ตอนที่ 5

1637 คำ

คริสยอมนั่งลงยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มพลางมองเมียที่หัวเราะกับเพื่อน มีความสุขกันจังเลยนะที่กับกูเนี่ยหน้าตึงใส่ตลอด เขายกเหล้าขึ้นมาดื่มหนักขึ้น ยิ่งเห็นเธอยิ้มให้คนอื่นก็ยิ่งต้องดื่มเพื่อดับความโกรธที่พลุ่งพล่านอยู่ในใจ “ไอ้โตมันเอาไง?” ชินถามเพื่อน “มันมองมีนขนาดนั้นเอากลับไม่ได้แน่” โตตอบไป คริสตัดสินใจเดินตรงไปหาเมียที่นั่งแจกยิ้มให้ชาวบ้านไปทั่ว จะเด็กเสิร์ฟ เพื่อน หรือคนในโทรศัพท์ ให้ตายเถอะ! นี่มันทุกคนเลยจริงๆที่เธอส่งยิ้มให้ มันชักจะมากเกินไปแล้วนะเว้ย “จะไม่ทักกันหน่อยเหรอมีน?” เขาเดินถือแก้วเหล้าไปหาเธอถึงโต๊ะเอง แล้วก็หงุดหงิดมากกับสายตาที่มองกันด้วย “คริสมาได้ไง!?” เธอหันไปมองตามเสียงรอยยิ้มที่มีหายไป “นึกว่าจะลืมกูไปซะแล้ว!” เขาก้มหน้ามาใกล้เธอมากขึ้น รู้สึกอยากจูบปากของเธอมากเลย เขาอยากจะหอมแก้มเมียจังเลย อยากดึงเมียเข้ามากอดแล้วบอกว่าเลิกเย็นชาใส่กันได้แล้ว แต่เธอไม่เปิดโอกาสให้พูดสักนิด “น้องมีนเอ่อ…ไอ้คริสกลับ!” โตตามมาลากเพื่อนกลับหลังจ่ายเงินเรียบร้อย คริสเดินออกไปจากร้านเธอถึงขั้นถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก นึกกลัวว่าเขาจะก่อเรื่องให้เธอต้องมาเหนื่อยใจอีก เธอหันมาสนุกกับเพื่อนต่อแต่ความรู้สึกมันไม่ได้สนุกไปแล้ว กลายเป็นว่าเธอฝืนหัวเราะกับเรื่องเล่าของเพื่อนแทน พีชลืมโทรศัพท์จำเป็นต้องกลับไปเอาที่รถ แต่พอเดินไปดันบังเอิญเห็นแฟนเก่าเพื่อนเมียกำลังโวยวายอยู่ สงสัยคงเลิกกันได้ไม่นานและน่าจะจบไม่สวยมั้ง เหอะ! มีของดีๆเสือกทิ้งขว้างน่าเสียดายแทน “หน้ากูเหมือนพ่อมึงเหรอวะ!?” คริสหันไปทางผู้ชายให้กลุ่มมีนที่มองหน้าเขาอยู่ “ไม่เหมือนวะ กูขอนะไหนๆมึงก็ทิ้งไปแล้ว” พีชยิ้มกว้างตลกกับท่าทีโมโหที่ถูกเพื่อนจับไว้ มันทำอะไรเขาไม่ได้อยู่แล้ว มีนสวยน่าเอากว่ามินนี่เยอะ แค่เอาสนุกๆกันคงจะได้อยู่มั้ง ผลัวะ!! ตุบ!! “ไอ้เหี้ยมึง...อั่ก!” พีชล้มไปกองกับพื้นกุมท้องตัวเองตัวความเจ็บปนจุกแล้วยังปากแตกอีก “มึงอย่าคิดมาแตะเมียกูแม้แต่ปลายเล็บไอ้ระยำ!” คริสชี้หน้าด่าจะกระทืบมันซ้ำอีก แต่ว่าเพื่อนมาดึงตัวออกก่อน ครั้งหน้าถ้าเขาเจอมันอยู่กับมีนละก็ได้เจ็บตัวหนักกว่านี้แน่ พีชลุกขึ้นเช็ดเลือดที่มุมปากออกแล้วยังเจ็บที่หน้าท้อง แต่ใครจะยอมโดนทำคนเดียววะ พีชเดินตรงไปกระชากไหล่คริสแล้วเหวี่ยงหมัดซัดเข้าเต็มหน้า ผลัวะ!! “มึงคิดว่ากูยอมให้ทำเหรอ เมียมึงกูเอาแน่ไอ้สัตว์” พีชตอบหน้ากวนหัวเราะออกมาอย่างสะใจ “หึ! มึงได้เจ็บตัวกว่านี้แน่ไอ้เหี้ย” คริสหันกลับไปมองตาขว้างกะว่าจะไม่ทำอะไรแต่มันดันพูดหมาๆออกมา เขาเดินตรงเข้าไปกระชากคอเสื้อเหวี่ยงหมัดซัดเข้าหน้าท้องหลายครั้งติด “ถ้าเมียกูเป็นอะไรมึงตายแน่” เขากระซิบบอกเสียงเหี้ยม ก่อนจะปล่อยมันให้ล้มไปกองกับพื้นแล้วเตะปากซ้ำอีกครั้ง “ไอ้คริสพอแล้วเดี๋ยวมันก็ตายหรอก!” ชินเดินมาห้ามไว้ถึงแม่งจะอยากช่วยกระทืบก็เถอะ “มันพูดว่าอะไรพวกมึงก็ได้ยินกูจะสั่งสอนมัน!” คริสยิ้มเหี้ยมมองเพื่อนตาขว้างกัดฟันกรอดเป็นสันนูนขึ้น “กูรู้ แต่ถ้ามีนเห็นจะเป็นเรื่อง” โตมาจับไว้อีกแรง “ก็ได้วะ” คริสสะบัดมือเพื่อนออกแล้วนั่งลงมองก่อนจะขู่ซ้ำ “ถ้าไม่อยากตายอย่ายุ่งกับเมียกูอีก” เขากดเสียงต่ำยิ้มเหี้ยมแล้วลุกไปกับเพื่อน เวลาเลื่อนผ่านไปเกือบห้าทุ่มมีนถึงกลับมาที่ห้องพัก เธอรู้สึกแปลกๆเหมือนว่ามีคนมองอยู่อย่างนั้นแหละ และคำตอบชัดเจนเมื่อไฟทั้งห้องเปิดขึ้นโดยผู้ชายที่เธอพยายามจะตัดใจอยู่ คริสจะมาทำไมอีกเนี่ย? “กลับดึกจังวะ” คริสนั่งไขว้ห้างมองเมียที่ท่าทางจะเมานิดๆ “เรื่องของฉัน ออกไปได้แล้ว” เธอไม่ต้องการจะอยู่กับเขาแค่สองคนมันอันตรายต่อใจเธอมาก “กล้าไล่ฉันเหรอมีน ทำไมห่ะ! ไอ้เหี้ยนั่นผัวใหม่รึไงวะ” “จะบ้าเหรอห่ะ! นั่นมันแฟนเพื่อนเลิกนะ คริสพาลสักทีเถอะ” เธอวางกระเป๋าลงแล้วมองหน้าเขาด้วยความน่าเบื่อหน่าย คริสเอาแต่โทษทุกอย่างยกเว้นตัวเอง ที่เธอเลิกก็เพราะตัวเขาเองแล้วยังไม่คิดจะเอาใครมาทำให้เจ็บหัวใจด้วย “ยังไม่ได้กับมันใช่ไหม?” เขาไม่ไว้ใจใครทั้งนั้นในเมื่อเธอเลิกกับเขามันต้องมีสาเหตุเดียวคือมีคนอื่น เผียะ!! “จะบ้าเหรอห่ะ! นั่นแฟนเพื่อนฉันไม่ได้เลวขนาดนั้นนะ” เธอตบหน้าเขาไปเต็มแรงให้รู้สึกตัวว่าตอนนี้เขาพาลขนาดไหน “เธอกล้าตบฉันเหรอ! มันต้องพิสูจน์ว่าเธอยังไม่เป็นของใคร” เขาเดินเข้ามาชิดตัวเธอมากขึ้น พยายามกัดฟันระงับความโกรธที่พุ่งขึ้งสูงปรี๊ด ก่อนจะทนไม่ไหวจับคอเสื้อเธอฉีกออกขาด “กรี๊ด!! ไอ้บ้าคริสหยุดนะ!” เธอยกมือมาปิดหน้าอกเอาไว้ แต่ก็ถูกเขาจับมือดึงไปไขว้หลัง “จะดูว่ามีร่องรอยคนอื่นไหม?” นัยน์ตาคมกวาดมองหน้าอกขาวผ่องหาร่องรอยที่จะมีคนอื่นมาทำไว้ แต่ก็ไม่เห็น ลมหายใจเขาเริ่มติดขัดมากขึ้นเมื่อหน้าอกที่กระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหายใจของเธอ เขาคิดถึงมากเลย คิดถึงทุกอย่างที่เป็นมีน ไม่ว่าจะกลิ่นตัว สัมผัสหรือแม้แต่เสียงของเธอ “หยุดนะคริส!” เธอพยายามจะดิ้นแต่ก็ไม่ได้ยิ่งทำเท่าไรตัวเธอยิ่งเสียดสีเขามากขึ้น “จำไว้นะมีน ใครก็ห้ามแตะตัวเธอไม่อย่างนั้นฉันส่งมันลงนรกเองกับมือแน่” เขาก้มหน้าไปกระซิบข้างหูเธอก่อนจะผลักเธอนั่งลงบนโซฟา “ออกไป!” เธอผลักเขาออกรู้สึกได้ว่าน้ำตาจะไหลแล้ว “ไม่ไปเว้ย! กูหน้าด้านจะอยู่ตรงนี้แหละ” เขาบอกเธอเสียงดังแล้วนั่งลงแสดงชัดเจน “ไอ้คริส!” เธอขยับตัวลุกขึ้นดึงแขนเขาให้ลุกขึ้นก่อนจะถูกดึงกลับไปนั่งบนตักเขาอย่างง่ายดาย “เอาดิมีน อยากดิ้นก็ดิ้นเลย แต่ฉันไม่รับประกันนะว่าคืนนี้เธอจะรอดจากฉัน” เขากอดเธอแน่นซบหน้าลงที่หน้าอกเธอแล้วนึกถึงความสุขที่เคยมีด้วยกัน ยังไงซะเขาก็ไม่ปล่อยเธอให้ใครแน่ ถ้าใครมันกล้ามาแตะต้องมีนมันต้องโดนสั่งสอนบ้างให้รู้ว่าเจ้าที่แรงขนาดไหน เขาไม่ใช่คนใจดีกับใคร โดยเฉพาะพวกที่จะมาแย่งเมียเขาไป “นายมันพาล!” “เหอะ! พาลได้มากกว่านี้แน่ถ้าเธอยังอี๋อ๋อกับใครอีก” เธอจำเป็นต้องเงียบเพราะรู้นิสัยเขาดีว่าใจร้อนขนาดไหน แล้วคริสก็ไม่ใช่คนธรรมดาซะหน่อย ทุกครั้งที่มีเรื่องก็มีคนตามมาปิดเรื่องให้เงียบหายตลอดเสมอ เธอควรจะเอายังไงดี ทั้งที่ยังรักและตัดใจไม่ได้ แต่ไม่คิดจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมแล้ว “โกรธอะไรกันแน่ทำไมบอกห่ะ?” ไม่รู้จริงๆว่าเธอโกรธเขาเรื่องอะไร ตอนนี้แค่พูดมาเขาพร้อมจะง้อเพราะเหนื่อยจะคิดอะไรเองแล้ว เพราะสิ่งเดียวที่คิดออกคือเมียมีชู้เท่านั้นแหละ “คริสปล่อยมีนไปเถอะนะ” “ไม่มีวัน!” เขาพูดเสียงดังกอดเธอแน่นมากขึ้น “นายไปหาคนที่ดีกว่าฉันได้นะคริส เราเลิกกันแล้วนะ” เธอย้ำให้เขารู้ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เธอต้องใจแข็งขนาดไหนถึงไม่กอดเขากลับในเวลาแบบนี้ เธอรักคริสมากและยังลืมไม่ได้เลย “หยุดพูดว่าเราเลิกกันสักทีเถอะมีน ฉันไม่เลิกเข้าใจไว้ด้วย” คริสตะคอกเสียงดังใส่หูเมียแล้วกอดแน่นมากขึ้น เขารู้ตัวเลยว่าคิดถึงมีนมากขนาดไหนและโหยหาเธอจนแทบบ้าตายแล้ว “งั้นเลิกคนเดียวไปเถอะมีน ไม่ว่ายังไงเธอจะยังเป็นเมียฉันเหมือนเดิม” เขาไม่สามารถปล่อยเธอได้จริงๆ มีนก็ไม่เข้าใจเขาเลยสักนิดเดียว เมื่อก่อนเธอตามใจเขาทุกอย่าง ไม่เถียงอะไรเลยด้วยซ้ำ แล้วมาวันนี้มันเกิดอะไรขึ้น เธอเปลี่ยนไป หรือ ใครมาเปลี่ยนเธอ “หยุดเถอะนะขอร้อง คริสปล่อยมีนเถอะ ให้เราจบกันไปด้วยดีนะ” เธอสูดหายใจแรงขึ้นรู้สึกได้เลยว่าปวดร้าวที่ขอบตาอีกแล้ว เธอกำลังพยายามสะกดกลั้นน้ำตาที่สุดในชีวิตแล้ว “ที่รักทำไมถึงใจร้ายขนาดนี้ละ” คริสครางเบาๆไม่อยากจะยอมรับว่าเสียเธอแล้วจริงๆ “คริสยังรักมีนอยู่นะ เรากลับไปอยู่ด้วยกันเถอะ” เขาพยายามใจเย็นอีกครั้ง แต่มันก็ช่างยากเย็นแสนเข็ญเหลือเกิน “ไม่คริส อย่าพูดถึงอีกเลยนะ” เธอกะพริบตาถี่ๆไล่น้ำตาที่อาบแก้มไปแล้ว ทำไมต้องมาต้องการเธอตอนนี้ด้วย!

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more