คุณอากำราบรัก

- คุณอากำราบรัก Play on fire คอนโดพลอยดาว ชายหนุ่มที่เดินเข้าคอนโดแห่งนี้ด้วยรหัสส่วนตัว สายตาคู่คมกวาดมองไปรอบๆ ทำไมห้องนอนมันถึงเหมือนผ่านสนามรบมาแบบนี้ ทั้งเสื้อผ้า ร้องเท้าส้นสูงปรี๊ดราคาแพง มันกระจัดกระจายเต็มไปหมด กระทั้งชายหนุ่มที่เดินหลับถอยไปมาคว้ามือเข้ากับบางอย่าง "เฮ้อออ" เสียงถอนหายใจดังขึ้น เมื่อมือหนาคว้าเข้ากับบราเซียสุดเซ็กส์ซี่ที่ยังใหม่เอี่ยมราวกับว่าเพิ่งซื้อมาแล้วยังไม่ได้เก็บ มือหนาคว้าตระกร้าผ้าก่อนจะเก็บเสื้อผ้าที่ใส่แล้วลงไป และบางชุดที่ยังมีป้ายราคาเก็บใส่ถุงตามแบรนด์ เหลือเพียงบราเซียราคาแพงไม่กี่ตัว ซึงชายหนุ่มก็หลับตาอย่างเหนื่อยๆแต่ก็เลือกจะหยิบมันกลับใส่ถุงแบรนด์ของมันไปแล้วเก็บเข้าที่ บนเตียงนอนขนาดใหญ่ ผ้าห่มยังคงม้วนเป็นทรง เมื่อเจ้าของเตียงยังคงหลับสนิทจนไม่รู้ตัวว่าเขาเดินเข้ามา ทั้งที่เขาเก็บของจนเสร็จแล้วแท้ๆ "พลอยดาว พลอยดาว!" เมื่อสิ้นเสียงเรียก หญิงสาวก็พลิกตัวไปมาดีดดิ้นก่อนลุกขึ้นทั้งที่ตายังไม่ลืม ชายหนุ่มส่ายหน้าเบาๆพรางท้าวเอว ก่อนมองอยู่แบบนั้น "กี่โมงแล้วเนี้ย..." พลอยดาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงยืดยาว "9โมงแล้วครับ พลอยดาวจะตื่นได้หรือยัง" "อามิน!!!"พลอยดาวเบิกตากว้างเมื่อได้ยินเสียงแกร่งของชายหนุ่ม ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงตกใจ "ถ้าอาไม่มา พลอยดาวจะตื่นกี่โมง?" "หนูง่วงนี่คะ" "แล้วสภาพห้องมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเสื้อผ้ามันกระจัดกระจายเต็มไปหมดพลอยดาว" มินแจเอ่ย "เปล่านี่คะ ห้องหนูออกจะเรียบร้อย อาดูซิคะ" พลอยดาวเอ่ย "แน่ซิ ก็อาเพิ่งเก็บเสร็จ ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว มันสายแล้ว เรามีงานต้องทำนะพลอยดาว เดี๋ยวอาออกไปรอข้างนอก" พูดจบชายหนุ่มก็เดินออกไปนิ่งๆ พลอยดาวที่วันนี้มีงานที่ต้องไปทำแทนพ่อโดยที่มีมินแจไปด้วย แต่ก็กลับตื่นสายเพราะลืมสนิท ร่kงเล็กรีบวิ่งไปอาบน้ำ แต่งตัวสักพักใหญ่ก็รีบเดินออกจากห้องนอน "อาทำให้หนูเหรอ" "ให้หมาแถวนี้มั้ง" มินแจเอ่ยพรางกดยิ้มก่อนโยกศรีษะพลอยดาวอย่างเอ็นดูหลังจากส่งแก้วกาแฟเก็บอุณหภูมิให้เธอ "อามิน!! ว่าหนูเป็นหมาเหรอคะ" "ไปได้แล้วยัยหมาน้อย เราสายมากแล้ว เดี๋ยวงานก็ไม่เสร็จพอดี" ชายหนุ่มขับรถสุดหรูราคาแพงพาพลอยดาวมุ่งหน้าสู่ต่างจังหวัดไม่ไกลนักเพื่อไปทำงานที่วีผู้เป็นดั่งพี่ชายแท้ๆมอบหมายให้ วีพามินแจกลับมาจากเกาหลีด้วยในวันที่เขาตัดสินใจเลิกเป็นนักร้องเพื่อกลับมาอยู่กับไอยู ตอนนั้นวีเจอมินแจที่เป็นลูกครึ่งไทยรับจ้างทำงานแบบผิดกฏหมายเพราะอายุยังน้อยมากๆเพื่อหาเงินช่วยแม่ เขาเจอกันบ่อยจนวีพามินแจกลับมาไทยเพราะแม่ของเขาเสียชีวิตหลังจากที่เจอกันไม่นานด้วยโรคประจำตัว "อามินคะ จะถึงวันเกิดหนูแล้วนะคะ" พลอยดาวเอ่ย "แล้วพลอยดาวบอกอาทำไม?" "อามินอ่ะ!!!!" "5555 อาก็ล้อเล่น แล้วพลอยดาวอยากได้อะไรเป็นของขวัญ เดี๋ยวอาซื้อให้" "ยังนึกไม่ออกค่ะ5555" "คิดมาแล้วมาบอกอา เดี๋ยวอาจะซื้อให้วันเกิด" "อามินเนี้ยน่ารักที่สุดในโลกเลยคะ" ตลอดทั้งวันพลอยดาวที่มาดูงานแทนวีผู้เป็นพ่อ ก็ทำหน้าที่ของเธอเต็มที่ แม้ว่าจะหาวบ่อย แม้ว่าตาจะปิดเพราะความง่วงให้ได้ เมื่อคืนเธอไปปาร์ตี้กลับมาจนเช้า ตอนที่มินแจมาหาเธอนั่นพลอยดาวเพิ่งนอนไปได้ไม่ถึงสามชั่วโมงดี ทำให้เธอลุกแทบไม่ขึ้น แต่เพราะหน้าที่ทำให้เธองอแงไม่ได้ทั้งๆที่อยากจะนอนใจแทบขาดแบบนั้น "อาว่าพลอยดาวหนูหาวบ่อยไปนะ ง่วงมากเหรอ?" มินแจเอ่ย "ง่วงมากกกกก" "เมื่อคืนไปไหนมา" มินแจเอ่ยถาม "ปาร์ตี้ค่ะ ยาวไปหน่อย อามินนั่นแหละมาเรียกเร็ว หนูนอนไปแปปเดียวเอง" พลอยดาวเอ่ย "เร็วตรงไหน หนูนอนช้ามากกว่าพลอยดาว ไม่ต้องมาโทษอาหรอก ตรงนี้ไม่มีอะไรแล้ว ไปนอนในรถรออาก็ได้ เดี๋ยวเสร็จแล้วอาพาไปกินข้าว" มินแจเอ่ยพรางส่งกุญแจรถให้พลอยดาว "ก็ได้ค่ะ หนูไม่ขัดศรัทาอาอยู่แล้ว" "เอานี่ไปด้วย กระโปรงก็สั้นไปนะ เอาคลุมขาด้วย เผื่อมีใครเดินผ่านรถ เดี๋ยวโป๊" มินแจเอ่ยพรางส่งแจ็กเกตของตัวเองให้พลอยดาวก่อนที่เธอจะรีบวิ่งไปที่รถเพื่อสตาร์เครื่องและนอนหลับอย่างสบายใจ มินแจที่มองแบบนั้นกHได้แต่ส่ายหัวแล้วกดยิ้ม หลังจากจบมัทธยม วีก็ส่งเขาไปเรียนมหาวิทยาลัยที่ต่างประเทศ ก่อนจะเรียนจบกลับมาช่วยวีทำงาน ในตอนนั้นพลอยดาวกำลังเรียนมัทธยมต้น เขาเป็นคนดูแลเธอตั้งแต่ตอนนั้นเรื่อยมา จนบางช่วงที่ไปๆมาๆต่างประเทศบ่อยๆเพราะไปดูแลงานของครอบครัวไอยูบ้าง แต่ก็ไม่ได้ทิ้งไปไหนนานนัก "คุณมินคะ รบกวนตรวจสินค้าตรงนี้หน่อยนะคะ อากาศมันร้อนเดี๋ยวคุณมินจะไม่สบายค่ะ" หญิงสาวเจ้าของสินค้าที่ทำการค้ากับวีเอ่ย "อ่อ ได้ครับ" หญิงสาวอธิบายงานโดยรวมพร้อมสินค้าที่นำมา ที่นี่กำลังก่อสร้างโรงงานขนาดใหญ่ที่วีเพิ่งเริ่มทำได้ไม่มากนัก โรงงานกำลังเป็นรูปเป็นร่างและมีโกดังเก็บสินค้าธุรกิจสีเทาอีกด้วย พลอยดาวที่จู่ๆก็ค่อยๆลืมตาขึ้นเมื่อรู้สึกว่ามินแจยังไม่มา เธอจึงลุกขึ้น ก่อนเดินลงจากรถเพราะมองไปข้างนอกไม่เห็นมินแจอยู่ที่นั่น เมื่อเดินไปรอบๆ ก็พบเขากำลังคุยกับหญิงสาวเจ้าของสินค้าอยู่ด้านข้างโกดังอย่างออกรสออกชาติ "อามิน" "อ้าวพลอยดาว ตื่นไวจัง" มินแจเอ่ย "หลานสาวคุณมินน่ารักมากเลยนะคะ หน้าตาเหมือนคุณวีมากเลยด้วยค่ะ" "ก็พ่อลูกกันนี่คะ ยังไงงานน่าจะเสร็จแล้ว ขอตัวอามินกลับก่อนนะคะ" พลอยดาวเดินลากแขนมินแจออกมาจนเขาเอ่ยร่ำลาแทบไม่จบ เมื่อมาถึงรถพลอยดาวก็ส่งกุญแจให้ ก่อนขึ้นไปนั่งกอดอกอยู่ที่ฝั่งด้านข้างคนขับ มินแจเดินขึ้นรถก่อนขับออกจากที่นั่นแล้วเอ่ยขึ้น "นี่โกรธอะไรอาหรือเปล่า" "จะไปโกรธอะไรคะ หนูหิวข้าว!" "โมโหหิวเหรอเนี้ย" มินแจเอ่ยพรางยีผมพลอยดาวที่นั่งข้างๆอย่างเอ็นดู "อามิน อย่าทำผมหนูยุ่งซิคะ! เมื่อกี้เธอสวยมั้ยคะอามินว่า" พลอยดาวเอ่ย "ทำไมถึงถามละ" "เห็นอาทำตาวาวใส่เขา เขาตรงสเป็คอาใช่มั้ยคะ" พลอยดาวเอ่ย "เขาก็หวานๆนะ อาชอบผู้หญิงหวานๆ น่ารัก แต่พอเอาเข้าจริง คนที่อามองจนละสายตาไม่ได้กลับตรงข้ามหมดเลย ตลกดีนะ" มินแจเอ่ย "อามินไม่มีแฟนนี่คะ ไปมองใครเขามา" "ช่างเถอะ ว่าแต่พลอยดาวอยากกินอะไร เดี๋ยวอาพาไปกิน" มินแจเปลี่ยนเรื่องทันที "มาทะเลก็ต้องกินของทะเลซิคะ หนูอยากกินกุ้ง กินปู" พลอยดาวเอ่ย มินแจพาพลอยดาวมาร้านอาหารริมทะเล เมื่อมาถึงพลอยดาวก็สั่งนั่นนี่ไม่หยุดจนมินแจต้องวางเมนูเพราะแค่พลอยดาวสั่งคนเดียวคาดว่าสองคนก็กินไม่หมด "หนูกินหมดเหรอพลอยดาว" "หมดซิคะ หิวขนาดนี้ อามินไม่หิวเหรอคะ" "นิดหน่อยครับ" จู่ๆโทรศัพท์ของมินแจก็สั่นขึ้น เขากดรับสายทันทีโดยที่ไม่ได้เดินออกไปคุยข้างนอกเพราะเป็นวีที่โทรเข้ามา (ครับพี่)มินแจ (มึงยังอยู่กับพลอยดาวมั้ย)วีเอ่ย (อยู่ครับ ผมเพิ่งพาพลอยดาวออกมากินข้าวครับ งานเพิ่งเสร็จ) (อืม วันนี้ตอนค่ำมีงาน มึงกลับมาให้ทันนะ ไปแทนกูหน่อย กูต้องเลี้ยงเพลงรัก ไอ้ทายมันไม่สบาย)วีเอ่ย (ได้ครับ เดี๋ยวผมรีบกลับ) ไม่นานนัก อาหารที่ทั้งคู่สั่งก็มาเสิร์ฟ พลอยดาวที่ดูเอ็นจอยกับการกินอาหารก็อดทำเอามินแจกดขำไม่ได้ พลอยดาวตัวเล็กมา และกินเก่งมาก แต่กินเท่าไหร่เธอก็ไม่เคยอ้วน บางมื้อชอบกินของหวานซะจนคนที่น้ำหนักมากกว่าทำไมjได้ด้วยซ้ำไป "อาว่าหนูกินเก่งเหมือนกันเนอะ" "ก็มันอร่อย อร่อยทุกอย่างเลย" "เลี้ยงไหวมั้ยเนี้ยกินขนาดนี้" มินแจเอ่ยพรางแกะกุ้ง แกะปูให้พลอยดาวที่อยู่ในฐานะหลานสาว ทั้งๆที่ทั้งคู่อายุห่างกันไม่มากนักเมื่อเทียบกับสถานะ มินแจอายุน้องกว่าวีซึ่งเป็นพ่อของพลอยดาวและคนที่เขาเรียกพี่มาตลอดค่อนข้างหลายปี วีมีพลอยดาวตั้งแต่อายุแค่19 จึงทำให้พ่อลูกคู่เองก็เหมือนพี่น้องเช่นกัน "แค่นี้อาก็เลี้ยงไม่ไหวแล้วหรือไงคะ" "อาก็พูดเล่น หลานคนเดียวทำไมจะเลี้ยงไม่ได้ละครับ" "เลี้ยงได้ ต้องได้ค่ะ เลี้ยงไปตลอดชีวิตนั่นแหละค่ะ" หลังจากกลับจากทำงาน มินแจพาพลอยดาวกลับมาส่งที่บ้านใหญ่แล้วก็ออกไปทำงานของตัวเองต่อ พลอยดาวที่กลับมาถึงก็ถึงกับสลบเพราะเธอแทบไม่ได้นอนตลอดทั้งคืน กระทั่งช่วงเย็น มินแจกลับเข้ามาที่บ้านหลังใหญ่ของวีอีกรอบเพื่อมากินมื้อเย็นเพราะไอยูที่เป็นดั่งพี่สาวอีกคนนัดแนะให้เข้ามาก่อนที่เขาจะไปงานแทนวีในคืนนี้ "พี่ครับ พลอยดาวยังไม่ตื่นเหรอครับ" มินแจเอ่ยถาม "ยังเลย พี่ว่าจะขึ้นไปเรียกพอดี ตั้งแต่กลับมานี่ยังนอนไม่ตื่นเลย" ไอยูเอ่ย "เดี๋ยวผมไปเรียกให้ครับ พี่ต้องจัดโตUะอาหารใช่มั้ยครับ" "งั้นพี่ฝากด้วยนะมิน ลูกคนนี้ดื้อเอาเรื่องเลย" ไอยูเอ่ย มินแจเดินขึ้นชั้นบนไปยังห้องของพลอยดาว เขาที่มีรหัสห้องของเธอทุกห้องก็เปิดเข้าไปอย่างง่ายดาย พลอยดาวนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงโดยที่ไม่ได้รู้สึกว่ามีคนเข้ามา เธอเป็นแบบนี้ทุกครั้ง ชายหนุ่มค่อยๆนั่งลงบนเตียงนอนของหญิงสาว ก่อนที่มือหนาจะไล้ไปตามพวงแก้มขาวๆของเธอช้าๆ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ชายหนุ่มนั่งมองหน้าหญิงสาวขณะที่เธอกำลังหลับ "พลอยดาวของอา" ไม่นานพลอยดาวก็รู้สึกตัว ก่อนที่จะเบิกตากว้าง ทุกครั้งที่ตื่นนอนจะเห็นหน้าอามินแบบนี้เสมอเลย เขาเข้ามาเงียบๆในขณะที่เธอไม่รู้สึกตัวได้ยังไงกันนะ "อามิน เข้ามาตอนไหนคะ" "เข้ามาทันพลอยดาวนอนน้ำลายยืดนี่แหละ" "อามินอะ!!!!" "55555555" ไม่นาน พลอยดาวก็อาบน้ำแต่งตัวลงมากินมื้อค่ำพร้อมครอบครัว วันนี้วีพาเพลงรักมานอนด้วยจึงทำให้ไปงานคืนนี้ไม่ได้ หน้าที่นี้จึงมอบให้มินแจผู้เป็นดั่งน้องชายให้ไปจัดการแทน "ให้ผมไปจะดีเหรอครับพี่" "มึงไปดีกว่ากูไปเยอะมิน ขืนกูไปเองกลับมาบ้านแตกแน่ๆ" วีเอ่ย "บี๋! ทำไมบ้านแตก ไหนเล่ามา" ไอยูเอ่ย "ก็งานนี้มันเป็นปาร์ตี้ไงบี๋ เจ้าของงานบี๋ก็น่าจะรู้ๆอยู่ ไอ้มินมันหนุ่มโสด มันเหมาะที่จะไป เพราะในงานมีแต่สาวๆทั้งนั้น เขาไปเดี๋ยวบี๋ไม่สบายใจ เขาเลยไม่ไปไง" วีเอ่ย "ถือว่าน่ารัก" ไอยูเอ่ย "มึงก็น่าจะมีเมียได้แล้วมั้ง จะได้มีคนคอยดูแล ไม่เหงา เอาแต่ทำงานชีวิตมันยังไม่สมบูรณ์นะมิน" วีเอ่ย "แค่ทำงานก็ตามหลานดื้อๆคนเดียวผมก็หมดเวลาแล้วพี่" "อามิน!! ว่าหนูเหรอคะ!" พลอยดาวเอ่ย "หนูก็ดื้อน้อยๆ อามินจะได้มีเมียสักที คืนนี้สนุกให้เต็มที่นะ หนุ่มโสดทำอะไรก็ไม่ผิดหรอก ปลดปล่อยซะบ้าง" วีเอ่ย "สอนน้องดีจริงๆนะบี๋ ทำอย่างกับตัวเองเคยทำ" ไอยูเอ่ย "ก็เขาไม่เคยทำไง เลยอยากให้น้องได้ลองทำ เขามีบี๋ทั้งคนเขาจะทำไปทำไม" กระทั่งจบมื้อค่ำ มินแจออกไปงานปาร์ตี้แทนวี พลอยดาวที่กลับคอนโดได้ไม่นานเพื่อนก็ชวนออกไปดื่ม แต่เหมือนโลกกลม พรมลิขิต หรือชะตาขาด ดันมาคลับเดียวกับที่อามินมาปาร์ตี้ซะแบบนั้น "พลอยดาว มึงเป็นอะไรเนี้ย" เพื่อนเอ่ยขึ้น "อากูมางานที่คลับนี้ดิ เดี๋ยวเจอเข้าบ้านแตกอีก" พลอยดาวเอ่ย "กรี๊ด อาสุดหล่อของมึงเหรอ มาก็ดีดิ อยากจะชนแก้มสักยก!" เพื่อนเอ่ย "ไม่เอาหรอก เดี๋ยวอามินลากกูกลับอีก" "อามึงคงตายยากเนอะ นู่นไง หล่อมากกกกกก หูยยงานดี คนอะไรหล่อขนาดนี้ ไม่เห็นจะเหมือนอาเลย เหมือนพี่ชายว่ะ" เพื่อนเธอเอ่ย พลอยดาวค่อยๆหันไปก็เจอมินแจจริงๆ เขายืนถือแก้วเหล้าคุยกับหญิงสาวคนนึงท่าทางใกล้ชิด ไม่นานก็มีอีกสองคนเดินมา เธอพวกนั้นเหมือนอยากจะกินอามินของเธอให้ได้ "เหมือนโดนอีแร้งรุมเลย!" พลอยดาวเอ่ย "ปากคอเราะร้าย หวงอาเหมือนกันนะมึงเนี้ย" "เปล่าสักหน่อย ก็พูดตามที่เห็น" พลอยดาวเอ่ย "แต่อามินของมึงนี่หล่อมากเลยเนอะ อยากจะไปเป็นอาสะใภ้มึงเลย" เพื่อนของพลอยดาวเอ่ย "หล่อเหรอ อามินหน้าง่วงตลอดเวลา ตาซึนๆเหมือนคนไม่อยากตื่นเนี้ยนะ" พลอยดาวเอ่ย "เขาไม่เรียกตาซึนมึงก็ แต่อามินมึงน่ะเป็นคนแววตาเศร้า แต่แบบนี้โครตมีเสน่ห์เลยมึง อามินนี่แบบ นิ่งๆ พูดน้อย แต่มีเสน่ห์มาก ชอบอ่า" เพื่อนของพลอยดาวเอ่ย เธอหันไปมองอาหนุ่มของเธอที่กำลังถูกสาวๆรุมล้อม เธอยอมรับว่าอมินเป็นผู้ชายหุ่นดีมาก ใบหน้าได้รูปของเขา มันก็รับกับดวงตาที่มองๆผ่านๆเหมือนหวาน แต่มันคือแววตาเศร้าอย่างที่เพื่อนเธอพูดนี่แหละ ด้วยความลูกครึ่งของเขา อามินจึงผิวขาวเหมือนกับผู้หญิงไม่มีผิด กระทั่งเริ่มดึก พลอยดาวสังเหตุว่ามินแจหายไป เธอจึงคิดว่าเขากลับไปแล้ว ความสนุกของเธอจึงเริ่มหลังจากนี้ พลอยดาวดื่มกับเพื่อนๆอย่างสนุกจนกระทั้งเริ่มมึน แต่เธอก็ไม่เคยเมาจนจำอะไรไม่ได้ เพราะพาตัวเองกลับคอนโดไหวเสมอ แต่ต่างจากวันนี้ที่มึนกว่าปกติ เธอเลือกจะเดินไปเข้าห้องน้ำ แต่สายตาที่พร่ามัวนิดๆกลับเห็นร่างสูงของใครบางคนซึ่งเธอมั่นใจว่านั่นอามินแน่นอน นึกว่าเขากลับไปแล้วซะอีก เธอเดินตามไปปรากฏว่าเขาเดินออกไปทางหลังคลับกับหญิงสาวคนนึง ซึ่งอามินยืนนิ่งๆเหมือนว่าผู้หญิงจะพูดอะไรสักอย่าง เธอหรี่ตามองก่อนจะเบิกกว้าง เมื่อหญิงสาวคนนั้นกอดคอแล้วจูบกับอามินของเธอในที่ลับตาคน แกร๊ก!!! พลอยดาวถอยหลังอย่างตกใจก็ชนเข้ากับข้าวของตรงนั้นจนเกิดเสียง อามินรีบผละผู้หญิงคนนั้นออกแล้วหันไปเห็นพลอยดาวพอดี เธอรีบเดินออกจากตรงนั้นทันที แต่เหมือนอามินที่ตัวสูงกว่าจะก้าวเท้าตามเธอมาทัน "พลอยดาว" "ปล่อยหนูนะอามิน" "มาทำอะไรที่นี่ไม่เห็นบอกอาเลย" มินแจเอ่ย "ทำไมหนูต้องบอกอาด้วย อามางานปาร์ตี้ที่มีแต่ผู้หญิงรุมแบบนี้ อาจะมายุ่งอะไรกับหนู" พลอยดาวเอ่ยในขณะที่พยายามบิดแขนที่มินแจจับอยู่ "กลับบ้าน มันดึกแล้ว" "อาจะไปจูบ จะไปนอนกับใครอาก็ไม่วิคะ ไม่ต้องมายุ่งกับหนู!" พลอยดาวเดินหนีโดยที่มินแจเดินตามไปติดๆกระทั่งเธอมาเข้าห้องน้ำ แต่พลอยดาวกลับต้องตกใจเมื่อมินแจเดินเข้ามากับเธอแล้วผลักเธอเข้าห้องล็อคประตู "อามิน!!! นี่มันห้องน้ำผู้หญิงนะ อามินเข้ามาทำไม!" "มาพาเด็กดื้อกลับไง กลิ่นเหล้าแรงขนาดนี้เดินก็ไม่ตรง พลอยดาวหนุดื่มจนเมาแบบนี้ได้ยังไง!" มินแจเอ่ย "อย่ายุ่งกับหนู" "พลอยดาวโกรธอะไรอา โกรธที่อาจูบกับผู้หญิงคนนั้นเหรอ" "หนูจะไปโกรธอาทำไม" "ก็ดูหนูทำซิ มันฟ้องว่าโกรธอานะ"