“เป็นอะไรไปกุ๊กไก่ นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว” เจ๊เมย์เอ่ยถามขัดจังหวะความสุขของฉัน รอยยิ้มที่ฉีกกว้างแทบจะหุบไม่ทันเลยทีเดียว
“เจ๊!!”
“เป็นยังไงบ้าง เฮียไทพาไปเที่ยวห้าง สนุกไหม?”
“ก็...” ฉันก้มมองเครื่องประดับที่เฮียไทซื้อให้ด้วยรอยยิ้ม ก่อนหน้านี้ก็มองแล้วยิ้มอยู่คนเดียวตั้งนานสองนานจนเจ๊เมย์เข้ามาขัดจังหวะเนี่ยแหละ “เฮียไทซื้อนาฬิกาที่หนูอยากได้ให้ด้วย”
ฉันยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาอวดเจ๊เมย์กลบเกลื่อน หากว่าไม่เคยได้รับของจากใครแล้วรู้สึกมีความสุขขนาดนี้มาก่อน
“ยิ้มมีความสุขขนาดนี้ น้องสาวเจ๊มีความรักหรือเปล่านะ” ฉันพยักหน้ารับแต่โดยดี ฉันไม่มีความจำเป็นที่จะต้องปิดบังเจ๊เมย์เลยแม้แต่นิดเดียว ฉันไม่ปฏิเสธเลยว่าฉันตกหลุมรักเฮียไทเกอร์ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นหน้าเขา
“เจ๊! เจ๊จะกีดกันหนูกับเฮียไทไหม”
“กุ๊กไก่ชอบใครเจ๊ก็ชอบด้วย”
“จะ...จริงนะ ไม่ได้ล้อหนูเล่นใช่ไหม”
“เจ๊จะล้อเล่นทำไม
