“ฉันรู้... ว่าคุณเกลียดฉันมาก แต่ฉัน... ฉันร้อนจริงๆ ฉันไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรไป ฉัน... ฉันแค่ต้องการให้คุณคิริลช่วย...”
แล้วเสื้อตัวสวยก็หลุดออกไปจากร่างอรชร เหลือไว้แต่บราเซียร์สีสวยที่โอบอุ้มเต้างามขาวผ่องเอาไว้เพียงเท่านั้น ให้ตายเถอะ เขาไม่เคยเห็นหน้าอกหน้าใจของผู้หญิงคนไหนสวยงามเท่ากับเต้างามๆ ของเนื้อนวลมาก่อนเลย สวยจนเขา... ชายหนุ่มกัดฟันแน่น ข่มทุกความหิวกระหายอย่างสุดกำลัง และกัดฟันหันหน้าหนี
“ออกไปให้พ้น...”
“ฉันจะไป... แต่ช่วยฉันก่อนได้ไหมคะ...”
ยายผู้หญิงบ้า นี่หล่อนเป็นอะไรไปนะ ทำไมถึงได้ยั่วเขาถึงเพียงนี้ ไม่รู้เลยหรือไงว่าความอดทนของเขาน่ะมีขีดจำกัด
“บอกให้ออกไปให้พ้น! ไปสิ!”
เขาหันกลับมาชี้นิ้วไล่พร้อมตวาดเสียงดังลั่น
“อย่ามาร่านแถวนี้!”
คนถูกตวาดน้ำตาแทบร่วง หล่อนไม่ได้อยากทำเรื่องน่าละอายแบบนี้เลย แต่หล่อนควบคุมตัวเองไม่ได้ หล่อน... หล่อนต้องการคิริล เสียงลี้ลั
