Love Dander เพราะเหล้าเป็นเหตุ Nc+
2642 คำ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!! มีคนเคาะประตูเสียงดังจนฉันลุกขึ้นไปเปิดอย่างยากลำบาก มันปวดร้าวไปทั้งตัว คิดแล้วน้ำตาจะไหล...
"เนย" เอ่ยเรียกชื่อเพื่อนเสียงแหบๆ
"เฮ้ย!! ทำไมหน้าซีดแบบนี้ละ" เนยตกใจพลางพยุงฉันกลับมานอนที่เตียง
"ไม่สบายนิดหน่อยนะ"
"ไปทำอะไรมาถึงไม่สบาย" เนยทำหน้าสงสัย ฉันหลบสายตาวูบลงเพราะรู้สึกกระดากปากที่จะบอกเพื่อนออกไป
"เอ่อ...สงสัยพักผ่อนไม่พอมั้ง"
"...แล้วเมื่อคืนกลับถึงห้องกี่โมง?"
"ก็ถึงปกตินั่นแหละ" มองเนยแวบหนึ่งแล้วหลบสายตามองไปทางอื่น ดีนะเพื่อนไม่สงสัยอะไรต่อ
"โอเค...กินข้าวกินยารึยัง ถ้ายังเดี๋ยวลงไปซื้อให้"
"ไม่หิวอ่ะ" บอกเสียงอ่อย ไม่สบายแบบนี้พานทำให้กินอะไรไม่ลง รสชาติมันขมปากขมคอไปเสียหมด
"ไม่หิวแต่ก็ต้องกินจะได้กินยา แล้วก็นอนพักผ่อนจะได้หาย ห้ามดื้อด้วยไม่งั้นจะเลิกคบ" เนยชี้หน้าแล้วเอ่ยบอกน้ำเสียงจริงจังด้วยความเป็นห่วงจนฉันอดยิ้มไม่ได้
"ค่ะเพื่อนรัก"
"ดีมากค่ะเพื่อนรัก รอแป๊บนะเดี๋ยวรีบมา" ว่าแล้วก็เดินออกไปจากห้อง ปล่อยให้ฉันจมกับความคิดของตัวเองอีกครั้ง
ฉันชื่อ 'นาว' เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ น่ารักๆ อายุยี่สิบปีแล้ว สถานะตอนนี้ไม่มีพันธะอะไรใดๆ ทั้งนั้น เพราะตัวคนเดียวมาสักพักละ เพราะอะไรนะเหรอ พ่อแม่ฉันตายตั้งแต่เด็ก ทิ้งฉันให้อยู่กับยายพร้อมกับแหวนต่างหน้าหนึ่งวง ซึ่งฉันจะใส่ติดตัวตลอด เพราะมันเป็นสมบัติชิ้นเดียวที่พ่อแม่เหลือไว้ให้
พวกท่านได้สลักตัวอักษรตัวย่อชื่อฉันลงไปในแหวนด้วย ฉันอยู่กับยายจนเรียนจบมัธยมปลายก็ตัดสินใจหางานทำพร้อมกับลงเรียน มหาลัยเปิดไปด้วย ถึงเวลาก็อ่านหนังสือไปสอบ แต่เมื่อไม่นานมานี้ยายฉันท่านได้จากไปเลยกลายเป็นว่าฉันไม่เหลือใครอีกแล้วบนโลกใบนี้
ฉันก็สู้ชีวิตต่อไป ไม่มีบ้าน ไม่มีอะไรเลยตอนอยู่กับยายก็เช่าห้องเช่าเล็กๆ ในสลัมอยู่กัน แต่พอยายเสียบวกกับได้งานทำใหม่เลยย้ายออกมาหาห้องเช่าใกล้ที่ทำงานอยู่ ตั้งใจที่จะเรียนให้จบ อย่างน้อยมันจะทำให้ฉันหางานดีๆ ที่มั่นคงต่อชีวิตได้ และฉันยังมีเพื่อนอยู่อีกคนชื่อ "เนย" เป็นผู้หญิงตัวเล็กพอกันกับฉันเลย แต่ผิวคล้ำกว่าฉันหน่อยหน้าออกคมเข้ม คนละสไตล์ ฉันเคยบอกอยากสวยคมแบบเนย แต่มันดันอยากหน้าหวานเหมือนฉัน
เราสองคนสนิทกันมากเพราะสภาพเนยไม่ต่างจากฉันเลย ตัวคนเดียวเหมือนกัน เพราะพ่อแม่เนยพึ่งจะเสียไป เนยเลยตัวคนเดียวแถมจนเหมือนกันอีก นี่แหละเพื่อนแท้ กลายเป็นว่ามันทำให้เราสองคนห่วงใยกันมากขึ้น เพราะเราสองคนต่างก็ไม่มีใครแล้ว มีแค่กันและกัน
เราสองคนเช่าห้องเล็กๆ คนละห้องอยู่ใกล้กับที่ทำงานนั่งรถแป๊บเดียวก็ถึง ทำไมถึงเช่าสองห้องนะเหรอเพราะว่าเผื่ออนาคตกันไว้ว่าสักวันใครคนใดคนหนึ่งมีแฟนจะได้ไม่ต้องลำบากใจที่จะพาแฟนมาห้อง คิดไปนู่นเราสองคนทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยช่วยกันไป แต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนงานใหม่มาเป็นเด็กเสิร์ฟในคลับแห่งหนึ่ง เพราะค่าตอบแทนสูงพอควร ทำงานกลางคืนกลางวันนอน เนยก็ทำร้านเดียวกัน พึ่งสมัครเข้ามาพร้อมกัน
เราสองคนทำงานเดียวไม่ต้องทำงานเสริมอีกก็พอเลี้ยงตัวได้แล้ว ฉันพึ่งมาทำงานได้สองเดือนเองแต่พี่ๆ ที่ร้านน่ารักมาก สอนงานแล้วก็คอยดูแลพวกเราทั้งสองคนตลอด โดยเฉพาะพี่แทน แกเอ็นดูฉันกับเนยเหมือนน้อง แกบอกน้องสาวแกพึ่งเสียแล้วหน้าตาก็คล้ายๆ ฉันด้วย พอพี่แทนมาเจอฉันแกเลยอยากเป็นพี่ชายฉันกับเนย ซึ่งฉันก็โอเค เพราะพี่แทนนิสัยดีมาก แต่พี่แทนมีแฟนแล้วนะรักกันมากด้วยแต่ฉันไม่เคยเจอหรอก
ทุกวันเราจะไปทำงานพร้อมกันกับเนยเลิกงานก็กลับพร้อมกัน ยกเว้นใครมีธุระก็จะบอกไว้ ทำงานมาสองเดือนก็ไม่เคยเจอเจ้าของร้านหรอกนะ แต่เห็นพี่ๆ เขาบอกเจ้าของร้านหล่อมาก หล่อวัวตายควายล้ม แล้วก็โคตรเสือผู้หญิงเลย ไอ้เราก็เออออตามเขาแหละ บอกไปก็ไม่มีผลกับเงินเดือนฉันอยู่ดี ฉันทำงานเรื่อยๆ จนเมื่อคืนมันก็เกิดเรื่องขึ้น เรื่องที่ทำให้ต้องมานอนไข้กินอยู่ตอนนี้ และก็เป็นเรื่องที่คงจำไปจนตาย...
ย้อนไปเมื่อคืน ฉันที่กำลังช่วยพี่ๆ เก็บร้านเสร็จและเตรียมตัวกำลังจะกลับบ้านก็เจอกับพี่แทนที่เดินเข้ามาหาเสียก่อน
"นาว จะกลับแล้วเหรอ?"
"จะกลับแล้วพี่ วันนี้กลับคนเดียวด้วย"
"รีบกลับรึเปล่า พอดีมีเรื่องให้ช่วยหน่อย"
"อะไรเหรอคะ"
"พอดีพี่ยุ่งๆ ต้องปิดบัญชีของคืนนี้ เลยจะขอให้นาวช่วยพี่นิดหนึ่ง เดี๋ยวพี่ให้ทิปเพิ่ม"
พี่แทนจะเป็นคนคุมทุกอย่างในร้าน รวมถึงการทำบัญชีรายรับรายจ่ายของร้านก่อนส่งให้เจ้าของร้านด้วย เอาง่ายๆ เงินเดือนจะมากจะน้อยขึ้นอยู่กับพี่แทนเสียส่วนใหญ่
"ได้สิพี่ แล้วจะให้ทำอะไรเหรอคะ" ไม่ค่อยจะหน้าเงินเท่าไหร่
"ว่าแล้วนาวต้องรับ งกซะจริงไอ้น้องคนนี้นี่"
"ฮ่าๆๆ เงินมันจำเป็นต่อชีวิตนี่นาพี่แทน"
"นาวเอาเหล้าขึ้นไปให้พี่เดย์หน่อยสิ" ฉันทำหน้าแปลกใจ เพราะสิ่งที่พี่แทนบอกก็ไม่ใช่เรื่องที่น่ากังวลอะไร อีกอย่างแค่เอาเหล้าขึ้นไปให้เจ้าของร้านก็คงไม่อันตรายอะไรหรอก
"แค่นี้เองเหรอพี่ นึกว่าเรื่องอะไร แค่นี้จิ๊บๆ ค่า..."
"ใช่แค่นี้แหละ ไม่รู้คิดอะไรอยู่สั่งเหล้ากินไปหลายขวดแล้วเนี่ย" พี่แทนถอนหายใจพร้อมกับบ่นให้เจ้าของร้านจนฉันอมยิ้ม
"แล้วมันแปลกตรงไหน เฮียเขาไม่ค่อยกินเหล้าเหรอพี่" เด็กในร้านจะเรียกคุณเดย์ว่า "เฮีย" ฉันก็เลยเรียกตาม
"กินสิ แถมคอแข็งมากด้วย ไม่งั้นจะสั่งไปกินหลายขวดแบบนี้เหรอว่ะ ขวดเดียวคงไม่เมา"
"เปลืองเนอะเจ้านายพี่เนี่ย จะกินเหล้าดันเมายากอีก"
"ไอ้นาวลามปามแล้วนะแก ไปๆ รีบไปจะได้รีบกลับไปนอนพักผ่อน" ไล่ฉันพร้อมกับชี้หน้าล้อเลียนจนต่างคนต่างขำกับสิ่งที่บ่นเจ้านายกันก่อนหน้านี้
"เจ้าค่ะพี่ชายขา"
"ทะเล้นจริงนะนาว" ส่ายหัวหน้ายิ้มๆ
ฉันยกเหล้าพร้อมมิกซ์จากพี่แทนมาถือไว้ ก่อนมุ่งหน้าไปที่ชั้นสองของร้าน พอไปถึงหน้าห้องฉันเคาะประตูเบาๆ แล้วยืนรอสักพัก
เงียบ....
ก๊อก ก๊อก!! เคาะแรงขึ้นอีก
เงียบ... เมาตายคาห้องแล้วมั้ง ฉันคิดในใจ แล้วลองบิดลูกบิดดู อ่าว....ไม่ล็อกประตูก็ไม่บอก เฮียปล่อยให้เคาะอยู่ได้ ฉันเดินเข้าไปในห้อง สิ่งแรกที่เจอทำเอาตกใจกับสภาพที่เห็น
"เละเทะอะไรขนาดนี้ว่ะ..."
นี่มันห้องคนหรือห้องหนูเนี่ย เละเทะไปหมด ฉันยืนถือเหล้าหันไปหันมามองหาเจ้าของห้องแต่ไม่รู้หายไปไหน ช่างเถอะ ฉันตัดสินใจเดินเอาเหล้าไปวางไว้ที่โต๊ะกลางห้อง ก่อนหันหลังกลับ
เหี้ย!
มีผู้ชายยืนมองฉันอยู่ตัวเปียกปอน แถมใส่แต่กางเกงด้วย แต่โคตรหล่ออ่ะ ดูหล่อเถื่อนยังไงไม่รู้ สงสัยเฮียเดย์แน่เลย ทำไมถึงรู้นะเหรอก็บอกอยู่ว่าเอาเหล้ามาให้เฮียเดย์ ว่าแต่หุ่นดีโคตรๆ ซิกแพคเน้นๆ สักข้างลำตัวอีกต่างหาก โอ๊ย...อีนาวเจอพ่อของลูกแล้วค่ะ
"เอ่อ....พี่แทนให้เอาเหล้ามาให้ค่ะ" มองหน้าเก็บอารมณ์หื่นของตัวเองไว้ให้ลึก แต่ทว่าคนตรงหน้ากลับเงียบแล้วยืนมองฉันนิ่งๆ
"เอ่อ...จะเอาอะไรเพิ่มอีกมั้ยค่ะ" ถามออกไปอีกครั้งพร้อมกับฉีกยิ้มนิดๆ แต่คนตัวสูงก็เอาแต่เงียบ สายตาคมจ้องจนฉันเริ่มกลัว แต่ทำใจดีสู้เสือ บางทีอาจจะคิดไปเองก็ได้
"คุณเดย์ค่ะ" เรียกเสียงกล้าๆ กลัวๆ ถึงจะหล่อโคตรก็เถอะ แต่ถ้าเขาเมาฉันก็ไม่อยากเอาชีวิตมาเสี่ยงกับคนเมาสักเท่าไหร่
"เบลล์..." เดินเข้ามาหาแล้วเรียกชื่อ แต่ไม่ใช่ชื่อฉัน
"ไม่ใช่นะคะ" รีบขยับตัวถอยหนีเริ่มกลัว ฉันหันมองประตูเป็นพักๆ กะระยะพุ่งตัวถ้าเกิดคนตรงหน้าเข้ามาใกล้กว่านี้
"เบลล์..."
หมับ! กระชากแขนฉันดึงเข้าไปกอดโดยที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว
"ว้าย!! จะทำอะไร!" พยายามดิ้นหนีแต่เฮียมันไม่ยอมปล่อย แถมยังเริ่มจูบไซ้แถวคอฉันอีก ไม่เอานะ!! นาวยังไม่เคยมีผัวเลยจะมาเสียทีง่ายๆ แบบนี้ไม่ได้
"เบลล์ เดย์รักเบลล์นะ" เขายังคนพึมพำเรียกชื่อผู้หญิงคนหนึ่งไม่ยอมหยุด และกอดรัดตัวฉันแน่นขึ้นเรื่อยๆ
เฮียเดย์บดจูบลงมาแถวคอฉันแรงๆ ฉันพยายามดิ้นหนีแต่สู้แรงไม่ได้ ตอนนี้ฉันเริ่มกลัวหนักขึ้นไปอีก พยายามสะบัดตัวแรงๆ ทั้งดันทั้งถีบแต่เฮียก็ไม่ยอมปล่อย แล้วเฮียก็กระชากเสื้อผ้าฉันออก
"ไม่นะ กรี้ด!! ช่วยด้วยใครก็ได้ ช่วยด้วย!" เฮียเดย์กระชากเสื้อผ้าฉันจนขาดไปหมดแล้ว มือหนาก็ทั้งจับทั้งลูบทั้งบีมไปทั่วตัวฉัน ปากก็บดขยี้จูบลงมารุนแรงจนปากแตก มันไม่ฟินเลยนะ ฉันกลัว!
"เบลล์..." ฉันถูกเฮียเดย์จับลากไปที่เตียงหลังใหญ่กลางห้อง ท่ามกลางการดิ้นหนีเอาชีวิตรอดอย่างเป็นบ้าเป็นหลังของฉัน
"กรี้ด!!.....ปล่อยนาวนะ...ปล่อย!"
ตุบ!!
เฮียผลักฉันล้มลงบนเตียงแล้วตามมาคร่อมทับเอาไว้ แล้วก้มลงมานัวเนียฉันต่อ ฉันกรีดร้องน้ำตาเริ่มไหลพรากเพราะความกลัว พยายามผลักเฮียเดย์ออกแต่ก็โดนจับมือไว้ทั้งสองข้าง เฮียเดย์รวบข้อมือฉันกดไว้บนหัวจากนั้นปากอุ่นชื้นก็เลื่อนลงไปเล่นกับหน้าอกอวบของฉันเขาทั้งดูดทั้งปาดเลียยอดอกอย่างหยอกเย้า อีกมือก็เลื่อนลงไปเล่นกับกลางกายฉัน
"ฮือ...ไม่นะ...ปล่อยนาวไปเถอะ..."
"เบลล์..."
"นาวไม่ใช่คนชื่อเบลล์นะ ปล่อย!!" เฮียเดย์ปล่อยมือฉันแล้วเลื่อนลงไปที่กลางกายสาว มือหนาจับขาฉันแยกออกจากกัน ก่อนก้มลงดุนลิ้นเล่นกับกลีบสาวกลางกายอย่างชำนาญ ทว่าเขากับฉกลิ้นปาดเลียกินน้ำหวานฉันเหมือนคนอดอยากมานาน
"ไม่นะ...อื้อ!" มันเสียบวูบวาบไปหมดทั้งตัว เขาหยอกเย้ากลีบอวบจนพอใจก็เลื่อนตัวขึ้นมาจูบขยี้ปากฉันต่อ ตอนนี้อารมณ์มันทั้งกลัวแต่มันก็รู้สึกแปลกๆ ไปด้วย เฮียเดย์จูบจนฉันหายใจไม่ทันก็ถอนจูบออก นัยน์ตาคมมองฉันตาเยิ้มๆ ฉันน้ำตาไหลตลอด นี่ฉันจะมาเสียตัวให้คนที่พึ่งเจอแค่ไม่กี่นาทีเองเหรอ?
"เบลล์เป็นของเดย์นะ" จับขาฉันเรากดไว้แน่น จนฉันเบิกตากว้างส่ายหน้าไปมาทั้งน้ำตานองหน้า
"ไม่นะ!...ไม่...หยุดนะ!"
"เดย์รักเบลล์"
ปึก!
"กรี้ดด!!" น้ำตาไหลเป็นทาง มันเจ็บมาก ตึงแน่นไปหมดเหมือนมันฉีกขาดไปหมดทั้งตัว ก่อนที่คนบนร่างจะเริ่มขยับเอวสอบช้าๆ
"อึก!! ฮือ..." ฉันพยายามใช้มือดันหน้าท้องแกร่งเอาไว้ไม่ให้กดลงมาแต่ก็เหมือนไร้ประโยชน์สิ้นดี เมื่อเขาดึงท่อนเอ็นแข็งชันออกช้าๆ ก่อนจะกดพรวดเข้ามาในตัวฉันอีกครั้งอย่างรุนแรง
ปึก!!!
"อึก!! อ๊ะ!!!...อ้ายย!" คราวนี้เฮียเดย์กดท่อนเอ็นเข้ามามิดความยาวจนจุกเสียดไปหมด เขาเริ่มขยับแท่งเอ็นแข็งชันเข้าออกเบาๆ แล้วก็แรงขึ้นเรื่อยๆ ส่วนฉันนั้นเจ็บจนร้องไม่ออก
"อึก!!! ฮือ..ปล่อยนาว" เฮียเดย์ไม่หยุดแถมยังแทงท่อนเอ็นเข้ามาในตัวฉันรัวๆ ทั้งเร็วทั้งแรงจนตัวฉันเด้งรับแรงกระแทกไปตามจังหวะอันหนักหน่วงของเขา
"อ๊ะ อ้ายยย!!" โดนกระแทกรัวๆ จนเริ่มรู้สึกเสียวขึ้นมาแล้ว ฉันเรากรีดร้องให้เขาปล่อย แต่ยิ่งร้องเหมือนยิ่งกระตุ้นให้เฮียเดย์ทำแรงขึ้น ปากเฮียก็กัดหน้าอกอวบจนรู้สึกเจ็บ
"โอ๊ย!! เจ็บ!!" เฮียเดย์จับฉันพลิกนอนคว่ำหน้าลงแล้วดึงสะโพกผายของฉันขึ้นในท่าโก้งโค้งแล้วกดท่อนเอ็นสวนเข้ามาทีเดียวสุดลำโคน จากนั้นเขาก็ขยับกระแทกเข้าออกในตัวฉันอย่างบ้าคลั่ง เสียงห้ามเข้มครางออกมาแผ่วเบาแต่ทว่ามันกลับดังก้องอยู่ในหูของฉันอย่างชัดเจน
"อ๊าส์...เบลล์จ๋า..."
"ฮือ...อึก!!! อ๊ะอ๊ะ!!! อ้ายย..." ฉันเกร็งกระตุกเสร็จสมอย่างไม่ทันตั้งตัว อยู่ๆ ก็เสียวซ่านขึ้นมาอย่างรุนแรง นอนตัวเกร็งอยู่ใต้ร่างคนตัวโตอย่างหมดแรง
"อ๊าส์...อู้ยย..เบลล์...เดย์จะเสร็จแล้ว..."
"ไม่นะ..ไม่...กรี้ด!!" ฉันส่ายหน้าพยายามดันคนที่ขยับเอวถี่ๆ ออกอย่างบ้าคลั่ง รับรู้ว่าเขาใกล้ถึงฝั่งฝันเต็มที ฉันกลัวเขากำลังนำความเสี่ยงมาให้ฉัน
"ซี๊ดด อ๊าส์!" เฮียเดย์ปล่อยน้ำรักเข้าในตัวฉันจนรู้สึกอึดอัด ตอนนี้เรี่ยวแรงแทบไม่มีเหลือแล้ว ฉันได้แต่นอนร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ใต้ร่างคนตัวโต
"เบลล์... เดย์รักเบลล์นะ เดย์ขออีกนะ..." เฮียเดย์เริ่มกอดจูบอีกครั้ง
"ฮ๊ะ!! อึก! ฮือ พอแล้ว ฮือ" ฉันพยายามดิ้นหนีเขาทว่าเฮียเดย์ไม่ฟังเลย
เขาจับตัวฉันได้ก็กระแทกท่อนเอ็นลำใหญ่นั่นเข้ามาจนสุดความยาว แล้วก็เริ่มขยับโยกเบาๆ ก่อนแปรเปลี่ยนเป็นแรงขึ้นตามจังหวะอารมณ์ ฉันก็มีเสียวบ้างเสร็จกับเฮียเดย์ไปก็หลายรอบ จะหนีก็ไม่ได้เฮียเดย์จัดบทรักทั้งคืนจนฉันเผลอหลับไป ตื่นมาอีกทีก็เช้าแล้ว เฮียเดย์นอนกอดตัวฉันจากด้านหลัง ฉันจับยกแขนแกร่งออกจากตัวเบาๆ ก่อนขยับลุกขึ้นแต่มันเจ็บมาก จุกๆ ตรงท้องน้อย
ฉันขยับเดินขาสั่นๆ หาเสื้อผ้าแต่สภาพมันดูไม่ได้เลย เสื้อมันคงใส่ไม่ได้แล้ว ขาดไปหมดใส่ได้แต่กางเกง ตัดสินใจเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบเสื้อยืดของเขาออกมาตัวหนึ่ง รีบสวมใส่แล้วรีบกลับห้องตัวเองเลย
ถึงห้องฉันก็เข้าไปอาบน้ำชำระคาบคาวออก มองตัวเองในกระจกก็มีแต่รอยจ้ำๆ เต็มไปหมด ฉันร้องไห้ออกมาดังๆ ทำไมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยทำไม!!! อาบน้ำเสร็จออกมานอนก็นอนร้องไห้จนหลับไป ตื่นอีกทีก็ตอนเนยมาเคาะประตูห้อง
- ผู้เขียน
