BAD TRY พยายาม (ไม่) รัก

"เมษา" เสียงแหลมเล็กของใครบางคนเอ่ยเรียกชื่อเพื่อนสนิทตัวเองขึ้นทำให้หญิงวัยกลางคนเจ้าของชื่อที่กำลังเดินเข้าไปยังภายในงานเลี้ยงของนักธุรกิจใหญ่ชะงักหันไปมองตามเสียง ก่อนที่ใบหน้าราบเรียบจะค่อย ๆ เผยรอยยิ้มบาง ๆ ออกมา เมษาเดินตรงเข้าไปหาเฟียร์ที่ยืนอยู่ทันทีพลางพูดคุยทักทายกันด้วยความสนิทสนมเนื่องจากเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย "มาด้วยเหรอ" เมษาถาม "ก็ใช่น่ะสิ เจ้าของงานเป็นพาร์ตเนอร์กับเซนเกี่ยวกับธุรกิจส่งออก" เฟียร์ตอบ ซึ่งเซนก็คือสามีของเธอ ที่ทั้งสามรู้จักกันเป็นอย่างดี "อ๋อ แล้วเซนไปไหน" "แวะทักทายเจ้าของงานอยู่กับโซ่นั่นแหละ" "โซ่มาด้วยเหรอ" เมษามองหน้าถามเพื่อน "อืม เซนอยากให้มาสร้างคอนเน็กชันเอาไว้" "อ่า" เมษาพยักหน้ารับรู้ "แล้วเธอล่ะ มากับพี่เดรคเหรอ" "เปล่า" "อ้าว มาคนเดียว?" "ไม่ใช่ ฉันมากับมีนา" "กรี๊ดดด หนูมีนามาด้วยเหรอ แล้วอยู่ไหน..." "นั่นไง" ว่าแล้ว เมษาก็ชี้ไปยังบริเวณจุดอาหารบุฟเฟต์ที่มีร่างบางของหญิงสาวคนหนึ่งกำลังยืนทานอาหารด้วยท่าทีเรียบร้อยชวนมอง "ฮ่า ๆ น่ารักจัง" เฟียร์หัวเราะเอ่ย ขณะที่มีนาเองก็รู้สึกได้ว่ากำลังถูกจ้องมองอยู่ เจ้าของใบหน้าใสจึงค่อย ๆ หันไปมองตามความรู้สึก แล้วก็ต้องชะงักแสดงท่าทีเขินอายออกมาเมื่อเห็นว่าผู้ใหญ่สองคนกำลังมองมายังตัวเอง มือเล็กค่อย ๆ วางจานอาหารลงพลางเดินยิ้มตรงไปยังคนเป็นแม่ด้วยความสดใส "สวัสดีค่ะน้าเฟียร์" เสียงหวานเอ่ยทักทายคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า "สวัสดีจ้าลูก ทำไมรีบเดินมาล่ะ อิ่มแล้วเหรอ" "แหะ ๆ ก็...อิ่มนิดหนึ่งแล้วค่ะ" "ฮ่า ๆ น่ารักจัง" พูดจบ เฟียร์ก็เดินเข้าไปสวมกอดลูกสาวเพื่อนด้วยความรักใคร่เอ็นดูอย่างทุกครั้งที่มักจะชอบทำ มีนาเองก็กอดตอบหญิงวัยกลางคนไปด้วยรอยยิ้มสดใส โดยบุคลิกของมีนาแตกต่างจากคนเป็นแม่อย่างสิ้นเชิง เนื่องจากเมษาจะเป็นคนค่อนข้างเงียบ ๆ พูดน้อย หน้านิ่ง แต่ใจเย็น ซึ่งมีนาจะเป็นแนวยิ้มง่าย มีความสดใสอยู่ในตัว สิ่งเดียวที่เหมือนคนเป็นแม่ก็คือ ความพูดน้อย มีนาจะพูดเยอะกับแค่คนที่สนิทด้วยเท่านั้น ส่วนความใจร้อนหรือหงุดหงิดง่าย คนตัวเล็กไม่มีเลย และนิสัยใจร้อนหงุดหงิดง่ายนั้นก็คือนิสัยของเดรค พ่อของหญิงสาวนั่นเอง "น้าเฟียร์มาคนเดียวเหรอคะ" เจ้าของดวงตากลมสวยวัยยี่สิบเอ่ยถามเพื่อนสนิทแม่ตาใส "เปล่าลูก น้ามากับ..." ยังไม่ทันที่เฟียร์จะพูดจบ "แม่ครับ" เสียงทุ้มคุ้นเคยของใครบางคนแทรกขึ้นทำให้มีนาค่อย ๆ ผละจากอ้อมกอดเฟียร์หันไปมองตามเสียง แล้วคนตัวเล็กก็ต้องนิ่งไป "น้ามากับพี่โซ่แล้วก็อาเซนน่ะลูก" สิ้นเสียงเฟียร์ตอบกลับ มีนาก็ได้สบสายตากับชายร่างสูงที่เข้ามาใหม่ทันที "เรามาด้วยเหรอ" โซ่ยิ้มถามลูกสาวเพื่อนสนิทแม่ด้วยความเอ็นดูแววตายังคงเต็มไปด้วยความสุภาพอบอุ่นตามประสาของเขาที่ถอดแบบพ่อตัวเองมาเกือบทั้งหมด พลางไม่ลืมที่จะก้มหน้าทักทายเมษาที่ยืนอยู่ด้วยด้วยความนอบน้อม "ค่ะ" มีนายิ้มตอบกลับรุ่นพี่ตัวสูงกลับ ในขณะที่ภายในใจเต้นระรัวไปกับการไม่คิดว่าจะได้เจอกับโซ่...พี่ชายที่เธอแอบรู้สึกดีอยู่ "แล้วพ่อล่ะลูก" เฟียร์หันถามยังลูกชายวัยยี่สิบสองของตัวเอง "กำลังคุยเรื่องงานอยู่ครับ" เจ้าของใบหน้าหล่อตอบ เฟียร์จึงพยักหน้ารับรู้ทำท่าจะหันไปคุยกับเมษาและมีนาที่ยืนอยู่ต่อ ทว่า... "แม่ครับ" อยู่ ๆ โซ่ก็เอ่ยเรียกคนเป็นแม่ขึ้น ทำให้เฟียร์ชะงักหันไปมอง "ครับ?" เรียวปากเล็กถามด้วยคำพูดที่มักจะขานรับชายหนุ่ม "ตอนนี้แม่ว่างอยู่ไหมครับ" "หื้อ? ก็ว่างอยู่นะ โซ่มีอะไรหรือเปล่า" "ครับ พอดี...ผมมีคนที่อยากจะพามาเจอแม่หน่อยน่ะครับ" "ใครกัน?" เฟียร์ถาม ซึ่งโซ่ก็เงียบไม่ตอบเอาแต่ส่งยิ้มบาง ๆ ให้แม่ตัวเองไป ก่อนที่ดวงตาคมจะเหลือบไปเห็นใครบางคนที่กำลังเดินเข้ามาภายในงาน "รอผมอยู่ตรงนี้ก่อนนะครับ" ชายหนุ่มเอ่ยบอกคนเป็นแม่ พร้อมกับรีบสาวเท้าเดินตรงไปยังหญิงสาวคนหนึ่งที่เดินเข้ามา เจ้าของใบหน้าหล่อพูดคุยอยู่กับเธอคนนั้นอยู่หลายนาทีก่อนจะพาเดินตรงกลับมาหาเฟียร์ที่ยืนอยู่ เมษากับมีนาก็มองเหตุการณ์ทุกอย่างอยู่เงียบ ๆ กระทั่ง... "แม่ครับ นี่รดา แฟนผมครับ" ทันทีที่โซ่เดินพาหญิงสาวสวยในชุดเดรสดูดีเข้ามาเอ่ยแนะนำ มีนาที่ได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกจุกแน่นอกขึ้นมาในทันทีกับสิ่งที่ได้ยิน เพราะไม่คิดว่าจะมาเจอโซ่เปิดตัวแฟนกับเฟียร์ต่อหน้าแบบนี้ โดยมีนาและทุกคนเองก็พอจะรับรู้อยู่บ้างว่าโซ่มีคนรักอยู่แล้ว เพียงแต่เขาไม่เคยพามาเปิดตัวแบบนี้เลย เหมือนทั้งสองคบกันอยู่เงียบ ๆ มีนาจึงได้แต่ยืนพยายามเก็บอารมณ์ความจุกแน่นภายในของตัวเองเอาไว้ เมษากับเฟียร์เองก็ลอบมองไปยังคนตัวเล็กอยู่เป็นระยะ เพราะเคยผ่านร้อนผ่านหนาวมาก่อน ทำให้รุ่นพ่อรุ่นแม่พอจะรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของมีนาที่มีต่อโซ่ได้ หรือแม้กระทั่งตัวโซ่เอง...เขาก็รู้ เขาเองก็ไม่ได้อยากที่จะมาเปิดตัวต่อหน้ามีนาแบบนี้ แต่เพราะวันนี้เขาตั้งใจเอาไว้อยู่แล้วว่าจะเปิดตัวรดากับครอบครัวตัวเองให้ได้ เขาเลยจำต้องทำไปตามที่ตัวเองต้องการ "อะ...เอ่อ...สวัสดีจ้ะ" เสียงเฟียร์เอ่ยทักทายรดาขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ "สะ...สวัสดีค่ะ" หญิงสาวสวยก็ทักทายตอบกลับด้วยท่าทีตะกุกตะกักอยู่ไม่น้อย ราวกับคนที่ไม่ได้เตรียมตัวมาก่อน "เอ่อ...เดี๋ยวมีนาขอตัวก่อนนะคะ" ร่างบางที่ยืนอยู่พูดขึ้น "จะไปไหน" เมษาหันถามคนเป็นลูก "เข้าห้องน้ำค่ะ เดี๋ยวมีนามานะคะ" พูดจบ สองเท้าเล็กก็สาวเท้าเดินออกไปทันทีโดยมีสายตาของทุกคน ไม่เว้นแม้แต่โซ่ที่มองตามแผ่นหลังบางของรุ่นน้องตัวเล็กไป เขาเองก็รู้สึกไม่ดีอยู่ไม่น้อย ทว่า...เขาก็อยากที่จะเปิดตัวคนรักกับแม่ของตัวเองแล้วเช่นกัน "รดาก็อยากเข้าห้องน้ำพอดี โซ่พารดาไปหน่อยได้ไหม" เสียงรดาพูดขึ้น ทำให้โซ่ที่ได้ยินหันกลับไปสนใจแฟนสาว "อืม" เจ้าของใบหน้าหล่อพยักหน้าตอบกลับ ก่อนที่ทั้งสองจะหันไปทำความเคารพผู้ใหญ่ทั้งสองที่ยืนอยู่พร้อมกับพากันเดินตรงออกไปทันที โดยมีเฟียร์ที่มองตามพวกเขาไป "มีนาจะโอเคไหมเนี่ย" เฟียร์ถามด้วยความเป็นห่วง ขณะที่เมษาก็ไม่แสดงท่าทีใด ๆ ออกมา พูดแค่เพียงว่า... "ไม่โอเคก็ต้องโอเค" "เฮ้! นั่นลูกสาวเธอนะ!" "แล้วยังไง เธอจะให้โซ่เลิกกับแฟนเพื่อรักษาความรู้สึกของมีนาเหรอ?" "..." เฟียร์ที่ได้ยินแบบนั้นก็เงียบ "ชอบได้ก็ต้องเลิกชอบได้ ถ้าเขา...ไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นของเรา" "ให้ตายเถอะ มีแม่แบบเธอนี่มัน...ใจร้ายดีจริง ๆ " "ฉันไม่ได้ใจร้าย แต่ฉันอยากให้มีนาเข้มแข็ง คำปลอบโยนจะช่วยอะไร ถ้าสุดท้ายเราก็ต้องเจ็บเองคนเดียวอยู่ดี" "เฮ้อ...ก็จริง สุดท้ายแล้ว คนที่รักษาแผลใจเราได้ ก็มีแค่ตัวเราเองเท่านั้น..."