“คินชอบร้องคาราโอเกะไหม”
“ชอบ แต่ไม่ร้อง”
“ทำไมล่ะ”
“ไม่อยากร้อง เดี๋ยวมีคนหลงเสียง”
“หือ ทำไมมั่นใจจัง”
“เสียงดีมากบอกไว้ก่อน”
“ไม่เชื่อหรอก”
“อยากหลงฉันใช่ไหม!”
จ้าวจันทร์ทำหน้างอใส่เขา ปากก็ตั้งท่าจะเถียงแต่ก็ไม่รู้จะเถียงว่าอะไร เอาจริงๆ เลยนะ เธอไม่กลัวเลยว่าจะหลงเสียงเขา และก็ไม่ได้อยากหลงด้วย เพราะว่ามันไม่จำเป็นแล้ว เธอหลงเขาตั้งนานแล้ว ไม่ได้หลงแค่เสียงด้วย หลงทุกอย่างที่เป็นเขาเลยง่า ไม่ว่าจะตอนที่เขาดุเหมือนร็อตไวเลอร์ หรือตอนที่เขาใจดีมีรอยยิ้ม หรือตอนที่เขาอบอุ่นเหมือนเตาไมโครเวฟก็ตาม
รู้สึกโชคดีที่ได้เป็นเพื่อนกับเขา...
“อาเฮีย”
ฝนทิพย์รีบวิ่งเข้าไปหาเมื่อเห็นว่าใครบางคนกำลังเดินเข้ามาในร้าน โชคดีที่ด้านนอกลูกค้าไม่เยอะมาก เพราะส่วนใหญ่จองที่กันแบบที่มีห้องส่วนตัว การกระทำของเธอเลยไม่ตกเป็นเป้าสายตานัก
“ว่าไงยัยตัวแสบ”
“เฮียมาคนเดียวเหรอ”
“ใช่”
“อ้าว เจ๊ไวน์อะ
