6
ช่วย
รถจี๊ปคันคุ้นตาแล่นเข้ามาจอดภายในไร่พาเพลิน ตามด้วยรถกระบะพร้อมคนงานและอุปกรณ์อีกสี่คน พาเพลินขมวดคิ้วเข้าหากันแน่น ไม่ได้คิดไว้ก่อนว่าเขาจะเป็นคนพาคนงานมาเอง นึกว่าเป็นน้องสาวอย่างผลิขวัญ
“สวัสดีครับคุณเพลิน” เหนือเมฆเปิดประตูรถออกมาทักทายเจ้าของไร่
“สวัสดีค่ะ” หญิงสาวตอบกลับตามมารยาท ทั้งที่ในใจรู้สึกอึดอัดอยู่ไม่น้อย
“ผมพาคนงานมาช่วยตัดหญ้า ตามที่คุณได้โทรไปขอร้องยัยขวัญไงครับ” เหนือเมฆย้ำทุกถ้อยคำอย่างช้า ๆ โดยเฉพาะคำว่าขอร้อง เขายิ่งเน้นเสียงหนักกว่าทุกคำ
‘ไม่ต้องย้ำก็ได้ ฉันไม่ได้อยากให้คุณมาช่วยสักหน่อย’
“ฉันโทรหาคุณขวัญ แต่ไม่คิดว่าคุณจะ...”
“ผมรู้ครับ แต่ยัยขวัญไม่ว่างเลยวานให้ผมพาคนมาช่วยคุณแทน คนของผมมีว่างสี่คนจะให้ช่วยอะไรยังไงก็บัญชามาได้เลยครับ”
“ความจริงฉันไม่ได้อยากรบกวนคุณเลยนะคะคุณเหนือเมฆ ถ้ารู้ว่าต้องลำบากคุณแบบนี้ ฉันคงจะไม่โทรไปหรอกค่ะ” พาเพลินรู้สึกไ
