“มาค่ะเดี๋ยวพี่ช่วยแปรงผม” พลวัตรพูดขึ้น
“ไม่ต้องค่ะ หยีจะทำเอง” ยาหยีเบี่ยงตัวหลบด้วยยังนึกโกรธพลวัตรที่เอาเปรียบตัวเองอยู่
“ให้พี่ช่วยนะครับคนดี พี่ขอโทษที่แกล้งหยี เอาอย่างนี้ดีไหมเดี๋ยวเราออกไปกินข้าวเย็นกันก่อน แล้วคืนนี้เรามานอนดูหนังกัน พี่มีหนังดี ๆ หลายเรื่องเลยนะดีไหม” พลวัตรพูดขึ้น
“หนัง หนังอะไรคะ เอ่อหยีไม่ดูหรอกค่ะ” ยาหยีตกใจคิดไปถึง DVDสาวทรงโตที่เจอเมื่อคืนก่อน
“เฮ้ยๆ ไม่ใช่ละ ไม่ใช่อย่างที่หยีเข้าใจ” พลวัตรรีบปฏิเสธ รู้ว่ายาหยีคิดถึงหนังของผู้ชายที่เห็นเข้าแน่ ๆ
“ค่ะ งั้นพี่พลขยับไปหน่อยค่ะ ไปใส่เสื้อสิคะ หยีแปรงผมเสร็จแล้วเราไปกินข้าวกัน” ยาหยีรีบบอกพลวัตรให้ปล่อยตัวเอง และอยากจะออกไปกินข้าวจะได้ออกไปให้พ้นจากสถานการณ์อันล่อแหลมนี้
“ครับเดี๋ยวพี่สวมเสื้อแล้วเราออกไปข้างนอก ไปกินข้าวกันนะ” พลวัตรรีบพูดเอาใจยาหยีเพราะยังรู้สึกสำนึกในความผิ
