ตอนที่ 2
1326 คำ
ตอนนี้ขบวนเล็กๆของฟางอี้หลิงนั้นได้เดินทางกลับไปที่จวนของท่านแม่ทัพฟางอี้หลุนด้วยรถม้าสามคันที่ขนของกลับมาด้วย ด้วยการต้อนรับของพ่ออู๋ทงคนเก่าแก่ของท่านพ่อที่พอเห็นคุณหนูก็ให้ดีใจมากและก็เสียใจกับข่าวลือที่ดังไปทั่วเมืองหลวงในตอนนี้
"พวกท่านอย่าได้กังวลข้าสบายดีและจะกลับมาอยู่ที่จวนของท่านพ่อเหมือนเดิมนี้ละเจ้าค่ะท่านลุงอู๋ทง"
ฟางอี้หลิงบอกกับคนงานในจวนที่ทำงานมานานทุกคนต่างก็รักเจ้านายทุกคนและทำงานด้วยความซื่อสัตย์
ในวังหลวงข่าวลือนั้นได้ดังไปจนถึงฮองเฮาที่เป็นญาติกันกับฟางอี้หลิงรู้เรื่องก็ร้อนใจ รอจนฮ้องเต้จบการประชุมกับขุนนางยามอู๋ ฮองเฮาจึงมาขอเข้าเฝ้าพระสวามีกับเรื่องของญาติผู้น้องที่พึ่งจะแต่งไปเมื่อวันก่อน
"ฝ่าบาทเพคะข่าวลือนั้นของท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉีกับพระชายาฟางอี้หลิงเป็นจริงใช่ไหมเพคะ หม่อมฉันได้ให้คนไปสืบก็เป็นตามข่าวลือ ตอนนี้พระชายาฟางอี้หลิงโดนทำโทษให้ไปที่ตำหนักร้างนอกเมืองหลวง แต่ตอนนี้ญาติของหม่อมฉันได้กลับไปยังจวนแล้ว ทั้งได้ส่งคนมาหาหม่อมฉันบอกว่าจะขอเข้าเฝ้าฝ่าบาทเป็นการส่วนตัวที่ตำหนักเฉินเล่อของหม่อมฉันในวันพรุ่งนี้ ขอพระองค์ทรงอนุญาตด้วยเพคะ"
ฮองเฮาร้องขอต่อพระสวามี
"ได้สิฮองเฮามันเป็นความผิดของเจิ้นเองที่มอบสมรสราชทานให้กับญาติผู้น้องของเจ้า"
เป็นเพราะเป็นห่วงว่าท่านแม่ทัพฟางอี้หลุนกับรองแม่ทัพฟางอี้ข่ายที่รบติดพันมานานจะเป็นห่วงในตัวบุตรสาวจึงเลือกแต่งเข้าตำหนักเมฆาของน้องชาย แต่ก็เกิดเรื่องจนได้เพราะไปขัดใจอ๋องหยวนอวิ๋นฉีที่ไม่ชอบการบังคับแถมยังรับชายารองเข้าตำหนักก่อนจะเดินทางไปรบเพื่อประชดเจิ้นอีกด้วย
"เอาไว้ให้ญาติผู้น้องของฮองเฮามาพบเราก่อนว่านางต้องการอะไร เรื่องวางยานั้นเป็นเราที่ให้หลี่กงกงจัดการแต่โทษไปตกที่ญาติผู้น้องของฮองเฮา เจิ้นยังไม่ได้บอกอ๋องหยวนอวิ๋นฉีเลยเอาไว้ให้เขากลับมาเจิ้นจะบอกเขาเอง"
ฮ่องเต้ตรัสก่อนที่สองพระองค์จะเสวยพระกายาหารเที่ยงร่วมกันที่พระตำหนักของฮ่องเต้
ที่จวนของบิดาของฟางอี้หลิงคนที่นางให้ไปส่งจดหหมายให้กับฮองเฮาเพื่อขอเข้าเฝ้าเป็นการส่วนตัวนั้นได้มาบอกว่าได้รับอนุญาตให้เข้าเฝ้ายามอู๋ที่พระตำหนักเฉิงเล่อของฮองเฮา หลังจากกลับเข้ามาในห้องนอนรหัส 007 นั่งคิดวางแผนที่จะขอพระราชทานจากฮ่องเต้เพื่อเดินทางไปหาบิดา เพื่อหาแนวทางการช่วยเหลือเรื่องเสบียงที่จะส่งไปในครั้งนี้ด้วย แล้วจะขอให้พระองค์พระราชทานใบหย่าแล้วรอให้ท่านอ๋องกลับมาลงชื่อประทับลายมือทีหลัง ตอนนี้ข้าจะขอหย่าตัดหน้าเขาเองเพราะฟางอี้หลิงเองไม่คิดจะร่วมใช้ชีวิตกับท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉีน้องชายของฮ่องเต้อีกต่อไป ยอมเสียตำลึงส่วนตัวช่วยเรื่องหาเสบียงไปช่วยทางชายแดนดีกว่า
ว่าแต่เสียดายข้าวของที่ยานของข้ายิ่งนัก ข้าว ยา เนื้อกลายพันธ์มากมายที่เราเก็บสะสมเอาไว้ใช้กินทั้งชาติก็ไม่หมด แถมอาวุธอีกมากมาย 007 นั่งคิดถึงสิ่งที่เป็นของตัวเองตอนที่หนีเข้ายานก่อนที่จะได้ยินเสียงระเบิด
!!!!โอ้แม่เจ้า พอคิดถึงยานฟางอี้หลิงก็เหมือนโดนดูดหายไปโผล่ในยานตรงนั้นเลย หลังจากที่หายตกตะลึงเธอก็หัวเราะด้วยความพอใจเพราะว่าของในยานของนั้นตามมาในแบบมิติที่สามารถเข้าไปได้เพียงแค่คิดหึๆ ยามีประสิทธิภาพ อาหาร เนื้อกลายพันธ์มากมาย ข้าวอย่างดีเต็มโกดัง ห้องเก็บเสบียงที่แยกออกเป็นห้องในย่านลำใหญ่ของเธอ ขอบคุณนะที่ตามมาพอดีเลยจะได้นำไปช่วยท่านพ่อกับพี่ชายที่ชายแดน คืนนั้นคุณหนูฟางอี้หลิงก็นอนในยานของตัวเองด้วยความสบายใจ
หลังจากกินมื้อเช้าที่จวนเสร็จ ฟางอี้หลิงก็เตรียมตัวเข้าเฝ้าฮ่องเต้ในยามอู่ ต้องไปรอที่พระตำหนักของฮองเฮาญาติผู้พี่บุตรสาวของเสนาบดีฝ่ายขวาลูกพี่ลูกน้องของบิดาที่มีบุตรสาวนามฟางซือเซียนที่ได้แต่งเข้าเป็นฮองเฮาของฮ้องเต้ที่เกิดก่อนฟางอี้หลิงสามปี
ที่นี้คือเมืองโยวหลันที่พึ่งจะมีฮ่องเต้ยังหนุ่มที่ขึ้นปกครองต่อจากพระบิดาได้ไม่นานและมีบิดาของฟางอี้หลิงเป็นแม่ทัพที่รบร่วมกันมานานกับฮ้องเต้พระองค์ก่อนและท่านลุงที่เป็นเหมือนมือขวาให้กับฮ่องเต้พระองค์ก่อนจนมาถึงรุ่นลูกตระกลูของพวกนางจึงเปรียบเสมือนแขนขาของราชวงศ์มานมนานจนยั่งรากลึกด้วยความซื่อสัตย์มาโดยตลอด
ส่วนฟางอี้หลิงนั้นจะไม่รู้จักหน้าตาของท่านอ๋องนั้นก็ไม่แปลกเพราะเธอเป็นคุณหนูที่ไม่ค่อยออกมาพบปะออกสังคมมากนักเพราะตอนเด็กนั้นร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง บิดาจึงให้แม่ยายเลี้ยงดูที่เมืองจี้เป่ยพึ่งจะกลับมาอยู่ที่จวนของบิดาในเมืองหลวงไม่นานก่อนจะแต่งงาน และตัวท่านอ๋องหยวนอวิ๋นเองก็ไปอยู่ค่ายทหารเพื่อค้านอำนาจให้พี่ชายที่ขึ้นเป็นฮ่องเต้ต่อจากพระบิดา สามปีมานี้ที่รู้สึกว่าจะมีแคว้นใกล้เคียงเริ่มเปิดศึกเพราะคิดว่าฮ่องเต้องค์ใหม่นั้นไร้เขี้ยวเล็บกระมังแต่หารู้ไม่ว่าสองพี่น้องนั้นจะอยู่ในสนามรบมากกว่าในวังเสียอีก
ฟางอี้หลิงนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนมาถึงวังหลวงแล้วมีขันทีมารับไปส่งที่พระตำหนักเฉินเล่ออีกที
"ฮองเฮาพะย่ะค่ะพระชายาฟางอี้หลิงมาถึงแล้วพะย่ะค่ะ"
ก่อนที่จะมีนางกำนันเดินออกมารับพาเข้าไปในตำหนักอีกครั้งหนึ่ง หนนี้ฟางอี้หลิงได้พบหน้าของญาติผู้พี่ที่งดงามช่างเหมาะสมกับตำแหน่งแม่ของแผ่นดิน
"ถวายพระพระฮองเฮาเพคะขอพระองค์อายุยืนยาวเป็นหมื่นๆปี"
ฟางอี้หลิงทำตามความทรงจำของร่างเดิมเรียนรู้ก่อนจะแต่งเข้าพระตำหนักของท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉีจึงทำให้ไม่ติดขัด
"พวกเจ้าออกไปก่อน"
เสียงของฮองเฮาบอกกับนางกำนัลที่คอยปรนนิบัติข้างกายหลายคน
"เพคะ/พะย่ะค่ะ"
"พระชายาฟางอี้หลิงทำตัวตามสบายเรียกพี่สาวได้เหมือนเดิมเถอะ ถึงแม้ว่าพวกเราจะไม่ได้พบหน้ากันมาหลายปี แต่พี่สาวยังจำที่น้องสาวช่วยชีวิตพี่สาวขึ้นมาหลังจากการจมน้ำจนตัวเองเจ็บป่วยมาหลายปีลำบากเจ้าแล้วน้องสาวของพี่"
ฮองเฮาลุกขึ้นเดินมาจับมือฟางอี้หลิงไปนั่งด้วยกัน
ฟางอี้หลิงสังเกตุฮองเฮาญาติของเจ้าของร่างเดิมที่แสดงออกว่ารักใคร่เอ็นดูเธอไม่น้อย อ้อที่แท้แล้วเธอเคยช่วยเหลือฮองเฮาเมื่อครั้งเยาว์วัยนั้นเอง
"ขอบพระทัยเพคะฮองเฮาที่ทรงเมตาหม่อมฉัน"
ฟางอี้หลิงตอบฮองเฮาจากนั้นสองสาวจึงพากันพูดคุยกันถึงเรื่องแต่หนหลังสู่กันฟัง จนฮ้องเต้เสด็จมาเสวยพระกายาหารเที่ยงร่วมกันก่อนที่จะคุยเรื่องธุระ ซึ่งฟางอี้หลิงได้เกริ่นกับฮองเฮาไปก่อนหน้านี้แล้วกับสิ่งที่นางต้องการหย่าจากท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉี
- ผู้เขียน
