“ยายดีขึ้นแล้วใช่ไหม?” เรื่องทุกข์ร้อนของหญิงตรงหน้า นางได้ยินผ่านการบอกเล่าของยาคอบ
“ค่ะ...ผลผ่าตัดเรียบร้อยดี ต่อไปนี้ยายคงไม่มีอาการปวดหลังอีก” หญิงสาวตอบเสียงแผ่ว ยายดีขึ้น และคงหายกังวลไปอีกหลายปี
“มีหลานน่ารัก กตัญญูแบบนี้ ยายคงมีความสุขเนอะ” มิก้าพูดสอด เด็กวัยรุ่นที่เสียสละตัวเองเพื่อครอบครัวนั้นหายากในสังคมสมัยนี้ นิรดาเป็นแบบอย่างที่นางเก็บไว้ใช้สอนบุตร หลาน คนดีๆ ฟ้าเมตตา และมองเห็น
“นิดามีแค่ยายค่ะ” หญิงสาวไม่ได้เหลิงเพราะคำชม เธอทำตามที่หัวใจสั่ง เพราะหากไม่มียายสร้อย ย่อมไม่มีตนเองในวันนี้เช่นกัน
“ฉันคัดลูกพลับที่นิ่มๆ ออกมา จะเอาไปกินก็อยู่ในตระกร้านั่นน่ะ” ซิลลี่ชี้มือไปยังตระกร้าใบใหญ่บนโต๊ะตัวหนึ่ง ผลพลับสุกงอมที่นางคัดออกมาจากตระกร้าหลายๆ ใบที่วางเรียงรายอยู่
“นิดาอยากไปปลูกที่บ้านเลยค่ะ หวานมากๆ” หญิงสาวทำได้แค่คิด พื้นดินต่างกันการให้ผลผลิตย่อมแตกต่าง
“ขนาดไม่ได้
