“ไม่ต้องค่ะ” เจ้าหญิงไลอาด์ปฏิเสธ ตามด้วยการเหน็บแนมเสียงเย็นชา “จากตรงนี้ไปห้องนอน ใช้เวลาเดินไม่ถึงนาที ระหว่างนั้นคงไม่มีใครโผล่มาทำร้ายฉันได้หรอกค่ะ”
ผู้พันฮาคิมได้แต่ถอนหายใจลึก มองตามร่างบางแทบปลิวลมเดินเข้าไปในห้องนอนที่อยู่ห่างออกไปไม่กี่ก้าว อยากตามเข้าไปประคองกอด พาคนที่เพิ่งหายป่วยเข้านอนพักผ่อน แต่ก็กลัวว่าจะถูกตะเพิดไล่หนีด้วยสายตาเย็นชาของเธอ จึงทำได้แค่เพียงมองตามด้วยสายตาอันเป็นห่วงระคนรักใคร่ กระทั่งประตูห้องนอนปิดลง จึงหมุนกายเดินกลับไปหาผู้กองฟาดิส เพื่อคุยวางแผนเรื่องการรับมือกับนาฟซา ซึ่งนับวันเริ่มเหิมเกริม ปล้นสะดมทำร้ายทั้งราษฎรชาวคาลาส์และนักท่องเที่ยวหนักกว่าที่ผ่านๆ มา
ผู้พันฮาคิมตั้งใจจะกินมือค่ำกับเจ้าหญิงไลอาด์สักมื้อ ก่อนจะกลับไปสืบข่าวในกองโจรของนาฟซาอีกครั้ง ทว่านั่งรอในห้องอาหารเล็กๆ เกือบยี่สิบนาทีแล้ว ก็ไม่เห็นเจ้าหญิงไลอาด์ออกมากินมื้อค่ำ ผู้พันก็เต
