ใช้เวลาอยู่ที่บ้านของขนิษฐาไม่นานขุนศึกก็ขอตัวพาจ้าวจันทร์กลับ ขนิษฐาเลยเดินออกมาส่งน้องชายและเพื่อนของน้องที่หน้าประตู
“ไปนะ” ผู้เป็นน้องชายเอ่ยสั้นๆ
“อื้อ” ผู้เป็นพี่สาวก็ตอบสั้นๆ ไม่ต่างกัน จากนั้นก็ยกมือรับไหว้จ้าวจันทร์พร้อมกับยิ้มอย่างเอ็นดู
และเมื่อคนทั้งคู่เดินไปจนจะถึงรถอยู่แล้ว ขนิษฐาก็ตะโกนขึ้นพร้อมกับโบกมือ
“ขับรถดีๆ นะหมูตุ๋น”
ขุนศึกยกมือโบกเป็นเชิงว่ารับทราบ แต่ในส่วนของจ้าวจันทร์นั้น...
“หือ?”
“อะไร”
“หมูตุ๋นหรอ คิกๆ”
คนที่ถามพลางหัวเราะไปพลางแบบนั้น ทำให้คนฟังหน้าตึงขึ้นมาเพราะความเขิน
นี่น่าจะเป็นครั้งแรกที่มีคนอื่นได้ยินฉายาหมูตุ๋นของเขา พ่อนั่นแหละชอบเรียกลูกว่าหมูน้อยหมูตุ๋น เรียกชื่อปกติเหมือนชาวบ้านเขาไม่ได้หรือไง
อ้อ ชอบเรียกเมียว่าอวบด้วย แม่เคยเล่าว่าพ่อแทบจะไม่เคยเรียกแม่ด้วยชื่อเลยตั้งแต่รู้จักกันมา ไม่ว่าจะชื่อเล่นอุ๊บอิ๊บหรือชื่อจริงอาทิตยา
“หยุ
