ตอนที่ 10
1431 คำ
คริสนอนพักหลังกินยาเรียบร้อยแล้ว เขาควรจะรั้งมีนไว้ไม่ใช่เหรอ ในตอนที่เธอออกไปเขาแค่ดึงเข้ามากอดแน่นๆไม่ยอมให้ไปก็ได้นี่ เขาไม่รู้ว่าทำไมมีนถึงดูมีความสุขที่อยู่คนเดียว
“ทำไมถึงใจแข็งขนาดนี้ด้วย” ถ้าหากเธอยอมกลับมาอยู่ด้วยกัน สัญญาเลยว่าจะทำทุกอย่างให้กลับมาดี เขาจะใส่ใจเธอมากขึ้นและจะไม่สนใจคนอื่นมากกว่า เขาอยากจะร่วมอนาคตที่เคยวาดด้วยกันถึงแม้ว่าเธอจะไม่ยอมกลับมาแล้วก็ตาม
อยากรู้ว่ามีนคิดถึงเขาบ้างไหมตั้งแต่เลิกกันไป สิ่งที่เธอทำให้เห็นนั้นชัดเจน แล้วต้องยอมรับว่าเขากลายเป็นคนขี้ขลาดที่ไม่ยอมรับความจริง เขาเกลียดเวลาที่มีนย้ำสถานะตอนนี้ของเรา เขาเกลียดที่มีนบอกให้เขาอยู่ห่างเธอ
แต่เขาห่างเพื่อเหี้ยไรวะ!
แค่นี้ก็คิดถึงจนแทบบ้า ถ้าไม่ได้เจอกันคงลงแดงแน่
เธอหรือเขากันแน่ที่ควรจะเสียใจ ในเมื่อเธอตัดสินใจทิ้งเขาไป ปล่อยทุกอย่างที่สร้างขึ้นมาด้วยกันให้เขาดูแลคนเดียว
“ไหนว่าเราจะรักกันจนตายไงวะ!” เขาเจ็บมากกว่ามีนอีกที่ต้องหยุดทุกอย่างลงแบบนี้ เธอไม่มีเคยสัญญาณเตือนสักนิดเลยว่าจะทิ้งกันไป เขาอยากได้เวลาทำได้นานกว่านี้ ยังไงซะมีนก็ยังเป็นเมียของเขาคนเดียว รูปถ่ายหลายปีก่อนมันอยู่ยังไง เขาก็เก็บไว้อย่างนั้นไม่เคยเปลี่ยนเลย แบรนด์น้ำหอมที่เราช่วยกันคิด ออกแบบ และทำมันขึ้นมาก็เป็นชื่อเธอ จะอะไรในชีวิตของเขาก็เกี่ยวกับมีนหมดแล้วแบบนี้เขาจะลืมได้ไง
“ไอ้คริสมึงแดกข้าวยัง?” โตแวะมาหาเพื่อนเห็นว่าป่วยหนักแล้วซ่าไปหามีน
“แดกแล้ว”
“มึงมีปัญญาหากินเองด้วยเหรอวะ” ชินเบ้ปากทำท่าไม่เชื่อ
“มีนทำให้” เขานอนหันหลังตอบเพื่อนชอบเสือก
“มีนทำ?”
“เออ ยังมีเหลืออยู่แต่พวกมึงห้ามแตะ กูจะแดกคนเดียว” เขาหวงจริงๆนะไม่ได้ล้อเล่น เพราะไม่รู้ว่าเมื่อไรจะได้กินข้าวฝีมือเมียอีกครั้ง ในรอบสองเดือนพึ่งได้กินก็โคตรจะคิดถึงรสมือนี้เลย เธอยังทำกับข้าวอร่อยที่สุดเหมือนเดิม ไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าเมื่อก่อนถึงไปกินข้าวที่อื่นให้เปลืองเงินทำไม
แค่นึกถึงกอดเมื่อชั่วโมงที่แล้วยังอบอุ่นภายใจอยู่เลย
ต้องทำยังไงเมียถึงใจอ่อนวะ?
“มึงไม่หาทางง้อเมียวะ” โตนั่งบนเตียงหยิบเกมมาเล่นพร้อมถามไปด้วย
“ก็กูง้ออยู่นี่ไง แต่ไม่เห็นว่ามีนจะใจอ่อนเลย” เขาหาทางง้อเธออยู่ แล้วไม่รู้ว่าทางไหนที่มีนจะใจอ่อนบ้าง ขนาดวันนี้เธอร้องไห้ออกมาแต่ก็ยังใจแข็งอยู่เลย
“ถ้ามึงยังสันดานเหี้ยแบบนี้มีนไม่มาหรอก”
“มึงต้องไหวดิวะไอ้คริส มึงคบกันมาตั้งนานนะเว้ย แค่มึงทำตัวดีกว่านี้มีนก็ใจอ่อนให้บ้างแหละ”
“กูไหว” ปากบอกว่าไหวแต่ใครจะรู้ว่าท้อจนไม่รู้จะท้อยังไงแล้ว แต่เขาก็รักมากเกินกว่าจะอยู่คนเดียวได้
ทุกวันนี้เขาหลอกตัวเองว่ามีนยังรักกันอยู่ เขาไม่เคยคิดว่าเราเลิกกันไปด้วยซ้ำ หลายอย่างในชีวิตอาจจะปรับตัวเข้าได้ แต่กับเรื่องมีนมันเกินความสามารถ ในตอนนี้เขานอนบนเตียงส่วนเพื่อนเหี้ยนั่งเล่นเกมกันอยู่ เขาเหงามากทั้งที่มีคนอยู่ด้วยตลอดเวลา เขาพึ่งจะเข้าใจว่ามีนต้องทนอยู่แบบนี้มานานขนาดไหน ทุกวันนี้ยังไม่ชินกับการไม่มีเธอ แต่อีกไม่นานเขาจะปรับตัวให้ดีขึ้นเพื่อเมียจะได้ใจอ่อนแล้วกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง
ที่รักรอผัวหายดีก่อน เดี๋ยวจะตามไปก่อกวนให้ลืมไม่ลงแน่
อยู่ๆก็อยากโดนเมียด่าขึ้นมา!
สามวันผ่านไปที่คริสหายไปจากชีวิตเธอจนรู้สึกน่าใจหายนิดๆ แต่แบบนี้ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ เธอเองก็ทำงานหนักเหมือนร้อนเงินแต่เปล่าเลย เธอแค่ไม่ต้องการให้สมองว่างมากพอจะมีเวลาคิดถึงเขาต่างหาก ทุกคืนเธอเหนื่อยจนแทบหมดแรง พอกลับห้องหัวถึงหมอนก็หลับได้ง่ายขึ้น
“น้ำครับคุณมีน”
“คุณตี๋มาส่งเองเลยเหรอ ขอบคุณนะคะ” เธอสั่งน้ำไว้เหมือนเดิม แต่วันนี้ลูกค้าเยอะเลยบอกให้เขาโทรตามถ้าได้น้ำ แล้วจะให้เด็กไปเอามาให้ หรืออาจจะไปเอง
“อืม ถ้าผมมีเรื่องอยากจะปรึกษาครับ ผมอยากจะซื้อเครื่องสำอางไปง้อแฟน คุณมีนช่วยเลือกได้ไหมครับ?”
“เป็นคนแบบไหนแล้วจำกัดงบไหมคะ?” เธอต้องถามเรื่องนี้ก่อนเพราะจะได้เลือกให้ถูก
“งบไม่จำกัดครับ แฟนผมเป็นคนอ่อนหวานน่ารักมาก”
“งั้นตามมีนมาค่ะ แล้วเรามาช่วยกันเลือกดีกว่า” เธอทำหน้าที่เป็นคนขายที่ดีช่วยแนะนำเขาให้แบบพอดี ไม่หาสินค้าอะไรมายัดเยียดเกินไปเดี๋ยวจะอึดอัดจนเสียลูกค้าเปล่าๆ
เธอหยิบของใส่ตะกร้ามาเทสสีลิปสติกให้เขาเลือกบ้าง ของแบบนี้น่าจะชอบใจทั้งคู่มากกว่า เธอแค่ช่วยพูดหรืออธิบาย หลังจากเลือกจนได้ครบถึงคิดเงินตามปรกติ คุณตี๋เป็นผู้ชายน่ารักจริงๆ แต่คนที่กำลังเดินเข้ามาในร้านเนี่ยยังไงอีก
“มีนกินข้าวเที่ยงด้วยกันนะ” คริสเดินยิ้มร่าเข้ามาภายในร้าน ก่อนรอยยิ้มจะหายไปเมื่อเห็นผู้ชายอีกคนอยู่ใกล้เมีย
“งั้นผมกลับก่อนนะครับ แล้วขอบคุณที่ช่วยเลือก” ตี๋เห็นแววไม่ดีเลยขอตัวก่อนเพราะแฟนคุณมีนขี้หวงมาก
คริสมองตามผู้ชายที่มาจีบเมียตาขว้างก่อนจะหันไปมองเมียที่ยิ้มอ่อนให้อีก นี่กูเป็นผัวนะเว้นสนใจกันหน่อยดิ! คริสเดินตรงไปจับมือเธอลากเข้าไปในห้องทำงาน ก่อนจะเหวี่ยงลงโซฟาอย่างรุนแรงความหึงหวงมันพลุ่งพล่านไปหมดแล้ว
“โอ๊ย! เป็นบ้าอะไรห่ะคริส” เธองงกับอารมณ์เขาที่สุด
“มันมาจีบเธอเหรอห่ะ บอกแล้วไงให้รอก่อนอย่าพึ่งรักใคร” คริสทิ้งน้ำหนักนั่งข้างๆทั้งโมโหทั้งหึงทั้งหวงจนเก็บอาการไม่อยู่
“แล้วไงคริส? นี่มันตัวมีนนะคริสไม่มีสิทธิ์มาสั่ง!” เธอขยับตัวออกห่าง แต่ก็ถูกเขาจับตัวลากเข้าไปใกล้อีก
“ก็คริสขอร้องไว้แล้วมีนต้องทำให้ด้วยสิ หรืออยากเห็นมันเดือดร้อนก็เอาสิ มีนก็รู้ว่าคริสเป็นคนยังไง”
“คริส!” ไอ้บ้านี่เอาแต่ใจอีกแล้วนะ
“เออ! จะด่ากูหวงก้างใช่ไหมละ?” คริสนัยน์ตาวาวเป็นประกายด้วยความโกรธมาก แล้วเรื่องแบบนี้เมียไม่ต้องด่าให้เปลืองน้ำลาย เขาด่าตัวเองได้
“ไอ้คริสออกไปเลยนะ!” เธอไม่รู้จะเอายังไงดีแล้วเหมือนกัน เขาอารมณ์เปลี่ยนไปมาอย่างกับไบโพล่ากิน หรือไม่ก็คิดเอง เออเอง แล้วเป็นประสาทเองอีกต่างหาก
“เรียกผัวว่าไอ้เลยเหรอวะ เหอะ! ที่รักรู้นี่ว่านิสัยผัวเป็นยังไง” เขาแค่นหัวเราะออกมามองเมียตัวดีที่ไม่สำนึกอะไร ให้มันได้อย่างนี้ดิวะ! แค่มาง้อแต่ต้องเจอภาพบาดตาให้โมโห
“อย่ามาพาลแถวนี้นะ”
“มีผัวเหี้ยต้องทำใจนะที่รัก ลุกได้แล้วจะไปกินข้าว” เขากดเสียงต่ำเน้นคำว่าที่รักเป็นพิเศษ
“ไม่ไป หิวมากก็ไปกินคนเดียวโน้น!” เดาอารมณ์คริสตอนนี้ไม่ถูก แต่ก็รู้นิสัยอัธพาลของเขาดี
“บอกให้ลุกไงมีน หรืออยากโดนอุ้มโชว์พนักงานห่ะ?” เมียดื้อต้องบังคับแบบนี้แหละ เขาไม่รู้หรอกว่ามีนจะลืมความรักเรารึยัง แต่ถ้าเธอยังไม่มีใครเขาก็มีโอกาสอยู่
“ไอ้…”
“อ้าปากด่าดิกูจูบให้ลิ้นขาดแน่!” เขาชี้นิ้วเลิกคิ้วใส่แล้วตบท้ายด้วยรอยยิ้มหวานตามฉบับคนเหี้ยหวงก้างแบบนี้แหละ
- ผู้เขียน
