บทที่14.ไปตลาดกันดีกว่า..

1591 คำ

สวนมาโคใช้วิธีธรรมชาติในการกำจัดศัตรูพืช เขามีหลายวิธีเพื่อควบคุมแมลงและวัชพืชที่เข้ามาบ่อนทำลายต้นเชอรี่ และไม่ใช้สารเคมี ยาคอบรับแก้วเบียร์มาจากหลุยส์เขายกขึ้นดื่มดับกระหายทันที มุมปากยาคอบมีฟองล้นทะลักมา เขาถึงกับเลอออกมาดังๆ หลังซัดเบียร์เหยือกใหญ่หมดในคราวเดียว “เบาๆ ลุงเดี๋ยวก็เมาหัวทิ่ม” ยังไม่มีอาหารลองท้อง ยาคอบซัดเบียร์เข้าไปแล้ว มันจะทำให้เขาเมาไวกว่าคนที่ทานอะไรไปบ้าง “มึงเห็นกูคออ่อนขนาดนั้นเลยเหรอหลุยส์?” หัวหน้าคนงานถามกลับเสียงแข็ง เบียร์มีแอลกอลฮอล์แค่นี้ไม่ทำให้เขาล้มง่ายๆ “ไม่ได้ว่าลุงคออ่อน แต่กลัวลุงเมาก่อน” หลุยส์ตอบพร้อมกับยิ้มประจบ “ไม่เห็นมีสาวเสิร์ฟ!!” มาโคบ่นลอยๆ “มีทิปไหมครับ ถ้ามีเดี๋ยวผมเสิร์ฟเอง” โทมัสกระเซ้า เขาวางจานหอยแมลงภูอบกับไส้กรอกนานาชนิดลงกลางกลุ่ม “ขนหน้าแข็งมึงจะได้ทิ่มหน้ากูสิวะ!! แม่ม ขนดกกว่าลิงเสียอีก” มาโคบ่น โทมัสเป็นชายร่างใหญ่ที่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม