7
“ฉันไม่ได้คิดจะสนใจเธอหรอกนะ” ยิ่งได้เห็นใกล้ๆ ก็ยิ่งต้องยอมรับ แม่ตัวเล็กหน้าตาดีใช่เล่น วงหน้ารูปหัวใจ แก้มป่องๆ นวลเนียนใส นัยน์ตากลมโตใสแจ๋วพราวระยับ จมูกเล็กโด่ง ริมฝีปากจิ้มลิ้มดูน่ากดปากแนบลงไป แต่...เพราะเธอพูดมาก กวนประสาท เลยทำให้คนที่กำลังอารมณ์ไม่ดีอยู่ นึกอยากจับปั้นๆ ให้เป็นลูกกลมๆ แล้วเตะโด่งไปให้ไกลๆ แทนเสียมากกว่าอยากกอดจูบ
“ก็แล้วคุณลากฉันมาทำไมล่ะยะ” กฤติกาถามเสียงอ่อนลงเล็กน้อย แหม...อุตส่าห์ดีใจแล้วนะนี่ ถูกชายหนุ่มหน้าตาหล่อขั้นเทพกอดเอาเต็ม ๆ น่ะ
‘อ๊าย...ตายแล้ว เธอคิดอย่างนี้ได้ยังไงนะ แหม...ไม่เป็นกุลสตรีเอาเสียเลย อย่างนี้ถ้าพ่อกับแม่รู้เข้า คงต้องยกมือกุมขมับ ทอดสายตามองอย่างระอิดระอาใจแน่เลย ดีไม่ดี เผลอ ๆ อาจได้รับขนมทองหยิกแถมอีกด้วย แต่แหม...แม่จ๋า ก็อีตาคิงคองยักษ์นี่หล่อดีจริง ๆ นี่น่า อภัยให้ลูกสาวหน่อยเถอะนะจ๊ะ ที่คิดแตะอั๋งผู้ชายด้วยสายตาน่ะจ้ะ’
