ตอนที่11 กล้าทำกล้ารับ
1315 คำ
ไอรดามีอาการครั่นเนื้อครั่นตัวเกิดจากการร่วมรักกับพระรามเมื่อคืน ร่างกายที่บอบบางโดนน้ำค้างในระหว่างที่เอ้าท์ดอร์เลยทำให้มีอาการอย่างที่ว่า ไอรดานอนขดตัวในช่วงเช้าด้วยอาการปวดท้องอย่างรุนแรง น้ำตาเม็ดเล็กไหลพร้าวด้วยความป่วด ไอรดาจะทรมานแบบนี้ทุกครั้งเมื่อรอบเดือนมาถึง พระรามเคยพาน้องไปตรวจสุขภาพ เค้าเล่ารายละเอียดให้คุณหมอฟังว่าทุกครั้งของเดือนน้องจะมีอาการแบบนี้ บางครั้งรุนแรงจนถึงเป็นลมแต่คุณหมอก็บอกว่าปกติ เพราะได้ทำการตรวจทุกอย่างให้ไอรดาอย่างละเอียดถี่ถ้วน ไม่ได้มีอะไรอันตรายพร้อมให้ยาปรับฮอร์โมนมากิน
"พี่รามหนูด้าปวดท้อง"
เสียงแหบพร่าพยายามบอกคนที่อยู่ข้างกายเหงื่อกาฬผุดไหลอย่างน่าสงสาร เธอขยับตัวไปไหนไม่ได้ ได้แต่กุมท้องนอนขดและทุกครั้งก็จะมีพระรามคอยดูแลอยู่ไม่ห่าง คอยเอาใจใส่จนกว่าน้องจะหาย
"หนูด้าเป็นอะไรครับ"พระรามที่กึ่งหลับกึ่งตื่นรีบเอ่ยถามน้องทันทีด้วยความเป็นห่วง ยิ่งมือสากสัมผัสเข้ากับเนื้อตัวที่นุ่มนิ่มในเวลานี้กลับร้อนขึ้น อาการที่น้องเป็นอยู่พระรามรู้ได้ทันที เค้าวิ่งออกจากห้องขอถุงน้ำร้อนขอยาแก้ปวดจากแม่บ้าน เสียงตะโกนจนลั่นจากจนบนสู่ห้องโถงยันห้องครัวทำให้ทุกคนตกใจ
"ตารามน้องเป็นอะไรลูก"คุณหญิงมาระตรีที่นั่งอยู่ข้างล่างสะดุ้งอย่างตกใจเมื่อได้ยินเสียงลูกชายที่โกนเอะอะโวยวายอยู่ชั้นบน แต่พระรามไม่ได้ตอบคำถามเมื่อตะโกนอย่างไม่มีมารยาทเสร็จ เค้ากลับหลังหันเดินเข้าห้องหาน้องที่นอนขดบนเตียงทันที
"อดทนหน่อยนะครับถุงน้ำร้อนกับยากำลังมา"ใบหน้าใสบูดเบ้ด้วยความเจ็บพระรามกดจูบน้องอย่างให้กำลังใจ เธอพยักหน้ารับอย่างอดทน ไม่วายที่พระรามจะเห็นน้ำตาของน้องเอ่อซึมขึ้น ก้านนิ้วแกร่งรีบเกลี่ยเก็บเค้าปวดใจทุกครั้งที่เห็นน้ำตาของไอรดา
"มาแล้วค่ะ"ถุงน้ำร้อนถูกวางไว้บนท้องบางส่วนยาพระรามรีบส่งเข้าปากให้น้องกลืนกินเพื่อบรรเทาอาการปวด มือเล็กถูกกอบกำอยู่ตลอดเวลาโดยมีสายตาที่แสนห่วงใหญ่ของพระรามเฝ้าคอยดูอยู่ไม่ห่างและเป็นแบบนี้ทุกครั้งจนบางครั้งไอรดางอแงดื้อดึง
คุณป้าระตรีกับคุณหญิงมาระตรีรีบขึ้นมายังห้องพระรามด้วยความร้อนใจ เมื่อเห็นสาวใช้นำถุงน้ำร้อนกับกระปุกยาขึ้นมาด้านบน ไอรดาที่นอนขดมืออีกข้างถูกพระรามรวบกำอย่างให้กำลังใจทำให้ผู้สูงวัยทั้งสองถึงกับเอ็นดู
"หนูด้าเป็นอะไรลูกไปหาหมอไหมคะ"คุณป้าระตรีที่เดินมานั่งข้างๆบนเตียงนุ่มทอดถามอย่างห่วงใยพร้อมกับออกความคิดเห็นให้คนตัวเล็กไปหาหมอ
"เดียวก็หายครับคุณป้า ได้ทานยาได้ถุงน้ำร้อนเดี๋ยวก็น่าจะดีขึ้นครับ"ร่างหนาตอบแทนน้องทุกอย่างเพราะเค้าเอาใจใส่และรู้เรื่องของน้องทุกอย่างจริงๆ
"หลานชายป้ารู้ดีจริงๆเลยนะเนี้ย"
"ผมรักน้องครับคุณป้าคุณแม่ ผมใช้หัวใจและใส่ใจทุกเรื่องที่เกี่ยวกับน้อง"พระรามมองหน้าอีกคนในยามที่พูดแถมยังกดจูบมือบางอย่างแสนรักซ้ำๆ
"พี่ราม ฮึก"ยิ่งป่วดท้องยิ่งได้ยินพี่บอกรักยิ่งได้เห็นการกระทำที่แสนห่วงใยของพระราม ยิ่งทำให้เด็กน้อยตาใสร้องไห้สะอื้นอย่างงอแง พระรามรีบโถมตัวเข้าไปกอดรวบเอวคอดให้มาแนบชิดจนจมอก ร่องรอยที่พระรามฝากฝังรอยรักไว้ตามลำคอของเด็กสาวแดงปื้นจนคุณหญิงมาระตรีและคุณป้าระตรีตกใจ
"ตารามออกไปคุยกับป้าข้างนอก เดี๋ยวให้มาระตรีอยู่กับหนูด้าก่อน"ใบหน้าของคุณป้าระตรีตึงขึ้นแต่ใจกับยิ้มกริ่มเพราะในที่สุดก็ได้เด็กสาวไอรดามาเป็นหลานสะใภ้ มาเป็นครอบครัวเดียวกันจนได้
ร่างทั้งสองของคนต่างวัยเดินลับออกจากห้องไป"รังแกน้องใช่ไหมตาราม"
"ครับคุณป้า ผมยอมรับว่ารังแกน้อง ยอมรับว่าเห็นแก่ตัวแต่ผมรักน้องและพร้อมที่จะรับผิดชอบทุกอย่างครับ"คำยอมรับของหลายชายที่ดูมาดแมนทำให้คุณป้าระตรีปลื้มใจในตัวหลานชายเป็นที่สุด ท่านเข้าไปโอบกอดพร้อมกับลูบหลังหนาขึ้นลงอย่างเบามือ
"พระรามของป้าแมนที่สุดเลยลูกที่ยอมรับอย่างลูกผู้ชายกล้าทำกล้ารับแต่คราวหลังอย่าพาน้องไปเอ้าท์ดอร์แบบนั้นอีกนะลูกเดี๋ยวน้องไม่สบาย"คุณป้ายิ้มจนพระรามหน้าแดง
"ตารามวันนี้มีประชุมด่วนนะลูกคุณพ่อไปที่บริษัทแล้ว เดี๋ยวรามประชุมผ่านZoomได้เลย คุณพ่อฝากแม่มาบอกเกือบลืมแนะ แม่กับคุณป้ากำลังเข้าบริษัทรามดูแลน้องดีๆนะลูกเดี๋ยวแม่รีบกลับ"
"ครับคุณแม่"พระรามรับทราบ คุณหญิงมาระตรีหันมามองเด็กน้อยผิวสวยอีกครั้งก่อนที่ประตูจะปิดลง
พระรามเดินเข้าไปหาน้องที่หลับสนิทพร้อมกดจูบแก้มนิ่มๆอย่างแสนรักที่มาพร้อมกับคำว่าห่วงใย รอยยิ้มที่พระรามส่งให้น้องในยามที่หลับ ถึงไอรดาจะไม่ได้เห็นแต่เมื่อไรที่เธอตื่นขึ้นมา รอยยิ้มของคนตรงหน้าเธอจะได้เห็นและได้เป็นเจ้าของรอยยิ้มนี้เสมอ
พระรามเดินเลี่ยงไปหยิบโน๊ตบุ๊คราคาแพงเพื่อเข้าโปรแกรมZoomร่วมประชุมนัดสำคัญในครั้งนี้ ร่างหนาที่กำยำนั่งลงบนเตียงข้างๆน้อง เค้าใส่หูฟังเพื่อไม่ให้มีเสียงออกมารบกวนคนป่วย มือนึงกดเข้าZoomอีกมือนึงก็ลูบเรือนผมบนหัวทุยอย่างใส่ใจ
พระรามเข้าร่วมประชุมนัดสำคัญเกือบชั่วโมงทุกอย่างในวันนี้ก็ไม่มีทีท่าว่าจะจบลงง่ายๆ ไอรดารู้สึกตัวตื่นเธอปรือเปลือกตามองดูคนพี่กะพริบตาปริบๆ สักพักไอรดาก็ดีดตัวขึ้นขยับตัวขึ้นไปนั่งบนตักของพระรามอย่างไม่สนใจวาระการประชุม พระรามรีบโอบร่างบางเข้ามาอยู่ในอกอย่างไม่แคร์สายตาใครๆและในเมื่อคุณพ่อคุณแม่คุณป้าไม่ได้ว่าอะไรเค้ายิ่งไม่ควรสนใจและไม่ควรแคร์ใคร ไอรดาหลับตาลงอีกครั้งในท่านั่งที่เหมือนเจ้าสาวที่ถูกเจ้าบ่าวอุ้ม พระรามกดจูบแก้มนิ่มหลายฟอดดึงผ้าขึ้นมาห่มให้เด็กน้อยตัวนุ่มนิ่มที่หลับคาอก เธออ้อนหนักมากกว่าปกติอาจจะเนื่องด้วยจากการที่น้องไม่สบาย ถึงจะอ้อนแบบไหนอ้อนยังไงพระรามก็เต็มใจขอแค่เป็นน้อง
พระรามไม่ได้สนใจการประชุมสักเท่าไร หัวใจกับตาจดจ่ออยู่แต่กับร่างบางที่มีใบหน้าสวยเหมือนหญิงงามในวรรณคดี พระรามยอมรับทั้งสี่ห้องหัวใจที่มียกให้น้องอย่างไม่มีข้อกังขา ยิ่งได้ร่วมรักยิ่งลุ่มหลง ลุ่มหลงจนเกิดความรู้สึกที่หวงแหน
คุณหญิงมาระตรีกับคุณป้าระตรีถึงกับยิ้มจนแก้มปริเมื่อมองเห็นเด็กสาวงอแงปีนป่ายขึ้นมาพักพิงบนตักแกร่งพร้อมกับซบหน้าลงบนอกของพระราม เจ้าสัววิจิตรถึงกับหลุดยิ้มพลางคิดในใจคงได้อุ้มหลานในเร็ววัน
- ผู้เขียน
