ตอนที่ 7

1002 คำ
แกค้อนขวับให้สามีจอมหื่น น้ำเสียงกระเง้ากระงอด ออกอาการหึงหวงขึ้นมาจนเห็นได้ชัด “น่า… นะ ข้าจะช่วยสงเคราะห์ให้” ลุงเข้มเสนอตัวอย่างออกนอกหน้า จริงจัง แม้รู้ว่ามันอาจจะสร้างความไม่พอใจให้ป้าช้อยอยู่บ้างก็ตาม “หาคนอื่นไม่ได้หรอ…” คนเป็นเมียทำสุ้มเสียงน้อยใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด          “ทำไมล่ะ…”          ลุงเข้มทำเสียงผิดหวัง “ก็แล้วทำไมพี่เข้มจะต้องลงมือเองด้วยล่ะ… อย่าลืมว่าพี่เป็นผัวฉันนะ ของแบบนี้มันอดหวงไม่ได้” คนเป็นเมียเถียงทันควัน ค้อนให้สามีอีกวงใหญ่ แม้ว่าจะอายุมากด้วยกันแล้วทั้งคู่ แต่เวลาอยู่ด้วยกันกับลุงเข้มสองต่อสอง ป้าช้อยก็มักจะทำราวกับว่าตัวเองเป็นสาวๆ ยังไงยังงั้น “ที่แท้ก็หวงตัวเดียวอันเดียวของข้านี่เอง… นึกว่าอะไร” แกทำเสียงภาคภูมิใจ “ก็ใช่น่ะสิ…” “เอ็งจะถือสาไปทำไมวะ ไม่ได้จริงจังอะไรกับมัน แล้วถ้าให้คนอื่นทำแทนก็เสียของหมด” คนที่แอบเล็งในความอะร้าอร่ามของจำปามานานหลายปี รีบค้านขึ้นทันทีด้วยความรู้สึกแสนเสียดาย “เสียยังไง…” ป้าช้อยเถียง “ก็ไหนๆ มันก็จะขายตัว… ขอให้ข้าล่อมันก่อนจะเป็นไรไปล่ะ เอ็งลองคิดดูสิว่าถ้าให้คนอื่นลงมือแล้วอีจำปาไม่ยอม กลัวจะเกิดเป็นเรื่องราวบานปลายใหญ่โตก็แย่สิวะ แต่กับข้าคงไม่เป็นไร… เพราะถ้าขืนมันโวยวายขึ้นมา ข้าจะบอกว่าถือเป็นการชดใช้เงินที่ผัวมันติดหนี้ข้าอยู่หมื่นกว่าๆ…” จำปาหารู้ไม่ว่าแผนการอันแยบยลและชั่วช้าของสองสามีภรรยาที่เคยให้ความไว้วางใจไม่ต่างจากญาติผู้ใหญ่… ได้เริ่มขึ้นแล้วโดยที่หล่อนไม่เคยคาดคิดมาก่อน ป้าช้อยไม่สงสัยในอาการ ‘อยาก’ ของสามีที่มีต่อจำปา เพราะแกรู้ดีว่าลุงเข้มอยากฟาดจำปามานานแล้ว… ตั้งแต่ตอนที่ผัวมันยังอยู่ด้วยซ้ำ “มันจะดีหรือพี่เข้ม…” สีหน้าของป้าช้อยแสดงอาการลังเล ครั้นแล้วก็นิ่งไปชั่วครู่ด้วยความชั่งใจ “เชื่อข้า…” กระทั่งลุงเข้มรั้งร่างเจ้าเนื้อของแกมากอดมาหอมอย่างเอาอกเอาใจ สีหน้ากระเง้ากระงอดเหมือนหึงหวงของป้าช้อยจึงคลายลงไปได้ ก่อนที่ทั้งสองจะหันมาปรึกษาหารือกันถึงกลอุบายอันแสนอุบาทว์เพื่อที่จะให้จำปายอมขายตัวให้ได้ การที่ป้าช้อยพยายามโน้มน้าวจำปาจนปากเปียกปากแฉะ เพราะว่าเบื้องหลังการแสดงน้ำใจอย่างออกนอกหน้าของแกในครั้งนี้ จำปาหารู้ไม่ว่ามันเป็นเรื่องของผลประโยชน์งดงามที่รออยู่ข้างหน้า เพราะถ้าเมื่อไรที่จำปายินยอมพร้อมใจเข้าเป็นสมาชิกของกลุ่ม ‘บุษบาราตรี’ ตอนนั้นป้าช้อยก็จะได้ส่วนแบ่งเป็นเปอร์เซ็นต์ทุกครั้งที่จำปารับแขก เหตุนี้นี่เอง… ที่ทำให้ป้าช้อยแสดงความเจ้ากี้เจ้าการเป็นห่วงเป็นใยจำปา ที่แท้ก็มีเรื่องของผลประโยชน์นี่เอง และจำปาก็ซื่อเกินกว่าจะตามทันคนที่เผชิญโลกมาโชกโชนอย่างป้าช้อยกับลุงเข้ม     ตอนใกล้เที่ยงของวันหนึ่ง “อีจำปา…” ป้าช้อยตะโกนเสียงดังลั่น ข้ามแนวรั้วเตี้ยๆ ระหว่างบ้านเช่าซึ่งอยู่ติดกัน “จ๋า…มีอะไรป้า” จำปาขานรับทั้งที่ยังอยู่ในบ้าน พร้อมกันนั้นก็วางลูกสาวตัวน้อยลงในเปลด้วยท่าทางทะนุถนอม “วานอะไรเอ็งเดี๋ยวได้มั้ย…” “ได้จ้ะป้า” “ข้าจะจ้างเอ็งไปกวาดบ้านให้หน่อยจะได้มั้ยวะ… พอดีเมื่อวานข้าหิ้วของหนักจนข้อมือซ้น เช้านี้เลยหยิบจับอะไรไม่คล่องเอาเสียเลย” แกออกอุบายตื้นๆ เท่าที่จะคิดได้ในตอนนั้น แต่ก็ได้ผล… เพราะว่าจำปาก็ไม่มีทีท่าว่าจะระแวงสงสัยแต่อย่างใด “จะต้องจ้างทำไมล่ะป้า… เรื่องเล็กๆ แค่นี้เอง เดี๋ยวรอให้ยัยพลอยหลับก่อนแล้วจะเข้าไปกวาดให้นะ ประเดี๋ยวเดียวเองจ้ะป้า” ตอนนั้นจำปากำลังอุ้มลูกน้อยแนบเอาไว้กับอก ลูกสาวตัวน้อยของหล่อนกำลังน่ารักน่าชัง มีชื่อว่า ‘พลอยพิรา’ ตามที่สามีเป็นคนตั้งให้ “ลูกเอ็งทิ้งไว้ให้ข้า เดี๋ยวจะไปนั่งไกวเปลให้” แกรีบยื่นมือเข้าช่วยในทันที และประโยคนั้นเองที่ทำให้จำปาฉุกคิดขึ้นได้ว่าป้าช้อยเพิ่งบอกอยู่หยกๆ ว่าข้อมือเจ็บนี่นา? “อ้าว! ไหนว่ามือเจ็บ” “เอ่อ…” ป้าช้อยอึกอัก “แล้วยังจะมาไกวเปลให้ยัยหนู… ไหวหรือป้า” ได้ยินดังนั้นป้าช้อยจึงรีบกลบเกลื่อนพิรุธออกไปทันควัน ก่อนที่ความลับจะแตกเสียก่อนเพราะแผนการตื้นๆ ที่แกไม่ทันคิดให้รอบคอบ “เอ็งอย่าห่วงเรื่องนั้น… ข้อมือเจ็บก็ไม่เป็นไร ไม่รู้ซะแล้ว ว่าข้าถนัดใช้ตีนไกวเปล”          น้ำเสียงเหมือนพูดเล่น แต่แกทำได้จริง          ได้ยินที่ป้าช้อยว่าจำปาถึงกับหัวเราะลั่น แต่ก็ชินเสียแล้วในความเป็นคนเพี้ยนสุดโต่งของป้าช้อย          และเมื่อจำปาวางลูกน้อยที่กำลังงัวเงียลงในเปล พอหันกลับมาอีกทีก็พบว่าหญิงวัยกลางคนรีบเดินจ้ำอ้าวเข้ามาในบ้านของหล่อนด้วยความรวดเร็ว          ที่ป้าช้อยแสดงอาการรีบร้อนออกมาเช่นนั้น เป็นเพราะกลัวว่าจำปาอาจจะเปลี่ยนใจเสียก่อน           เมื่อฝากลูกสาวเอาไว้ในความดูแลของป้าช้อยเป็นที่เรียบร้อย จำปาก็ก้าวเนิบช้าเข้ามาในบ้านเช่าซึ่งอยู่ห่างกันเพียงรั้วกั้น เมื่อร่างรัดรึงของหล่อนก้าวพ้นประตูบ้านเข้ามา ก็แลเห็นร่างท้วมใหญ่ของลุงเข้มซึ่งในขณะนั้นนุ่งกางเกงแพรเพียงตัวเดียว กำลังนอนพุงพลุ้ยอยู่บนเตียงไม้อย่างสบายอุรา 
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม