“โอเค” ฝนทิพย์พยักหน้ารับรู้ ก่อนจะหันไปทางอธิปัตย์เมื่อได้ยินเสียงเพื่อนท้วงขึ้น
“นั่นอะไรวะไอ้คิน”
“วัดไง”
“หา อยู่ใกล้วัดเลยเหรอ” ฝนทิพย์รีบถามขึ้น
“อืม”
ได้ยินขุนศึกว่าแบบนั้นฝนทิพย์ก็รีบขยับไปเกาะแขนจักรดุลย์อย่างกลัวๆ เธอไม่ได้กลัววัด แต่เธอกลัวผี กลัวบรรยากาศตอนโพล้เพล้และมืดค่ำที่มันทำให้อดจินตนาการถึงผีไม่ได้
“ไม่มีอะไรหรอก”
เจ้าของบ้านว่าแค่นั้น ก่อนจะเดินนำทุกคนเข้าไปในบ้านหลังกะทัดรัดที่ปลูกสร้างแบบกึ่งโมเดิร์น แม้จะไม่ได้สวยเหมือนบ้านในเมืองกรุง แต่ก็ดูน่ารักน่าอยู่เมื่อเทียบกับหลายๆ หลังในบริเวณใกล้เคียง...
“เล่นไพ่กัน”
อธิปัตย์ชูอุปกรณ์ที่อยู่ในมือที่เขาเพิ่งเดินไปหยิบจากในห้องเพื่อเรียกความสนใจจากทุกคนที่กำลังนั่งดูทีวีเพื่อให้อาหารย่อย
“มีไพ่ด้วยเหรอ” ฝนทิพย์ถามอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าเพื่อนจะเตรียมมาด้วย
“มึงกะจะเล่นกูใช่มั้ยไอ้พอร์ช”
“มึงหมดตูดแน่ไอ้เวย์”
“
