อันติง | ความจริง กับ ความเป็นเพื่อน

2038 คำ

"รู้สึกดีใช่มั้ย..ที่ฉันจับ" ฉันถาม แต่มือไม่หยุดทำงาน จนลีอองเขาโน้มลงมาใกล้ๆฉัน เกลี่ยปลายจมูกตามพวงแก้ม "อ่าา ฉันโคตร..คิดถึงเธอเลย" ฉันไม่รู้หรอก..ว่าเขาคิดถึงฉันเพราะอะไร คิดถึงที่ฉันเป็นที่ระบายความใคร่ หรือคิดถึงเพราะมีใจให้กัน ..ฉันจึงไม่ตอบ เฝ้าเล่นแก่นกายเขาอยู่แบบนั้น..อยากรู้เหมือนกัน ว่ามันจะสู้มือฉันนานแค่ไหน เขาบอกว่าสามปีไม่เคยมีใคร ช่วยตัวเองไม่ได้.. ฉะนั้น... เขาต้องเสร็จเร็ว... ขณะที่ฉันคิดพินิจกับสิ่งที่อยู่ในอุ้งมือ ไม่นานเลย..มาเฟียหนุ่มก็โอบกอดฉันแน่น เขาก้มไซ้ซอกคอ ขบเบาๆ ราวกับกระสันมือสาวที่ฉันควบคุม และเมื่อแก่นกายอุ่นเริ่มเกร็งขึ้นๆ ลีอองก็ถอนหายใจเฮือกใส่ข้างหูฉัน ก่อนจะพ่นเสียงครางกระเส่าออกมาเสียงดัง พร้อมกับรอยยิ้มฉันที่เผยออกมา.. "อ่าส์!!" แปปเดียวจริงๆ เหมือนวันแรกที่ฉันรักษาและทำให้เขาเสร็จได้ เขาไม่ได้โกหกฉัน...สามปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยใช้มัน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม