“นิดาสอนฟรี ไม่มีค่าใช้จ่าย ผมว่ามันดีกับพวกผม แถมยังได้เพื่อนใหม่อีกหลายคน เรียนเสร็จเราจะทำอาหารกินกันด้วยครับ เมนูวันนี้รู้สึกจะเป็นอาหารไทย” หนุ่มอินเดียชวนคุย เมื่อนายจ้างไม่ถือตัวยอมเป็นคู่สนทนาด้วย เขากล้าพูดมากขึ้น จนสามารถพูดเป็นประโยคยาวๆ ได้
“ใครทำล่ะ!!”
มาโคถามกลับ กิจกรรมน่าสนใจขึ้นมาเลยทีเดียว
“น่าจะเป็นนิดา หรือไม่ก็หวาทำ” เวียดนามกับไทย อาหารการกินคล้ายๆ กัน เจิ่นมุยหวาเองก็ไปค้าแรงงานในไทยหลายปีเหมือนกัน หล่อนเลยคุ้นเคยและรู้จักอาหารไทยหลายชนิด พอที่จะอวดฝีมือได้ มีลูกมือคือคนไทยแท้ ถึงจะไม่เคยลงมือจริงจัง แต่ส่วนประกอบ และรสชาติ นิรดาจำได้แม่น เธอยอมเป็นลูกมือของเจิ่นมุยหวาเพราะคิดถึงอาหารไทยเช่นกัน
สองสาวปลีกตัวไปที่ครัว เมื่อเมื่อเวลาเกือบเที่ยง คนงานเริ่มล้าและหิว เธอสองคนจึงต้องไปเตรียมมื้อกลางวัน ซึ่งต้องมีคนชมแน่นอน เพราะเป็นอาหารง่ายๆ แต่รสชาติอร่อย
นิรดานำเสน
