เธอยกมือออกแล้วหันหลังจะวิ่งหนี แต่เขาก็ไวพอที่จะคว้าข้อมือของเธอให้ถลาลงมานั่งอยู่ข้างๆ เขาได้ทันท่วงที
“ว๊าย คุณ ปล่อยนะ”
“ไม่ปล่อย คุณต้องเช็ดตัวให้ผมก่อน”
“เดี๋ยวฉันเอาผ้าให้ แล้วเช็ดเองก็ได้ นั่งไหวแล้วนี่”
“แต่คุณเป็นคนทำให้ผมตกอยู่ในสภาพนี้ ไม่คิดจะรับผิดชอบกันหน่อยเหรอ”
“คุณต่างหากที่ทำตัวเอง รู้ทั้งรู้ว่าแพ้มะเขือพวง แต่ก็ยังกิน”
“ก็คุณตั้งใจแกล้งผม ผมก็เลยทำให้คุณสมหวัง..ไง ได้แกล้งผมสมใจเลยไหม”
“นี่เป็นแผนของคุณเหรอ”
“หึหึ น้ำรินครับ ใครมันจะบ้าวางแผนมาให้ว่าที่ภรรยาฆ่าล่ะครับ ผมยังไม่ทันได้เข้าหอกับคุณเลยนะ ผมไม่มีวันยอมตายง่ายๆ หรอก”
“คุณอาจจะตายในวันเข้าหอก็ได้ ถ้าคุณกล้าแตะต้องฉัน อย่างตอนนี้”
“โอ๊ยยย..”
เธอผลักเขาอย่างแรงจนศีรษะกระแทกหัวเตียง คนตัวโตทิ้งกายลงนอนตะแคงตัวงอ เอามือกุมหัวร้องโอดโอยราวกับเจ็บปวดเสียเต็มประดาจนเธอใจเสีย
ลำพังแค่มะเขือก็ทำเขาเกือบตายแ
