ข้อตกลง / 1
966 คำ
หลังจากวันนั้น ปรีญาณินและภูริวัฒน์กลับมาอยู่ร่วมชายคาเดียวกันอีกครั้ง แต่ก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกันนัก เพราะยังอยู่ในช่วงที่ต้องทบทวนหลายๆ อย่าง
ปรีญาณินนั้น เมื่อได้อยู่คนเดียว ก็เริ่มเกิดความรู้สึกผิด ที่นอกใจสามีไปซื้อบริการจากผู้ชาย ทั้งยังหลายคนเสียด้วย ตอนที่ลุ่มหลงในความสุขชั่วคราว ความผิดชอบชั่วดีในใจมันไม่มีเลย แต่พอมาย้อนคิดถึงอดีต ปรีญาณินรู้สึกรังเกียจตัวเองเหลือเกิน
ไม่ใช่เพราะเธอรังเกียจการซื้อบริการ แต่เพราะเธอเคยโกรธสามีแทบเป็นแทบตาย ตอนที่เขานอกใจไปมีคนอื่น คราวนี้ดันเป็นเธอเสียเองที่ทำเรื่องแบบนั้น อาจจะจริงที่ภูริวัฒน์ เป็นฝ่ายเริ่มทำก่อน แต่บางครั้งเมื่อเราเห็นบ่อโคลน ก็ไม่จำเป็นต้องกระโดดลงไปก็ได้ เพราะเราก็เห็นแล้วว่าคนที่อยู่ในบ่อ ตัวสกปรกแค่ไหน
"อุ๊ว!!! อ้วก!!!" นอกจากความรู้สึกผิดที่เกิดขึ้นมาในใจแล้วนั้น ก็ยังมีอาการเวียนศีรษะ และอาเจียนบ่อยครั้ง ตามมาด้วยหลังจากถูกสามีจับได้
"ป้าโส! ป้าโส!" หญิงสาวร้องเรียกแม่บ้าน ทำให้หญิงชราต้องรีบทิ้งไม้กวาด แล้ววิ่งไปหาเจ้านายทันที
"ขาคุณณิน" หญิงชราในชุดแม่บ้านรีบวิ่งมาพร้อมกับขานรับผู้เป็นเจ้านาย
"ไปเรียกลุงสมานให้เตรียมรถที ณอนจะไปโรงพยาบาล" เพราะอาการไม่ดีนัก ปรีญาณินไม่อยากขับรถเอง ลำพังแค่เดินในบ้านยังรู้สึกหน้ามืดอยู่หลายครั้ง
ก่อนหน้านี้ปรียาณิน พยายามกินยาและพักผ่อนหวังว่าอาการป่วยจะดีขึ้น เพราะคิดว่าเกิดจากความเครียด บวกกับเธอหักโหมเรื่องบนเตียงมากเกินปกติ
แต่เวลาล่วงเลยมาสักระยะแล้ว ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหาย นึกแล้วก็ห่วงเรื่องโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ แม้จะป้องกันทุกครั้งก็ตาม
-ที่โรงพยาบาล-
"ผลตรวจออกมาแล้วนะครับ คุณปรีญาณินกำลังตั้งครรภ์ได้ประมาณ 6 สัปดาห์ หมอต้องขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ" เหมือนฟ้าผ่าลงกลางศีรษะของหญิงสาว หากเธอรู้ข่าวดีนี้ก่อนที่จะทำเรื่องบ้าบอก่อนหน้านี้ สาบานเลยว่า เธอจะไม่เลือกประชดสามีด้วยการซื้อบริการผู้ชายอย่างแน่นอน
"ตรวจละเอียดแน่แล้วนะคะหมอ" เธอทวนอีกครั้ง แต่หมอหนุ่มยังคงยิ้มและพยักหน้ารับ
เรื่อนี้คงจะเป็นข่าวดี หากไม่เกิดเรื่องทั้งหมดขึ้นเสียก่อน ภูริวัฒน์จะเชื่อเธอได้อย่างไร ว่าเด็กในท้องนี้ เป็นลูกของเขา
หรือว่า...จะเอาเรื่องท้องไปต่อรอง เพื่อหย่สกับเขาดี
ปรีญาณินค่อนข้างที่จะเอนเอียงไปทางจบชีวิตคู่ มากกว่าจะปรับตัวเข้าหากันแล้วลืมทุกสิ่ง อย่างที่ภูริวัฒน์พยายามบอก
เธอคิดว่าการจะลบลืมทุกอย่างมันไม่ง่าย เธอเองก็ยังไม่ลืมรสชาติผู้ชายที่นอนด้วยเลยสักคน แม้จะรู้สึกผิด แต่ก็ยังมีวูบหนึ่งที่รู้สึกคิดถึงรสชาติเหล่านั้น
ปรีญาณินกลับบ้านมาพร้อมกับอาการปวดหัวอย่างหนัก มีเรื่องราวมากมายที่วนเวียนอยู่ในสมองของเธอ
"ณิน เป็นยังไงบ้าง ป้าโซโทรบอกผมว่าคุณไม่สบายหนัก จนต้องไปโรงพยาบาล" ภูริวัฒน์ที่ทิ้งงานมารอภรรยาอยู่ที่บ้าน รีบปรี่เข้าไปหาคนป่วยทันทีที่เธอก้าวเข้ามาในบ้าน
"ฉันไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก แล้วนี่คุณ...ไปทำงานไม่ใช่หรือไง"
"ก็คุณไม่สบาย จะให้ผมทำงานยังไงได้"
"เมื่อก่อนก็ไม่เห็นจะสนใจอะไร แค่นี้ฉัรไม่ตายหรอก" ปรีญาณินพูดประชดประชัน ครั้งหนึ่งเธอเคยป่วยหนักจากการทำงาน จนต้องแอดมิทอยู่หลายคืน แต่ก็ไร้เงาของสามีที่จะโผล่ไปดูอาการ รู้อีกทีว่าไปนอนกกอยู่กับเลขาฯ จนปรีญาณินตาไปอาละวาดออฟฟิศแตก
"อะไรที่มันผ่านไปแล้ว ก็ให้มันผ่านไปเถอะ" คนถูกกระแทกแดกดันเอง ก็รู้ว่าตัวเขานั้นทำกับภรรยาเอาไว้มากมาย เธอคงจะถึงที่สุดแล้ว ถึงได้ตัดสินใจทำแบบนั้น
ภูริวัฒน์พยายามหาเหตุผล และอธิบายกับตัวเองให้ทำใจยอมรับเรื่องที่ภรรยาเพิ่งทำผิดพลาดเมื่อไม่นานนี้ เขาชั่งใจแล้วและได้คำตอบว่าจะอภัย เพราะเลิกกับเธอไม่ได้แน่นอน
"แล้วหมอว่าเป็นอะไร" ชายหนุ่มตัดสินใจเปลี่ยนเรื่อง เขาเองก็สังเกตว่าภรรยามีอาการแปลกๆ มาตั้งแต่กลับมาอยู่บ้านด้วยกันแล้ว แต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นหนัก ไม่หายสักทีแบบนี้
"หมอบอกว่าฉันติดเชื้อทางเพศสัมพันธ์" ปรีญาณินพูดไปอย่างไม่คิด เธอไม่รู้จะโกหกไปทางไหน สมองในตอนนี้มันตันไปหมด
มือหนาคว้าสายกระเป๋าของคนตรงหน้า แล้วกระตุกออกมาจากไหล่ของเธอ ก่อนจะค้นเอากระดาษแผ่นหนึ่งออกมา พร้อมกับสมุดเล่มสีชมพูที่คุ้นตา
"คุณท้องเหรอ?" น้ำเสียงของคนถามเต็มไปด้วยความดีใจ เขาไม่เชื่อสิ่งที่ปรีญาณินพูดในทีแรก และก็ไม่ผิดหวังที่เชื่อในความรู้สึกของตัวเอง แม้จะไม่เคยมีลูกมาก่อน แต่สมุดเล่มสีชมพูนี้ภูริวัฒน์ก็รู้ดี ว่ามันคือของสำหรับคนที่กำลังตั้งครรภ์
"ใช่" เมื่อแก้ตัวอะไรไม่ได้แล้ว หญิงสาวจึงได้ตอบตามความจริง
"นี่ข่าวดีนะณิน" ไม่ทันทีภูริวัฒน์จะได้อ่านรายละเอียด มือเรียวก็แย่งกระดาษในมือของเขา พร้อมกับสมุดสีชมพูกลับคืนมาเสียก่อน
- ผู้เขียน
