ข่มขู่
929 คำ
"ทำไมไม่กอดลูกสาวคนเล็กของคุณสักหน่อยล่ะคะคุณภพกานดาอุตส่าห์พาลูกมาเจอคุณ"
"ไม่จริงแกโกหกคุณก้องภพจะไปมีอะไรกับแกได้ยังไงแล้วไหนจะนังเด็กนี่อีกเป็นลูกใครก็ไม่รู้แล้วมาอ้างว่าเป็นลูกของสามีฉัน"
"ฉันนึกอยู่แล้วล่ะค่ะว่าคงไม่มีใครเชื่อเพราะแบบนี้ฉันถึงได้เตรียมหลักฐานทุกอย่างมาด้วยนี่ค่ะอ่านดูซะแล้วจะรู้ว่าที่ฉันพูดมามันคือเรื่องจริงเด็กคนนี้คือลูกสาวของฉันกับคุณภพ ไม่ต้องถามนะคะว่าไปทำอีท่าไหนถึงได้มีลูกด้วยกัน5555" เด็กหญิงมองแม่อย่างไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ต้องหัวเราะด้วย
"กานดาผมขอร้องคุณกลับไปก่อนได้ไหมเดี๋ยวผมจะไปหา" ก้องภพขอร้องคนตรงหน้าแต่ดูเหมือนว่ากานดาจะไม่ยอมกลับง่ายๆเพราะรู้ดีว่าพ่อของลูกไม่มีทางไปหาเพราะถ้าเขาไปหาเขารับผิดชอบเธอก็คงไม่บากหน้ามาที่นี่
"คุณก้องภพคุณพูดแบบนี้หมายความว่าคุณกับผู้หญิงคนนี้มีอะไรกันจริงๆใช่ไหมบอกความจริงฉันมานะ"
"เงียบก่อนได้ไหมรัมภาเรื่องนี้ผมจะเคลียร์เองคุณไปดูลูกๆเถอะ" ก้องภพบอกรัมภาภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายให้ไปดูลูกทั้งสองคนเพราะตอนนี้เด็กทั้งสองกำลังยืนมองอยู่โดยเฉพาะเจ้าของวันเกิดอย่างแพรวพิไลที่ตอนนี้เริ่มแสดงความโกรธและไม่พอใจอย่างออกนอกหน้าเพราะงานวันเกิดของตนต้องพังลงเมื่อสองแม่ลูกคู่นี้เข้ามาแพรวพิไลในวัยเจ็บขวบมองดูรอบๆบริเวณงานที่ตอนนี้ผู้คนกำลังซุบซิบนินทาเรื่องที่พ่อของตนมีเมียน้อยและมีลูกด้วยกัน แพรวพิไลมองเพลงรักด้วยสายตาเกลียดชัง
"ไม่เงียบฉันต้องการให้คุณไล่มันกับลูกมันออกไปจากบ้านของเราตอนนี้และเดี๋ยวนี้"
"ฉันไปแน่ค่ะคุณเมียหลวงแต่คุณกับสามีของคุณต้องให้ลูกสาวของฉันอยู่ที่นี่ในฐานะลูกสาวของคุณภพถ้าไม่อย่างงั้นฉันจะเอาเรื่องที่สามีคุณมีเมียน้อยไปป่าวประกาศให้ทุกคนรู้ว่าคุณภพไข่แล้วทิ้งไม่รับผิดชอบ"
"กานดาคุณขู่ผมเหรอห๊ะ!!!" ก้องภพโกรธมากที่ถูกกานดาข่มขู่
"ฉันไม่ได้ขู่ค่ะฉันพูดจริงทำจริงตอนนี้หน้าที่การงานของคุณกำลังเจริญรุ่งเรืองไปได้ด้วยดีได้ข่าวว่ากำลังจะได้เลื่อนตำแหน่งด้วยนี่คุณคงไม่อยากให้ประวัติด่างพร้อยใช่มั้ยคะรวมถึงคุณด้วยว่าที่คุณหญิงรัมภา"
"แกกล้าขู่ฉันกับคุณก้องภพอย่างงั้นเหรอห๊ะนังสาระเลว"
"ถ้าคุณด่าฉันว่าสาระเลวคุณก็ต้องด่าสามีคุณด้วยที่มายุ่งกับฉัน เขาโกหกหลอกลวงฉันต่างๆนาๆจนฉันเชื่อใจหึฉันมันโง่เองที่ให้ผู้ชายเลวๆคนนี้มาหลอกแล้วปล่อยให้ตัวเองตั้งท้องเพราะคิดว่าเขาจะดีใจแต่เปล่าเลยพอเขารู้ว่าฉันท้องเขาก็หายไปจากชีวิตของฉันทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าฉันกำลังท้องลูกของเขาคุณรู้ไหมว่าฉันใช้เวลากี่ปีกว่าจะตามหาเขาจนเจอจนได้รู้ว่าเขาคือใคร"
"แกกำลังจะบอกว่าคุณก้องภพไปโกหกหลอกลวงแกว่างั้นเถอะ"
"ถามสามีสุดที่รักของคุณดูสิ แต่เขาคงไม่กล้ายอมรับความจริงหรอกเพราะเขามันไม่ใช่ลูกผู้ชายเพราะแบบนี้ฉันถึงต้องบุกมาที่นี่โดยที่เขาไม่รู้ตัวแล้วที่ฉันพูดเมื่อครู่นี้ฉันไม่ได้ขู่ฉันพูดจริงทำจริงถ้าไม่เชื่อก็ลองดู" กานดาพูดอย่างคนที่เหนือกว่าโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของเด็กน้อยข้างๆที่ตอนนี้กำลังมองผู้ใหญ่ทะเลาะกันด้วยเรื่องของตนเอง
"ฉันจะให้เงินแกกับลูกแกหนึ่งล้านบาทแล้วแกกับลูกก็ไสหัวไปซะแล้วไม่ต้องเสนอหน้ามาที่นี่อีก" รัมภาเสนอเงินจำนวนมากแต่ดูเหมือนกานดาจะไม่ได้ต้องการเงิน
"ไม่ค่ะฉันไม่ได้ต้องการเงินที่ฉันมาที่นี่ฉันแค่อยากจะพาลูกมาหาพ่อเท่านั้น"
"มาหาก็เจอแล้วไงทำไมไม่กลับไปซะล่ะกลับไปพร้อมเงินหนึ่งล้านบาทฉันมั่นใจว่าน้ำหน้าอย่างแกชาตินี้คงไม่มีปัญญาหาเงินได้มากขนาดนี้หรอก" รัมภาพูดดูถูกกานดา
"ใช่ชาตินี้ฉันคงไม่มีปัญญาหาเงินได้เป็นล้านๆอย่างที่คุณว่าเพราะฉันมันก็แค่นักร้องผับบาร์ทำงานกลางค*****นเดือนไม่กี่บาทเพราะแบบนี้ฉันถึงต้องการให้ลูกมาอยู่ที่นี่ได้มาใช้ชีวิตที่สุขสบายเหมือนที่ลูกๆของคุณเป็นอยู่ตอนนี้ไงในเมื่อเพลงมันก็เป็นลูกคุณภพเหมือนกันเพราะฉะนั้นลูกของฉันก็ย่อมมีสิทธิ์เท่าๆกับลูกทั้งสองคนของคุณเหมือนกันคุณรัมภา"
"แต่ฉันไม่ยอมรับเด็กคนนี้" หญิงชราย่างเท้าเข้ามาในงานโดยมีคนรับใช้คอยประคองซ้ายขวาสายตาหญิงชราก้มมองเด็กหญิงตัวน้อยด้วยความเกลียดชังทั้งที่เพิ่งเจอหน้าครั้งแรก
- ผู้เขียน
