บทที่12
1289 คำ
“อย่านะ ผู้พัน”
คำร้องห้ามไม่เป็นผล ผู้พันฮาคิมอยู่ในอารมณ์ ทั้งโกรธ ทั้งหวง คะนึงหารสสวาทที่ร้างรามาช้านาน พอคว้าร่างบางมาอยู่ในอ้อมแขน ก็กระแทกริมฝีปากระดมบดขยี้ทั่วเรียวปากอิ่มอย่างดุดัน ลิ้นร้อนๆ วาดโลมไล้ทั่วกลีบปาก ดูดเม้มหนักหน่วงจนเจ้าหญิงไลอาด์หลุดเสียงครวญคราง เผยอเรียวปากออกเปิดทางให้ลิ้นร้อนรุ่มสอดเข้าไปกระหวัดรัวไล้กับลิ้นนุ่มได้ตามใจต้องการ
“ไลอาด์...ผมอยากรักคุณแทบขาดใจ...”
ผู้พันฮาคิมครางกระเส่าอยู่ในลำคอด้วยความลืมตัว บดขยี้จุมพิตดูดดื่มเร่าร้อน ราวกับจะสูญวิญญาณออกจากร่างของคนในอ้อมแขน มือใหญ่ข้างหนึ่งสอดเข้าไปในกลุ่มผมนุ่มสลวย จับยึดศีรษะกลมทุยไว้แน่นให้รอรับจุมพิตได้อย่างถนัดถนี่
“ปล่อย!”
เจ้าหญิงไลอาด์ร้องห้ามทั้งๆ เรียวปากอิ่มยังคงถูกบดขยี้จุมพิตอยู่ มือเล็กพยายามผลักร่างใหญ่ให้ถอยห่าง แต่ก็เป็นไม่ต่างจากผลักกำแหนหินซึ่งไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่นิดเดียว
“อย่าห้ามผม”
ผู้พันหนุ่มกระซิบตอบกลับอย่างเอาแต่ใจ ฝ่ามือร้อนรุ่มอีกข้างเลื่อนไต่ระเรื่อยเข้าหาปทุมถันงามสล้าง บีบขย้ำฟอนเฟ้นหนักมือ พร้อมกับปลดอาภรณ์ออกจากร่างบาง ไม่ถึงนาที เจ้าหญิงไลอาด์ก็เปล่าเปลือย อวดความงดงามของเรือนร่างอรชรดั่งนาฬิกาทรายต่อดวงตาคมกริบ ทำเอาผู้พันฮาคิมต้องสูดปาก หายใจติดขัดกับความงดงามที่เขาไม่เคยลืมแม้วินาทีเดียว
“สวย...ไลอาด์ คุณยังสวยเหมือนเดิม...”
แม้เคยโรมรันเพลงสวาทกับผู้พันฮาคิมมาก่อน แต่เจ้าหญิงไลอาด์ก็ยังคงเขินอายเหมือนเดิม เมื่อต้องยืนเปลือยกายต่อหน้าอีกฝ่าย จึงยกมือขึ้นปิดปทุมถัน อีกข้างก็เลื่อนลงไปด้านล่าง หมายจะวางทาบทับบนเนินเนื้ออวบอิ่ม แต่ก็ถูกมือใหญ่จับยึดไว้ พร้อมกับห้ามเสียงสั่นพร่าไปด้วย
“อย่า...ไลอาด์ อย่าปิดไว้ ผมอยากเห็นความงดงามของคุณ...”
เจ้าหญิงไลอาด์อายหน้าแดงซ่าน ร้อนผะผ่าวไปทั้งตัวกับดวงตาคมกริบ ซึ่งเผยความปรารถนาให้เห็น พยายามดึงมือเล็กออกจากฝ่ามือใหญ่ที่กุมไว้แน่น แต่ก็ไม่เป็นผล นาทีต่อมาก็ต้องหน้าแดงกว่าเดิม เพราะผู้พันฮาคิมจับมือเล็กทั้งสองให้เลื่อนไปสัมผัสกับความเป็นบุรุษเพศ ที่แข็งขึงชูชันอยู่ภายใต้กางเกงเนื้อดี
“ผมต้องการคุณ ไลอาด์ ถอนกางเกงให้ผม...”
หัวใจร่ำร้องให้ทำตามคำสั่งของผู้พันฮาคิม มือเล็กทั้งสองสั่นเทา ติดเงอะงะขณะค่อยๆ ปลดเข็ดขัด รูดซิปกางเกงลงมาจนสุดทาง
แต่...ดูเหมือนเจ้าหญิงไลอาด์จะปฏิบัติการไม่ทันใจคนใจร้อน อยากโรมรันเพลงรักแทบขาดใจ ผู้พันฮาคิมจึงรูดกางเกงของตนเองออกอย่างรวดเร็ว แล้วโน้มใบหน้าเข้าหาเรียวปากอิ่มที่บวนเจ่อเพราะฤทธิ์จุมพิตเร่าร้อนในก่อนหน้านี้ บดขยี้ดูดเม้มหนักหน่วงให้ผู้เป็นเจ้าของต้องหลุดเสียงครางกระเส่า โดยไม่ลืมมอบความเสียวซ่านลงไปบนปทุมถันเต็งตึงทั้งสองด้วย
“ผู้พัน...หยุด...หยุดก่อน...”
หลุดเสียงครางออกมา พร้อมกับเสียงห้ามปราม แม้จะวาบหวามไปกับรสสวาทที่ถูกบรรเลงลงมาบนเรือนร่าง แต่เจ้าหญิงไลอาด์ก็อยากให้ผู้พันฮาคิมหยุดการกระทำไว้ก่อน มีคำถามมากมายที่ค้างคาอยู่ในใจ และเธอก็อยากได้คำตอบเหลือเกิน
“ผมอยากรักคุณ...ไลอาด์...”
แต่...ผู้พันฮาคิมไม่ให้ความร่วมมือกับคำร้องขอของคนในอ้อมแขน มีวิธีเดียวที่จะทำให้เจ้าหญิงไลอาด์หยุดต่อต้าน หยุดร้องห้ามคือการชักจูงให้อีกฝ่ายตกอยู่ในเพลิงสวาท
คราวนี้ผู้พันฮาคิมลากลิ้นร้อนเปียกชื้น มาตามลำคอระหง ต่ำระเรื่อยเข้าหายอดถันที่ชูชันไหวระริก อ้าปากครอบครองกลืนกินยอดถันสีชมพูระเรื่อด้วยริมฝีปากร้อนผะผ่าว สร้างความกระสั่นซ่านวาบหวิวทั่วปทุมถันโดยไม่มีหยุดแม้วินาทีเดียว
“ผู้พัน...ผู้พัน...”
เมื่อปทุมถันถูกโรมรันอย่างหนักด้วยฝีปากและลิ้นร้อนที่ตวัดรัวไล้ ขบกัดดูดเม้มทั่วยอดถัน เจ้าหญิงไลอาด์ถึงกับครางไม่ได้ศัพท์ ยอมพ่ายแพ้ให้กับไฟสวาทที่ลามเลียไปทั่วตัว มือเล็กทั้งสองสอดเข้าไปในกลุ่มผม กดศีรษะของผู้พันฮาคิมให้แนบชิดเข้าหาปทุมถันของตนเองจนแทบเป็นเนื้อเดียวกัน
“ไลอาด์...ให้ผมรักคุณ...”
ผู้พันฮาคิมกระซิบเว้าวอนชิดกับปทุมถัน ซึ่งตนเองฝากรอยจูบ ขบกัดจนเกิดรอยแดงๆ ไปทั่วบริเวณ จากนั้นก็ช้อนอุ้มร่างบางเปล่าเปลือยตรงไปยังเตียงนอน วางร่างบางหมิ่มเหม่บนเตียง พลางจับเท้าเล็กให้แยกออกจากกัน เปิดทางสะดวกให้กายแข็งขึงที่ร้อนรุ่มพร้อมสำหรับการบรรเลงสวาทในทุกนาที ได้พุ่งหลาวแค่เพียงครั้งเดียว เข้าสู่ร่องกลีบดอกไม้หวานเข้าไปจนสุดความใหญ่โต
“ไดอาด์...โอ้วว...ดีเหลือเกิน...”
แก่นกายแข็งขึงเริ่มขยับร่ายเพลงสวาทตามอารมณ์รักพุ่งพล่าน ไม่อาจรอได้แม้วินาทีเดียว ผู้พันกดกระแทกโรมรันหนักหน่วง ด่ำลึกถึงแก่นของความหฤหรรษ์ ดวงตาคมกริบอันเต็มไปด้วยความปรารถนา ทอดมองสบตากับดวงตากลมโต ขณะมือใหญ่ฟอนเฟ้นเคล้นคลึงอย่างหนักมือทั่วปทุมถันเต็งตึง อารมณ์รักยิ่งแล่นพล่านอาบลึกทั่วเรือนกายในยามโรมรันรักพร้อมๆ กับทอดมองใบหน้างามแดงซ่านไปด้วย
“ไลอาด์...ผมคิดถึงคุณ...ผมอยากรักคุณทุกนาที”
ผู้พันฮาคิมสูดปากคำรามลั่นห้อง ร้างราจากรสรักมานาน พอได้โรมรันรัก กอปรกับความคับแน่นที่โอบกอดตอดรัดทั่วกายแข็งขึง ทำเอาเขาสำลักไปกับความหฤหรรษ์ โจนจ้วงสอดประสานเข้าออกในดอกไม้สวาทหวานฉ่ำโดยไม่มีเหน็ดเหนื่อย
เจ้าหญิงไลอาด์ตกอยู่ในอาการสำลักความหฤรรษ์ไม่แพ้กัน กระสั่นเสียวในทุกจังหวะการร่ายลีลารักจากแก่นกายลำใหญ่ ธรรมชาติสอนให้เธอยกสะโพกขึ้นสูง สอดส่ายตอบรับการกระแทกกระทั้นโจนจ้วงที่ทวีความเร่าร้อนดุดันขึ้นทุกขณะ
“ผู้พัน...โอ้วว...ไลอาด์ไม่ไหวแล้ว...”
ผู้พันฮาคิมเสียวซ่านแล่นพล่านไปทั่วกายกับเสียงครวญครางจากเจ้าหญิงไลอาด์ ที่แหงนศีรษะไปทางข้างหลัง ใบหน้างามแดงซ่าน ส่ายไปมากับเตียงนอนใหญ่ มือเล็กทั้งสองจิกแน่น ครูดเล็บไปบนแผ่นหลัง ต่ำระเรื่อยเข้าหาสะโพกแข็งแกร่ง แล้วบีบขย้ำไว้แน่น เมื่อเขาเพิ่มเรี่ยวแรงในการโรมรันรัก กดกระแทกเข้าออกอย่างดุดัน ครั้งแล้วครั้งเล่าหนักหน่วงถึงที่สุด
“เราจะมีความสุขด้วยกันเดี๋ยวนี้ ไลอาด์...”
ผู้ช่ำชองในรสรัก รู้ว่าเจ้าหญิงไลอาด์ใกล้ถึงฝากฝั่งของความหรรษา จึงถอนกายออกจนเกือบสุดความใหญ่โต แล้วกดกระแทกพุ่งพรวดดุนดันเข้าไปในดอกไม้หวานอีกครั้งเต็มพละกำลังที่มีอยู่ จากนั้นก็บดขยี้แก่นกายละเลงไฟสวาทรัวเร็วถี่ยิบ
มือใหญ่ทั้งสองเอื้อมไปฟอนเฟ้นปทุมถันทั้งสองอย่างหนักมือ ยิ่งส่งให้คลื่นความกระสั่นเสียวแล่นซ่านไปทั่วตั้งแต่หัวจรดเท้า เสียงกู่คำราม หวีดครางกับความหฤหรรษ์ที่ได้รับ ดังก้องทั่วห้อง เมื่อต่างก็ปลดปล่อยมวลความสุขออกมาพร้อมๆ กัน
- ผู้เขียน
