มลงจูบริมฝีปากบางของจอมขวัญด้วย
"อือ...." จอมขวัญผลักคนตัวใหญ่ออก ไม่ต้องการให้รบกวนเวลานอนของตัวเอง อาการแบบยังไม่รู้ตัวว่าตนเองกำลังจะถูกปัถวีจับกินอีกครั้ง
"ตื่นไปกินข้าวได้แล้วนะจอมนอนนานแล้วนะ พี่หิวข้าวแล้
