ตอนที่ 2 แค่ 3 วันก็ได้แล้ว
1243 คำ
"เอวา ทำไมฉันรู้สึกแปลก ๆ วะ แกรู้สึกป่ะ"
แม้ในคลับจะเต็มไปด้วยเสียงเพลงที่ดัง ผู้คนต่างสนุกครึกครื้นกันแต่ลลิลกลับรู้สึกแปลก ๆ เหมือนถูกจ้องมองจากใครบางคนอยู่ตลอดเวลา แต่มองไปรอบ ๆ ก็ไม่เห็นมีใครมองมาที่พวกเธอเลยนี่นา
"ไม่นะ แกเมาแล้วเปล่า"
หญิงสาวในชุดลำลองเสื้อยืดสีขาวกับกระโปรงลายดอกยาวถึงตาตุ่มแถมสวมรองเท้าผ้าใบสบาย ๆ ตอบอย่างไม่ได้รู้สึกอะไร เพราะตอนนี้เธอกำลังสนุกแบบสุด ๆ เหมือนคนเพิ่งได้ปลดปล่อย นาน ๆ ทีเธอถึงมีโอกาสได้มางานแบบนี้ นี่ถ้าไม่ใช่ปาร์ตี้ของห้องเธอก็คงไม่มีโอกาสได้มา
"เปล่า ยังไม่เมา แต่น่าจะดื่มเยอะเกินไปแล้วจริงแหละ"
"ถ้าแกไม่ไหวเรากลับก่อนได้นะ"
"ไม่เอาอ่ะ นาน ๆ เราถึงได้มาสนุกแบบนี้ที อยากกินให้สุดติ่งไปเลย"
"อืม ก็ได้แต่แกรู้ลิมิตตัวเองนะ อย่ากินเยอะจนเมาเละล่ะเดี๋ยวฉันจะแบกกลับไม่ไหว"
"จ้า รู้แล้วน่ะเพื่อนสาว"
แม้เอวารินทร์จะเตือนเพื่อนไปแบบนั้นแต่สุดท้ายเพื่อนคนนี้ก็ยังเมาแอ๋แบบไม่รู้สึกตัวให้เธอแบกกลับทุกครั้ง และด้วยความที่มันตัวใหญ่กว่าเธอด้วย เธอจึงต้องใช้แรงเยอะมากกว่าจะถึงห้อง แต่ก็โชคดีที่ตอนอยู่บ้านเธอช่วยแม่ทำงานหนักเธอจึงมีแรงเยอะกว่าปกติ แต่ก็อย่างว่าแหละถ้าเพื่อนไม่เมาก็จะดีมากกว่า
"เอวา ฉันขอร่วมโต๊ะด้วยได้มั้ย" จู่ ๆ ก็มีหนุ่ม ๆ ซึ่งเป็นกลุ่มของแจสเปอร์เข้ามาหา
"อืม" เอวารินทร์ตอบแค่นั้นและไม่ได้สนใจอะไรต่อ
"ทำไมวันนี้เหล่าหนุ่มหล่อของห้องถึงมาร่วมโต๊ะได้ล่ะ" ลลิลถามด้วยความแปลกใจ
"ก็เห็นพวกเธอสนุกดี พวกเราก็อยากแจมด้วยไม่ได้เหรอ" นัทลูกน้องมือขวาของแจสเปอร์ตอบอย่างเจ้าเล่ห์
"ได้สิ คนเยอะสนุกดีออก"
"ยัยลิลฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"
"ให้ฉันไปเป็นเพื่อนเปล่า"
"ไม่ต้อง ฉันไปคนเดียวได้" ด้วยความที่ไม่อยากรบกวนความสนุกเพื่อนเธอจึงไม่ให้ไปด้วย
ทางด้านของอาเชอร์
"ไอ้อาร์มึงแน่ใจเหรอวะที่จะพนันกับมันอ่ะ" อาร์มหันมาถามอาเชอร์
"ทำไม"
"ก็ยัยเด็กเนิร์ดนั่นอ่ะมันยากมากเลยนะเว้ย มันไม่สนใจผู้ชายหน้าไหนหรอก"
"มึงรู้ได้ไง"
"เหอะ ทุกคนที่นี่ก็รู้กันหมดแหละ ยัยนั่นเอาแต่เรียนอย่างเดียวเรื่องอื่นสนที่ไหนล่ะ"
"หึ" อาเชอร์เค้นเสียงหัวเราะออกมาอย่างมีเลศนัย
"มึงหัวเราะอะไร มึงมีแผนชั่วแล้วสินะ"
"แค่นี้อ่ะจิบ ๆ คอยดูกู"
"ไหวแน่เหรอ" อาร์มยังคงถามด้วยความเป็นห่วง
"เอ่อ กูให้เวลาแค่ 3 วัน" แต่เขาก็ยังมีความมั่นใจสูงจากที่ต่อรองกับแจสเปอร์ว่าสองสัปดาห์ลดลงมาเหลือแค่ 3 วัน
"เหอะ มึงบ้าไปแล้ว แค่ 3 วัน ยัยเด็กเนิร์ดนั่นคงคุยกับมึงด้วยหรอก"
ใช่ เพราะปกติเอวารินทร์แทบจะไม่คุยกับผู้ชายคนไหนเลยนอกจากเรียนหรือทำงานกลุ่มด้วยกันถึงจะคุยด้วย แต่ถ้าเรื่องส่วนตัวคงไม่มีใครเข้าถึงอ่ะ และเชื่อว่าคงไม่มีใครอยากเข้าด้วย ก็ดูสิ สวยก็ไม่สวยแถมยังยากอีก
"เอ่อน่ะ มึงคอยดู"
"เอ่อ กูจะคอยดูคนปากเก่ง ดูสิจะเก่งแค่ไหนเชียว" อาร์มยังชมเพื่อนไม่ทันขาดคำ ก็มีสาวสวยดาวคณะฯเข้ามาทักทาย
"หวัดดีอาร์ เราชื่อรีน่านะ"
"อืม"
"ยินดีที่ได้รู้จักกับนายนะ" มือบางยื่นมือหวังจะจับทำความรู้จักกับอีกฝ่าย
"อืม" อาเชอร์ตอบพลางยกแก้วแอลกอฮอล์ขึ้นมากระดกโดยไม่สนใจมือบางของรีน่าที่ยื่นเข้ามาและไม่สนด้วยว่าเธอจะเสียหน้าหรือไม่
"เอ่อ พอดีเพื่อนเรามารยาทเสียนิดหน่อยต้องขอโทษแทนมันด้วยนะรีน่า" อาร์มต้องรีบแก้ต่างแทนเพื่อน มันบ้าไปแล้วหรือเปล่าวะ สาวสวยขนาดนี้ใคร ๆ ก็อยากจะจับมือด้วย แต่มันดันปฏิเสธ
"ไม่เป็นไรค่ะ รีน่าขอร่วมโต๊ะด้วยได้ไหมคะ" แม้จะถูกมองข้ามไปแต่เธอก็ยังยิ้มสู้และขอนั่งต่อ
"ได้สิครับ ยินดีมาก ๆ" อาร์มตอบอย่างดีใจโดยไม่หันไปขอความเห็นจากเพื่อน
"แต่ดูเหมือนเพื่อนนายจะไม่ค่อย..."
"ไม่ต้องมนใจมันหรอกครับ เพื่อนเราเป็นคนอย่างนี้อยู่แล้ว อยู่ใกล้กับคนสวยใครจะไม่อยากล่ะครับ"
"นายก็พูดเวอร์ไปค่ะ ว่าแต่อาร์เรียนที่ประเทศไหนมาเหรอ"
"อยากรู้ไปทำไม" อาเชอร์ตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา
"เอ่อ...ถ้าไม่สะดวกใจตอบก็ไม่เป็นไรค่ะ" รีน่ายิ้มแห้ง ๆ แก้เขิน ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนหยิ่งขนาดนี้มาก่อนเลย นี่เขาเป็นใครถึงกล้ามาหักหน้าเธอต่อหน้าคนอื่นอย่างนี้ เธอชักจะสนุกแล้วสิ ยิ่งยากแบบนี้เธอก็ยิ่งชอบ
"อืม"
"รีน่าไอ้อาร์มันก็เป็นแบบนี้แหละ ถ้าเธออยากรู้อะไรมาถามเราได้เลยนะ เรารู้จักมันทุกเรื่อง" อาร์มพยายามแก้ตัวให้อาเชอร์เพราะไม่อยากให้สาวสวยอย่างรีน่าเสียหน้าไปมากกว่านี้
"อืม ว่าแต่นายมีแฟนหรือยัง"
"เกี่ยวอะไรกับเธอ?" อาเชอร์ตอบแบบหักหน้าเธออีกครั้ง
"ไอ้อาร์มึงก็ตอบดี ๆ หน่อยดิวะ" เพื่อนร่วมโต๊ะต่างตกใจในแต่ละคำตอบของอาเชอร์ โดนเฉพาะอาร์ม
"ไม่เป็นไรหรอกอาร์ม" หญิงสาวยังคงยิ้มสวยแสดงออกมาประมาณว่าไม่ได้เป็นอะไร แต่จริง ๆ แล้วในใจเธอแทบกรี๊ดกับผู้ชายปากร้ายคนนี้
"ขอโทษด้วยนะรีน่า ไอ้อาร์มันไม่มีแฟนหรอก คนแบบมันใครจะเอา ใช่ไหมไอ้บอย"
"คงงั้นมั้ง"
"แล้วเพื่อนนายชอบกินอะไรเหรอ"
"อ๋อ อาร์มันชอบ..."
"ชอบดูดบุหรี่ กูขอตัวก่อนนะ" อยู่ ๆ อาเชอร์ก็โพล่งพูดขึ้นมาแบบทุกคนไม่ทันคิด พร้อมบอกเพื่อนทำท่าจะไปสูบบุหรี่ จากนั้นเขาก็เดินตรงไปยันห้องน้ำ
หลังจากขอตัวไปเข้าห้องน้ำเอวารินทร์ใช้เวลาสักพักกว่าจะทำธุระส่วนตัวเสร็จ จากนั้นเธอก็รีบเดินออกมาเพราะกลัวเพื่อนจะบ่นว่าเข้าห้องน้ำนานจนไม่ทันระวังชนเข้ากับร่างใหญ่ของใครบางคนอย่างจัง
"ว้าย" เธอร้องด้วยความตกใจ โชคดีที่เขายังใจดีช่วยเกี่ยวเอวบางของเธอไว้ได้ใบหน้าของเธอจึงไม่ทิ่มพื้น ไม่งั้นคงเสียโฉมแน่หน้ายิ่งไม่สวยอยู่แล้วด้วย
ว่าแต่ท่าล้มมันจะโรแมนติกเหมือนในละครไม่ได้เลยหรือไง ที่มีผู้ชายประคองหลังแล้วสบตาปิ้งกันอ่ะ ทำไมต้องล้มในท่าไม่สวยด้วย ใบหน้าเกือบฟาดพื้น
"ไม่เป็นไรใช่ไหม"
- ผู้เขียน
