ผมตอบยัยตัวแสบกลับไปแบบที่ตัวเองรู้สึก เพราะมันก็ไม่มีความจำเป็นที่ต้องมาปกปิดหรืออายที่จะพูด แล้วพอผมพูดจบทุกอย่างมันก็เงียบลงในทันที ผมเองก็คิดว่ายัยตัวแสบจะพูดอะไรต่อ แต่ร่างบางกลับมองหน้าผมนิ่งๆ แล้วมันก็นิ่งจนเกินไป ผมเลยใช้มือจับที่ต้นแขนพร้อมเขย่าและถามยัยตัวแสบกลับไป
“เฮ้ย เธอหลับในหรือเปล่าวะ”
“ใครเขาจะบ้ามานั่งหลับใน”
ฉันดึงสติกลับมา เพราะตอนแรกฉันแค่คิดว่านายนี่แค่แกล้งฉันแบบสนุกๆ โดยที่ไม่ได้คิดจะจริงจังอะไร แต่ไม่คิดว่าเขาชอบฉันเหมือนที่เพื่อนฉันบอกจริงๆ ฉันเลยถามเขาออกไปอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ แล้วก็บอกเขาในสิ่งที่ฉันรู้สึกกลัวขึ้นมาภายในใจ
“นายมั่นใจใช่ไหมว่าความรู้สึกมันคือชอบฉันจริงๆ ที่ฉันถามนาย ไม่ใช่ไม่เชื่อว่านายรู้สึกแบบนั้นหรอกนะ เพียงแต่ฉันอยากมั่นใจ แล้วฉันฉันพูดตรงๆ เลยนะ ฉันไม่อยากให้ตัวเองต้องวิ่งตามเหมือนน้องคนที่วิ่งตามนายเหมือนวันนั้นที่ฉันเจอ”
ผมขมวดคิ้
