ตอนที่8 ซ้อมบท
2103 คำ
‘เช้าวันต่อมา’
’08:54นาที’
ร่างเล็กๆนอนหลับพริ้มอยู่บนกระเป๋าเดินทางคงเป็นเพราะตื่นแต่เช้ามาทำอาหารแล้วมาเก็บข้าวของส่วนตัวและของสำคัญจึงทำให้ความเหนื่อยล้าที่สะสมจากเมื่อวานเล่นงานเธอจนหลับไปโดยไม่รู้ตัว
“คงเหนื่อยล้ามากเลยสินะตัวแสบของน้า”เอมอรที่เห็นปันปันเงียบไปนานๆเธอจึงเดินขึ้นมดูเผื่อว่าเธอนั้นจะได้เก็บของช่วยแต่ทว่าปันปันกลับหลับคากระเป๋าเดินทางใบใหญ่ เอมอรจึงได้แค่เพียงเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆพร้อมกับยื่นมือเรียวไปลูบลงที่ศีรษะของเธอเบาๆ
'ฝั่งดาราแฝด'
“เสร็จหรือยังวะ ไอ้ใต้ธารา”เสียงทุ้มของใต้สมุทรตะโกนถามพี่ชายของเขาเสียงดัง เมื่อคืนก่อนเข้านอนพวกเขาตกลงกันเอาไว้ว่าจะไปรับปันปันกับอามแต่ทว่าสายจนอามจะออกรถแล้ว พี่ชายฝาแฝดของเขายังหมกมุ่นอยู่กับการแต่งตัวอยู่เลย
“เสร็จแล้ว มึงจะรีบอะไรขนาดนั้นวะ”ใต้ธาราเอ่ยตอบก่อนจะสาวเท้าเดินออกมาจากห้องแต่งตัว
“พี่อามรออยู่ข้างนอกแล้ว”พูดจบใต้สมุทรก็สาวเท้าเดินออกไปขึ้นรถตู้คันหรูทันทีโดยที่ใต้ธาราเองก็รีบสาวเท้าเดินตามไปเช่นกัน
เมื่อดาราแฝดขึ้นนั่งประจำที่เรียบร้อยอามก็รีบออกรถเดินทางไปยังบ้านของปันปันที่อยู่นอกตัวเมืองไกลอยู่พอสมควรทันที
โดยระหว่างทางใต้ธารากับใต้สมุทรก็มองดูเส้นทางเพื่อจำเส้นทางไปบ้านของปันปันด้วยเช่นกัน
'1ชั่วโมงผ่านไป'
ตอนนี้ทั้งสามคนก็เดินทางมาถึงบ้านของปันปันเป็นที่เรียบร้อย เมื่อเดินทางมาถึงดาราแฝดก็ไม่รอช้าพวกเขาปรี่เข้าไปภายในบ้านปันปันทันที
“สวัสดีครับคุณน้า”ทันทีที่เดินเข้ามาดาราแฝดก็ยกมือหนาขึ้นสวัสดีเอมอรที่กำลังนั่งถักสายรองเท้าให้ปันปันอยู่ทันที
“อ้าวคุณใต้ธารา คุณใต้สมุทร น้าไม่รู้ว่าคุณทั้งสองจะมารับปันปันด้วยน้าเลยไม่ได้เตรียมของว่างไว้รอเลยค่ะ”เอมอรรีบหยัดกายลุกขึ้นพร้อมกับรีบจ้ำเท้าเดินไปเอาน้ำเย็นๆมาให้ดาราแฝดทันที
“ไม่เป็นไรครับ แล้วปันปันล่ะครับ”เมื่อสายตาแหลมคมทอดมองไปจนทั่วโถงบ้านแล้วก็ไม่พบปันปันใต้ธาราจึงเอ่ยถามเอมอรพร้อมกับเดินไปรับแก้วน้ำจากมือเรียวของเอมอร
“อ้อ..สงสัยคงจะตื่นเช้าไปหน่อยน่ะจ๊ะช่วงน้าขึ้นไปดูยังหลับคากระเป๋าเดินทางอยู่เลย งั้นเดี๋ยวน้าขึ้นไปปลุกให้นะจ๊ะ”พูดจบเอมอรก็รีบขึ้นไปปลุกปันปันที่กำลังนอนหลับอยู่ทันที
ตึก ตึก ตึก!!!
หลังจากที่เอมอรขึ้นไปปลุกปันปันอยู่ชั้นบนสักพักก็มีเสียงคนเดินลงมาอย่างรีบเร่งซึ่งดาราแฝดที่ได้ยินเสียงก็ต่างพากันจ้องมองไปที่บันไดก่อนจะเห็นปันปันเดินลงมาพร้อมกับกระเป๋าใบเดินทางใบใหญ่
“ขะ...ขอโทษที่ทำให้รอนะคะพอดีปันปันเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เสียมารยาทจริงๆที่ให้พวกคุณมารอแบบนี้ ขอโทษอีกทีนะคะ”เมื่อเดินลงมาถึงชั้นล่างเธอก็แปลกใจอยู่เล็กน้อยที่วันนี้ดาราแฝดก็มาด้วยแต่ทว่าเรื่องอื่นก็ไม่สำคัญเท่ามารยาทเธอจึงรีบเอ่ยขอโทษดาราแฝดจากใจจริงที่เธอปล่อยให้พวกเขายืนรอแบบนี้
“ไม่เป็นไร เอากระเป๋ามาเดี๋ยวฉันถือให้”ใต้สมุทรเดินเข้าไปรับกระเป๋าเดินทางจากมือเรียวของเธอแล้วเดินตรงไปที่รถทันที
“มีแค่ใบเดียวใช่ไหม”
“ชะ...ใช่ค่ะ”
“งั้นพวกฉันไปรอที่รถนะ”พูดจบใต้ธารากับใต้สมุทรก็หมุนตัวกลับแล้วสาวเท้าเดินออกไปรอที่รถเพราะเขาอยากให้ปันปันมีเวลาส่วนตัวกับน้าของเธอก่อนที่จะออกเดินทาง
“ดูแลตัวเองด้วยนะคะ ปันปันรักน้านะคะ”ร่างบางเดินเข้าไปสวมกอดผู้เป็นน้าก่อนที่จะห่างกันด้วยความรักและความอบอุ่น
“ปันปันก็เหมือนกันนะลูก ดูแลตัวเองให้ดี อย่าดื้อ อย่าซนให้มากนเพราะเราไปอาศัยอยู่กับคนอื่น น้ารักปันปันนะจ๊ะ”พูดจบเอมอรก็ผละกอดออก ก่อนจะถอดสร้อยคอจี้รูปหัวใจเล็กๆของตนไปใส่ให้หลานสาวเพื่อเตือนใจหลานสาวว่าเธอนั้นอยู่ใกล้และคอยเป็นกำลังใจให้ปันปันอยู่ตลอด
“ใส่ไว้นะปันปัน มันจะเตือนสติและคอยเป็นกำลังใจให้ปันปันเสมอเหมือนมีน้าอยู่ใกล้ๆและมีอะไรก็โทรมาหาน้าได้ตลอดนะ”เอมอรพูดขึ้นเมื่อสวมสร้อยให้หลานสาวเสร็จ
“ขอบคุณนะคะ แล้วจะโทรมาหาน้าบ่อยๆ หรือน้ามีอะไรก็โทรหาปันปันได้ตลอดเช่นกันนะคะ ถ้าปันปันไม่ว่างรับสายทันทีที่ปันปันทำงานเสร็จปันปันจะรีบโทรกลับหาน้าทันทีเลยนะคะปันปันสัญญาค่ะ ปันปันไปแล้วนะคะ”ปันปันยกมือไหว้ขอบคุณเอมอรและให้คำมั่นสัญญาเกี่ยวกับการโทรติดต่อกัน
“จ๊ะ ไปเถอะคุณใต้ธารากับคุณใต้สมุทรคงรอนานแล้ว”พูดจบเอมเอรก็เดินออกมาส่งหลานสาวขึ้นรถตู้คันหรูที่หน้าบ้าน
“ฝากดูแลปันปันด้วยนะคะ”เอมอรฝากสองแฝดดูแลหลานสาวของเธอโดยที่ปันปันยืนหน้าแดงอยู่ข้างๆ.....เธอสิที่ต้องดูแลพวกเขา
“ครับคุณน้า”แต่สองแฝดก็ขานรับพร้อมกันอย่างไม่ถือสา
“ปันปันไปนะคะ”เธอบอกเมื่อใต้ธาราพยักหน้าเป็นเชิงบอกให้เธอขึ้นรถ
“เดินทางปลอดภัยนะหลานรักของน้า”ผู้เป็นน้าเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนและได้แต่มองตามแผ่นหลังเล็กๆของหลานสาวเดินไปขึ้นรถจนในวินาทีสุดท้ายที่รถตู้คันหรูก็แล่นออกไปจนลับสายตา
ปันปันโผล่หน้าออกมานอกหน้าต่างพร้อมกับยกมือเรียวขึ้นโบกไปมาให้น้าที่ยืนส่งเธออยู่หน้าบ้าน แล้วรถก็เริ่มเเล่นออกมาจนดวงตากลมโตของเธอมองแทบไม่เห็นน้าเอมอรแล้วในตอนนี้….นี่ครั้งแรกในชีวิตที่เธอต้องออกไปต่อสู้เพื่อความฝันของตัวเอง....
'บนรถ'
เมื่อออกเดินทางมาได้สักพักปันปันก็ผล็อยหลับโดยที่ซบไหล่ของใต้สมุทรเพราะดาราแฝดไม่ยอมให้เธอไปนั่งหลังสุดเธอจนต้องนั่งกลาง โดยมีดาราแฝดนั่งประกบซ้ายขวาเหมือนครั้งก่อนๆ
'50 นาทีต่อมา'
รถคันหรูแล่นเข้ามาจอดเทียบที่หน้าบ้านพักสุดใหญ่โตโดยใต้ธารานั้นเป็นคนถือกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ให้สาวน้อยส่วนใต้สมุทรก็ช้อนอุ้มร่างนุ่มนิ่มของเธอเข้าไปภายในบ้านแล้วเดินตรงไปยังห้องนอนใหญ่ของพวกเขาทันที ณ ตอนนี้พวกเขาแทบจะไม่ใช่ดาราแล้วเหมือนเป็นองครักษ์ให้เจ้าหญิงน้อยยังไงยังงั้น
“กลิ่นตัวหอมโคตรๆ แม่งมีอารมณ์ชะมัด”เมื่อวางร่างบางนุ่มนิ่มลงที่เตียงแล้วดาราแฝดก็ยืนมองร่างกายอันขาวเนียนของปันปันพร้อมกับจินตนาการไปต่างๆนานา
“ใจร้อนนะมึงอ่ะ ให้เธอพักผ่อนเถอะมึงเองก็มีบทที่ต้องซ้อมไม่ใช่หรือไง”
“เอ่อ..จริงว่ะ”เมื่อนึกขึ้นได้ว่ามีบทที่ต้องซ้อมใต้สมุทรก็รีบเดินออกไปจากห้องนอนสุดหรูทันทีโดยที่ใต้ธาราเองก็เดินตามออกไปเช่นกัน
สองพี่น้องนั่งซ้อมบทด้วยกันอยู่ในห้องนั่งเล่นเพื่อรอปันปันตื่นจนกระทั่งตอนนี้ก็เวลาก็ปาไปเกือบจะสองทุ่มแล้วแต่ทว่าพวกเขาก็ไม่ได้ไปรบกวนหรือว่าปลุกเธอเลยให้ตื่นเลย
“อื้อออออออ กี่โมงแล้วเนี่ย หะ!!!จะสองทุ่มแล้ว อาหาร ต้องไปเตรียมอาหาร”เมื่อมองดูเวลาปันปันก็รีบกระโดดลงจากเตียงนุ่มแล้ววิ่งออกไปเตรียมอาหารให้ดาราแฝดอย่างเร่งรีบแต่ทว่าเมื่อวิ่งออกมาก็พบว่าดาราแฝดนั้นกำลังนั่งซ้อมบทกันอยู่โดยมีผลไม้ต่างๆไว้ทานเล่นวางอยู่ตรงหน้า
“ตื่นแล้วเหรอ ดีเลย มานั่งนี่สิ”เมื่อเห็นสาวน้อยยืนตัวแข็งอยู่ใต้ธาราก็เอ่ยเรียกพร้อมกับตบมือลงที่โซฟาหรูที่ว่างระหว่างกลางของเขากับน้องชาย ซึ่งปันปันเองก็เดินไปนั่งลงอย่างว่าง่าย
“ช่วยซ้อมฉากจูบให้พวกฉันหน่อยสิ”เมื่อปันปันนั่งติดเบาะดาราแฝดก็วางกระดาษเอ4 ที่ถืออยู่ในมือลงก่อนจะหันใบหน้าหล่อเข้าหาเธอ
“มะ...ไม่ได้นะคะ ปันปันจะไปซ้อมฉากแบบนี้ให้พวกคุณได้ยังไง!!”
“ถ้างั้นพวกฉันจะออกไปเที่ยวอย่างน้อยมันก็น่าจะมีคู่ซ้อมให้”
“ไม่ได้นะคะ!!”ปันปันรีบดึงมือหนาของดาราแฝดเอาไว้ทั้งสองคนเมื่อทั้งสองทำท่าจะลุกขึ้นจากโซฟาหรูนี่คือกฎข้อสำคัญเลย ซึ่งเธอเองก็จำได้ดีว่าวันที่เธอคุยรายละเอียดการทำงานกับเจ๊ซูซี่เธอห้ามหนักห้ามหนาว่าอย่าให้ดาราแฝดออกไปเที่ยวโดยที่ไม่มีเจ๊ไปด้วยเด็ดขาด
“แสดงว่าเธอจะช่วยซ้อมให้พวกฉันแล้วใช่ไหม”ใต้ธาราถามขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์โดยมีใต้สมุทรมองหน้าเธออย่างรอคอยคำตอบ
“แค่แตะๆใช่ไหมคะ”คำถามของเธอทำให้ดาราแฝดเลิกคิ้วชวนงง
“ปันปันหมายถึงแค่ปากแตะกันใช่ไหมคะ”เมื่อเห็นสีหน้าของทั้งสองคนปันปันจึงถามขึ้นอีกครั้ง
“ประมาณนั้น”ใต้ธาราพยักหน้ารับเบาๆแต่มีการอมยิ้มที่มุมปาก
“ค่ะ!!ปันปันจะซ้อมให้พวกคะ.....อื้ออออ”สาวน้อยพูดไม่ทันจบคำใต้ธาราก็พุ่งเข้าไปประกบริมฝีปากจูบเธอทันทีมือหนาพลางยกขึ้นมาออกแรงบีบที่แก้มนุ่มของเธอเบาๆเพื่อทำให้เธอนั้นยอมเปิดปากให้ลิ้นร้อนๆของเขาเข้าไปตักตวงความหวานได้
“อื้อ อื้อ อื้อ!!”ปันปันพยายามจะใช้มือเรียวยกขึ้นมาดันอกแกร่งของใต้ธาราออกเมื่อลิ้นร้อนๆของเขารุกล้ำเข้ามาตักตวงความหวานในปากของเธออย่างบ้าคลั่งแต่ทว่ามือเรียวทั้งสองข้างก็ดันถูกมือหนาของใต้สมุทรจับเอาไว้
“อื้มมมมม”ตอนนี้ปันปันทำได้แค่ครางประท้วงในลำคอจนใต้ธารายอมเป็นฝ่ายผละจูบออก
“ไหนบอกว่าแค่ปากแตะกะ.....อื้อออออ”เป็นอีกครั้งที่เธอพูดไม่ทันจบคำใต้สมุทรก็ปล่อยข้อมือของเธอให้เป็นอิสระก่อนจะยื่นมือหนาไปจับใบหน้าสวยของเธอให้หันไปหาเขาแล้วประกบริมฝีปากจูบต่อจากพี่ชายอย่างหื่นกระหาย ซึ่งใต้ธาราเองก็รู้งานจึงใช้มือหนาของตัวเองจับข้อมือเรียวของเธอเอาไว้เหมือนกับที่น้องชายของเขาทำ
“เฮือกๆ ปล่อยปันปันนะ พวกผีทะเล”ทันทีที่ปากสีสวยเป็นอิสระปันปันก็สะบัดมือหนาของใต้ธาราออกก่อนจะด่าไปหนึ่งกรุบแล้วรีบลุกขึ้นก่อนเดินเข้าไปในห้องนอนเล็กไปทันที
“คนหื่น”ปันปันตะโกนกลับมาและปิดประตูเสียงดัง..ปัง!!
“หึ หวานชะมัดเลยว่าไหม”ใต้ธาราหัวเราะออกมาชอบใจก่อนจะเอ่ยถามน้องชายฝาแฝดของเขา
“ใช่ ปากเล็กๆแต่หวานชิปหายไม่อยากจะคิดเลยว่าส่วนอื่นจะหวานขนาดไหน"เมื่อกลั่นแกล้งผู้จัดการคนใหม่แล้วดาราแฝดก็นั่งอ่านบทต่อซึ่งในบทที่อ่านวันนี้ไม่มีบทจูบเลยแม้แต่นิดเดียว
- ผู้เขียน
