อันติง | ตอบผิด..ชีวิตเปลี่ยน
2384 คำ
"ทำไมแกไม่บอกฉัน ว่ามีคนพูดแบบนั้นกับแก"
"ช่างเถอะ..ฉันไม่อยากใส่ใจ ตอนนี้เราก็เอ็กเทรินประจำโรงพยาบาลแล้ว ฉันเอาสมองไปจำเรื่องที่มันเป็นประโยชน์กับตัวเองและคนไข้ดีกว่า"
มะนาวพูดจบก็ส่งยิ้มหวานให้ฉัน ก่อนที่เธอจะทำเป็นไม่รู้สึกอะไรและก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ
แล้วฉันล่ะ..ฉันที่มารับรู้เรื่องเลวร้ายที่สุดในชีวิตของเพื่อน ฉันจะทำยังไง! ทั้งที่ปัญหาพวกนั้นฉันก็ช่วยได้ทั้งนั้น!
ฉันรู้สึกอึดอัดมาก เหมือนตัวเองมีห่วงยางเป็นร้อยๆห่วง แต่คนที่กำลังเดือดร้อนจะจมน้ำใกล้ๆตัว กลับไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากฉัน
"แก..ฉันเป็นห่วงแกนะ ฉันอยากจะช่วยจริงๆ" ฉันเอื้อมมือไปจับมือมะนาว และมองเธอตาละห้อย
"ไม่เป็นไรแก เรื่องหนี้ใกล้หมดแล้วล่ะ ฉันเก็บจานก่อนนะ^^"
แล้วมะนาว..ก็ไม่สนใจฉัน เธอลุกขึ้นถือจานข้าวที่แทบไม่ได้กินสักคำเอาไปเก็บ และขณะที่ฉันมองตามหลังเพื่อนสาวอยู่นั่นเอง
เสียงสั่นครืน~! ครืน~! ขอสมาร์ทโฟนบนโต๊ะ ก็ดังขึ้นดึงความสนใจฉัน
แต่ให้ทาย..ตอนนี้ฉันเห็นอะไร เหมือนฟ้าเข้าข้างฉันเลย เพราะหน้าจอโทรศัพท์ของมะนาว มีแจ้งเตือนไลน์เด้งขึ้นโชว์หลา
และเมื่อฉันหันมองเจ้าของเครื่อง ที่กำลังเดินไปล้างมืออยู่หน้าห้องน้ำ จนเธอก้มล้างหน้าล้างตา
ฉันก็รีบหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมา และยื่นไปถ่ายหน้าจอที่สว่างจ้านั้นทันที
แชะ!
ขอโทษนะมะนาว..ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าแกทำงานนี้ให้ใคร ถึงฉันจะสาระแนไปหน่อยก็เถอะ แต่ฉันจะช่วยแกให้หลุดพ้นเอง
เมื่อฉันถ่ายรูปหน้าจอมือถือของมะนาวเสร็จ สักพักมะนาวก็เดินกลับมาที่โต๊ะ ก่อนที่เธอจะก้มลงมองมือถือที่มีแจ้งเตือนโชว์อยู่ และนั่งลงปลดล็อค พิมพ์ตอบด้วยความรวดเร็ว
ส่วนฉันก็ทำนิ่งเข้าไว้ นั่งกินข้าวและคุยกับเธอไปปกติ ก่อนที่จะขอตัวไปเก็บจานและเดินไปเข้าห้องน้ำทันที เพราะตอนนี้อยากรู้อยากเห็นมาก
จนฉันหย่อนก้นนั่งที่ชักโครกเช็ครูปในมือถืออีกครั้ง รีบขยายดูข้อความต่างๆ รวมถึงดูชื่อคนที่ส่งมาด้วย
แต่..มะนาวกลับตั้งชื่อไลน์แปลกๆ
'นายท่าน'
ทำไมชื่อดูแก่และมีอิทธิพลจัง และพอเห็นชื่อ ฉันก็รีบซูมอ่านข้อความอีกครั้ง ไล่ตามลำดับจากล่างไปบนตามเวลาที่คนๆนั้นส่งมา
นายท่าน : 'เจอกันที่ผับ Sสามทุ่มครึ่ง'
นายท่าน : 'ชุดสีแดง ถุงน่องตาข่าย'
นายท่าน : 'ห้องวีไอพี vvip01'
เอ๊ะ ผับ S
ผับของเพื่อนพี่ติณห์ พี่อลันกับพี่เซอร์ไฮโซฝาแฝดหน้าเหมือนนี่น่า และไม่ใช่แค่ผับนะที่เป็นเจ้าของ พวกเขายังเป็นเจ้าของห้างที่ฉันไปวันก่อนด้วย
ซึ่งฉันรู้จักพี่ๆเขาดี และถ้ามะนาวนัดแนะกับผู้ชายที่ผับนี้ การสืบหาความจริงก็ไม่ยาก
รู้แบบนั้น..ฉันก็รีบจำเวลาไว้ และรีบลบรูปออกจากโทรศัพท์ ก่อนจะออกจากห้องน้ำทำตัวปกติเฉกเช่นทุกวัน คือการวนเวียนตามแผนกต่างๆในโรงพยาบาลรัฐแห่งนี้
ไปผ่าตัดไส้ติ่งที่แผนกศัลยกรรมบ้าง (เพราะผ่าตัดอย่างอื่นต้องเป็นแพทย์เฉพาะทาง) และที่สำคัญฉันได้ทำคลอดกับพี่แพทย์ประจำบ้านด้วยนะ บอกเลยว่าตอนเห็นเด็กทารกคลอดออกมาร้องอุแว้ๆ ฉันมีความภูมิใจมาก ที่ตัวเองได้ทำหน้าที่แพทย์ตรงจุดนั้น
ซึ่งจากการวนเวียนไปแผนกต่างๆเป็นผีไม่มีศาลทั้งวัน ก็ทำให้ฉันตัดสินใจได้เลยว่า แผนกไหนมันใช่สำหรับฉัน และฉัน..ก็ควรจะเรียนเฉพาะทางสาขาอะไร
ทาดา! สูตินรี ค่ะ!
"แม่คะๆ อันติงจะเรียนสูตินรีค่ะ^[]^" ทันทีที่ถึงบ้านฉันก็ตรงไปบอกแม่ทันที อย่างที่บอกครอบครัวแม่ฉันเป็นหมอทุกคน ลุงป้าน้าอาเป็นหมด ยิ่งคุณตานะเป็นถึงหมอผิวหนัง มีคลินิกความงามตั้งหลายสาขา
เรื่องเรียน ฉันจึงมักปรึกษาแม่มากกว่าพ่อ
"ทำไมไม่เรียนผิวหนัง-_-^"
ฉันที่กำลังดี๊ด๊าเดินไปกอดแม่ เบรคเอี๊ยดทันที พร้อมกับรอยยิ้มที่ค่อยๆหุบลง
"เอ่อ..ก็อันติงชอบเด็กเบบี๋ค่ะ"
"งั้นเป็นหมอเด็กมั้ย หรือไม่ก็..หมอผิวหนัง เป็นหมอสูติมันอยู่กับส่วนนั้นเกินไป เห็นบ่อยๆมันก็ไม่ค่อยอภิรมย์หรอกนะ ไปคิดดูดีๆ-_-"
"ได้ค่ะ แต่แม่คะ..วันนี้สามทุ่มอันติงขอไปติวหนังสือกับมะนาวนะคะ"
"ได้สิ"
ถ้าเป็นเรื่องเรียนเรื่องอ่านหนังสือ ต่อให้ดึกแค่ไหนแม่ฉันไม่เคยขัด แล้วเมื่อทางสะดวกถึงเวลาออกหาความจริงนั้น ฉันก็รีบเก็บเสื้อผ้าชุดเที่ยวใส่กระเป๋าเป้ไว้ ก่อนที่จะเตรียมหนังสือถือลงไปบังหน้าด้วย
เพราะเวลาสามทุ่มเป๊ะ จะเป็นเวลาที่พ่อกับแม่และพี่ติณห์ อยู่ที่ห้องนั่งเล่นพอดี
"หนูไปนะคะ^^" ฉันหยุดยกมือไหว้ทุกคน จนพี่ติณห์หันขวับมามองตาม
"จะไปไหน?" พี่ติณห์ถาม แต่ถามไม่พอ..ยังไล่ตามองฉันด้วยสายตาจับผิดอีก
จนแม่ที่นั่งดูทีวี รีบหันไปตอบแทนฉันว่า
"อะไรติณห์ น้องแค่ไปอ่านหนังสือ เอ้ออันติง..ใช้รถแม่เลยนะลูก"
"ค่ะ ขอบคุณค่ะ^^"
แล้วฉันก็หยิบกุญแจรถแม่ออกมา ก่อนที่จะขับออกไปช้าๆและไปเร่งเครื่องสุดโต่งที่ถนนใหญ่ เพื่อหาปั๊มน้ำมันเปลี่ยนชุดที่ตัวเองแอบไว้ในกระเป๋าเป้
และเมื่อแล้วเสร็จ..ฉันออกมาในชุดเดรสสีขาวเรียบๆ ฉันก็รีบขับรถไปถนนเลียบทางด่วน ไปจอดที่ผับ S ของเพื่อนพี่ติณห์เพื่อดูลาดเลา
20:18 นาที
ตอนนี้คนกำลังครึกครื้นเลยล่ะ สาวสวยเดินอ้อนแอ้น ถือกระเป๋าครัชควงแขนผู้ชายเข้าไปนับไม่ถ้วน จนฉันที่จอดรถอยู่ รีบมองหามะนาวทันที
ถ้ามีหมายสารจากนายท่านของเธอแบบนั้น เธอคงจะต้องแต่งตัวตามสั่งสินะ
นั่นก็คือ ชุดสีแดง กับถุงน่องตาข่าย..
พอฉันนั่งมองอยู่ในรถมินิของแม่หน้าทางเข้าผับ สักพักก็รู้สึกตาลาย คนใส่ชุดแดงมีเป็นร้อย และถุงน่องตาข่ายบ้านั่น ก็ใส่แทบทุกคน!-_-
จนฉันตัดสินใจลงจากรถ..เดินเข้าไปแสดงบัตรประจำตัวประชาชนหน้าผับ และเดินเข้าไปข้างในแทน
เพราะไม่แน่..มะนาวอาจจะมาแล้วก็ได้
และเมื่อฉันเข้ามาปุ๊บ..กลิ่นบุหรี่ กลิ่นแอลกอฮอล์ และเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม ก็ทำฉันรีบยกมือปิดหูไว้ ก่อนที่ฉันจะเดินเข้าไปมองหาป้ายvip และเบียดตัวเองผ่านฝูงชะนี เก้ง กวางที่เต้นกันนัวเนีย ไปยังจุดหมายอีกฝั่ง
บางคนก็กอด จูบ ลูบคลำ ถ้าพี่เซอร์พี่อลันเปิดโรงแรมข้างๆฉันว่าห้องเต็มแน่ๆ
"เดี๋ยวคุณครับ คุณมีโต๊ะรึยัง?" เมื่อฉันเดินไปถึงบันไดทางขึ้นห้องvvip พนักงานหนุ่มที่ยืนคุม..ก็รีบถามฉันและยกมือกันไว้
แถมยังพยายามผายมือไปที่โต๊ะข้างล่าง ที่เป็นโต๊ะยืน และกำลังว่างอยู่ด้วย
"เอ่อ นัดเพื่อนไว้ที่ห้องข้างบนค่ะ^^"
"ขึ้นไปไม่ได้ครับ ถ้านัด..ผมรบกวนให้คุณ โทรบอกเพื่อนลงมารับด้วยครับ"
อภิสิทธิ์เหนือชั้น ห้องvvipต้องระดับไหน ฉันมองขึ้นไปชั้นบนด้วยความลังเลใจ จะเรียกมะนาวลงมารับก็ไม่ได้ จะบอกเพื่อนพี่ชายก็กลัวถึงหูครอบครัว
จะทำยังไงดีนะ? งั้น..อ้างเหตุผลเบสิคก่อนแล้วกัน
"พอดีฉันลืมโทรศัพท์ค่ะ ไม่มีโทรศัพท์ติดตัว^^"
"งั้นบอกชื่อและเบอร์ห้องมาได้เลยครับ ผมจะไปตามให้"
จบเห่
และฉัน..ก็ต้องยืนกอดอกเซ็งที่ทางขึ้นบันได ก่อนที่จะมองขึ้นไปชั้นบนเป็นระยะๆด้วยความหวัง เพราะอย่างน้อยๆน่าจะมีคนออกมาให้ฉันตีสนิท และติดสอยห้อยตามขึ้นไปบ้าง
แต่ตรงนี้ที่ยืน ไม่ต้องห่วงความปลอดภัยของฉันหรอกนะ เพราะข้างๆเต็มไปด้วยการ์ด ซึ่งไม่รู้มาคุมความปลอดภัยของฉัน หรือคุมไม่ให้ฉันขึ้นไปด้านบนกันแน่
แต่เมื่อฉันเฝ้ามองห้องข้างบนไม่หยุดหย่อน สักพัก ฉันก็ต้องชะงักและเบิกตากว้าง เพราะเห็นผู้ชายชุดดำกลุ่มใหญ่ออกมายืนบริเวณบันได และพิงผนังจุดบุหรี่สูบกันควันโขมง
และพวกนั้นฉันจำได้เกือบหมด!
มันลูกน้องของลีออง!
แต่เอ๊ะ...ตอนนี้สามทุ่มครึ่งเวลานัดพอดี ทำไมพวกนั้น ต้องแห่กันออกมาจากห้องเวลานี้ด้วย
ผู้มีอิทธิพล หนี้ และนายท่าน?
หรือจะเป็น..ลีออง!!!O_O
เขาเป็นมาเฟียปล่อยเงินกู้ ทำบ่อนคาสิโนธุรกิจสีเทาทั้งนั้น ไม่นะ อย่าบอกนะว่าคนๆนั้นคือเขาจริงๆ
ฉันรับไม่ได้!
"พะ..พี่คะห้อง vvip มีกี่ห้องเหรอคะ?" ฉันถามการ์ดเพื่อความแน่ใจ ขณะที่มือไม้สั่นไปหมดแล้ว
"สองห้องครับ"
สองห้องเอง!
รู้แบบนั้น ฉันก็ยืนมองขึ้นไปข้างบนอย่างพินิจ ก่อนที่จะมีลูกน้องคนนึงออกมาจากห้องอีก จนฉันรีบหันหลบทันที เมื่อเขาบังเอิญหันมองมาที่ฉัน
เห็นรึยังนะ? ถ้าเห็น..มะนาวไหวตัวทันแน่ๆ!!
ทำยังไงดี..ถึงจะขึ้นไปได้
และถ้าลีอองเป็นนายท่านของมะนาว เขาใจร้ายมากเลยนะ ที่เอาเปรียบเธอเวลาที่ยากลำบากแบบนี้
"เธอมาทำอะไรที่นี่"
"ว้าย!"
ขณะที่ฉันยืนก้มหน้าคิดไปต่างๆนาๆ อยู่ๆข้อมือเล็กก็ถูกคว้าหมับ! และกระชากทันที ก่อนที่ฉันจะต้องเบิกตากว้างตกใจกับเจ้าของมือนี้
เพราะมันคือ...
ละ...ลีออง
"O_O!"
"ฉันถาม ไม่ได้ยินรึไง?!!" ฉันอ้ำอึ้ง..มองซ้ายมองขวาตอบไม่ถูก ก่อนที่จะตัดสินใจ..ส่งสายตาออดอ้อนไปที่การ์ดขอความช่วยเหลือแทน
จนพวกเขาเดินมาหยุดยืนขนาบข้างฉัน
"ไม่ทราบว่าผู้หญิงคนนี้ รบกวนอะไรคุณลีอองรึป่าวครับ?"
อ้าว! พวกบ้า! นึกว่ามาช่วยฉันซะอีก! -_-
"ทำไม? "
"ผมเห็นเธอพยายามจขึ้นไปชั้นบน และด้อมๆมองๆสักพักแล้วครับ"
ให้ตายซิ บอกหมดเลย ไม่เหลือให้ฉันแถเลย และเมื่อลีอองได้ยินแบบนั้น เขาก็บีบข้อมือฉันแน่นขึ้นๆ ก่อนที่จะกระตุก พรึบ! จนฉันเซถลาเข้าไปใกล้ๆเขา
"ฉันถามว่าเธอมาทำไม!? ถ้าไม่ตอบ..ฉันจะสั่งคนโยนเธอออกไป!!!"
ฉันหันมองสายตานับไม่ถ้วน ของพวกการ์ดและลูกน้องเขาที่มองกดดัน ซึ่งทุกคนมองฉันนิ่งมาก ราวกับไม่สนทั้งนั้น ว่าฉันจะเป็นหญิงหรือชาย
แต่จะเรียกมะนาวออกมาก็ไม่ได้ เพราะตอนนี้..ฉันไม่แน่ใจเลย ว่าใครอยู่อีกห้องvvip นั้น
เพราะมัน..อาจจะไม่ใช่ลีอองก็ได้ และเพื่อความแน่ใจ ฉันคงต้องใช้โอกาสนี้ ติดสอยห้อยตามไปข้างบนกับเขา
"ก็..ก็ มาหานายนั่นแหละ!>[][]<!"
เขาไม่ตอบฉัน แถมยังกระชับอุ้มฉันที่ดิ้นทุรนทุรายให้แน่นขึ้น และก่อนที่จะถึงตัวรถคันหรู เขายังหันไปสั่งลูกน้องอีกว่า...
"เฮ้ย..ไปคอนโดลับกู ใช้รถที่ไม่มีจีพีเอสเท่านั้นนะ เร็วๆล่ะ กูหนัก! แม่งเหมือนอุ้มวัวเป็นตัวๆ-_-"
ขอบคุณที่ยังเป็นวัว ไม่ใช่ควาย!
เอ๊ะ!..ว่าแต่คอนโดลับงั้นเหรอ?! เขาจะพาฉันไปทำไม!O_O
"ครับนาย! เฮ้ย~เร็วพวกมึง! ไปเอารถมารับวัว เอ้ย รับผู้หญิงของนาย! "
นี่ลูกน้องมาเฟีย หรือตลกคาเฟ่วะเนี่ย !TT
- ผู้เขียน
