ผมอุ้มกระเตงกุ๊กไก่เข้ามาภายในบ้าน สาวใช้และลูกน้องที่คอยดูแลความปลอดภัยต่างมองด้วยความแปลกใจ แต่ก็ทำได้แค่ก้มหน้าสงสัยต่อไป
ผมวางร่างเล็กที่เมาหลับนอนลงบนเตียงนุ่มอย่างทะนุถนอม จากนั้นก็บรรจงถอดเครื่องประดับและรองเท้าส้นสูงออกเพื่อให้เธอนอนหลับพักผ่อนได้อย่างสบาย กลิ่นของแอลกอฮอล์และเหงื่อที่ไหลจนเปียกชุ่มตามร่างกายบอบบาง ผมจึงเดินหาผ้าชุบน้ำหมาด ๆ มาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้คนที่หลับหมดสภาพอยู่บนเตียง
“อื้อ! ชนแก้ว” เสียงละเมอของเธอทำให้ผมอดยิ้มไม่ได้
“คนเก่งของเฮีย” ผมจูบผากมนแล้วไล้ริมฝีปากลงมาจูบเบา ๆ ที่จมูกเชิดรั้นอย่างเอ็นดู จังหวะนั้นกุ๊กไก่ก็ดึงผมไปกอดอย่างหวงแหนราวกับว่าร่างกายของผมเป็นหมอนข้างตัวโปรดของเธอ
ผมลูบศีรษะทุยเล็กเบา ๆ แล้วจูบลงบนกลางกระหม่อมน้อยอย่างละมุนละไม
ขอดูแลเธอแบบนี้ตลอดไปเลยได้ไหม อย่าให้มีอุปสรรคอะไรมาพรากเราจากกันอีกเลย
วันต่อมา...
“อร๊ายยยยย!” เสียงกรีด
