เฮ่ยฉีและเสี่ยวชิงชวนต้องการให้หาสถานที่พักรักษาอาการของไป๋จินหลงที่มีอาการขึ้นๆลงๆ ส่วนเฮ่ยจวินไม่ออกความเห็นและซวี้หานที่ไม่ตอบรับหรือปฏิเสธบอกแค่อาการน่าเป็นห่วง
สุดท้ายตกลงกันว่าจ้างรถม้าขนาดใหญ่มุ่งหน้าไปเมืองที่มีขนาดใหญ่กว่าเพื่อหาหมอมารักษา ในที่สุดก็เลือกเมืองฟู่หลูชิงที่ใกล้ที่สุดอยู่ห่างไปยี่สิบลี้ เฮ่ยจวินและซวี้หานประคองอาการเพราะพลังที่วิ่งพล่านไปตามเส้นลมปราณของไป๋จินหลงที่ยังไม่ฟื้นขึ้นมาอยู่บนรถม้า
เฮ่ยฉีและเสี่ยวชิงชวนขี่ม้าล่วงหน้าไปก่อนอย่างรีบเร่งทั้งสองรับหน้าที่เลือกและซื้อจวนมีปลอดภัยและสะดวกต่อการรักษาอาการ
“เข้าเมืองฟู่หลูชิงแล้วเราแยกกัน ข้าจะไปหานายหน้าเพื่อหาจวน เจ้าแยกไปดูเรื่องคนและหมอที่ชื่อ”
“ได้”
หมดเวลาไปสองชั่วยาม ทั้งสองก็กลับมาพบกันที่หน้าประตูเมือง เสี่ยวชิงชวนยืดคอมองอย่างรอคอยในขณะเดียวกันก็เล่าสิ่งที่ตนไปจัดการมา
“ข้าหาหมอที่มีชื่อจากร้านม
