“เห้ย!สายลม มึงมอมเหล้าน้องเขาเปล่าวะ?”
“อือ”
ตอบรับอย่างตรงไปตรงมา พยุงร่างโงนเงนไว้ไม่ให้ล้มลงไปที่ไหน นิ้วมือขยับแผ่วเบาในจุดที่สัมผัสอยู่ บอกตรงๆว่า ตอนนี้ อยากจับเธอกินแล้ว
“กูกลับนะ”
พูดจบก็พยุงคนเมาออกเดิน ใบหน้าหวานส่ายไปมาด้วยสติอันน้อยนิด คนถูกปฏิเสธอมยิ้ม ขัดขืนตอนนี้ไม่ได้แล้วนะ ไม่รู้เหรอว่าตัวเองเดินหลงเข้ามาอยู่ในปากเสือเรียบร้อยแล้ว
ธารธาราเมื่อเห็นว่าพี่ชายหิ้วปีกคนของตัวเองเดินออกมา ก็รีบเข้าไปขวางไว้ มองจ้องใบหน้าเจ้าเล่ห์ ไอ้คนกลับกรอก ไหนบอกว่าไม่สนใจไง นี่มันมากกว่าสนใจอีกย่ะ!
“ปล่อยคนของน้ำนะ”
“?…คนของน้ำ ฮ่าๆ คนของฉันไปเป็นคนของเธอตอนไหน ยัยน้ำเน่า”
“พี่กินเหล้าไปมากแค่ไหนเนี่ย เอาตัวรุ้งมานี่เลยนะ”
ปกติพี่ชายจะไม่ค่อยดื่ม เพราะดื่มแล้วนิสัยเปลี่ยนไปเป็นคนเดิม ตั้งแต่เลิกรากับปณิตา พี่สายลมก็พยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างหนัก จนมาเป็นพี่สายลมแสนดีอย่างทุกวั
