"อ โอ๊ย..." เสียงฉันร้องออกมาด้วยความตกใจปนรู้สึกจุกอยู่ไม่น้อยหลังจากที่อยู่ ๆ ก็ถูกพี่โซ่กระชากพาเดินเข้ามาภายในห้องนอนของพี่เขา
พรึบ
แล้วดวงตาทั้งสองของฉันก็ต้องเบิกกว้างขึ้นอย่างรู้สึกตกใจกว่าเดิมเมื่อพี่โซ่เดินเข้ามาขึ้นคร่อมร่างฉันที่นอนอยู่บนเตียงจากการถูกกระชากลากมา
"พะ...พี่โซ่..." พี่เขาดูเมาเป็นอย่างมาก ดวงตาแดงก่ำไปหมดจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ รวมถึงลมหายใจร้อนที่เป็นกลิ่นแอลกอฮอล์พวกนั้น...ทว่ายังไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไรต่อ
"รดา..." ฉันชะงักไปทันทีกับชื่อที่หลุดออกมาจากปากคนตรงหน้า พี่โซ่ยังคงจ้องมองใบหน้าของฉันด้วยแววตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดสับสน
"...แล้วโซ่ต้องทำยังไง โซ่ต้องทำยังไงเพื่อให้ความรักของเราได้ไปต่อแบบเดิม" น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความรู้สึกมากมายพวกนั้น ทำเอาฉันที่นอนฟังอยู่รู้สึกจุกเข้าที่คอไม่ต่าง
"โซ่รักรดามาก รดารู้ใช่ไหม..."
"...โซ่อยู่ไม่ได้ ถ้าไม่มีรดา" ส
