ตอนที่2 ขออึ๊บ
731 คำ
นิ้วน้อยๆจิ้มเลข10หลักอย่างตั้งใจ เพียงไม่นานโทรศัพท์ที่เธอต่อสายไปยังปลายทางก็มีเสียงปลายสายเอ่ยออกมาอย่างอ่อนโยน และไอรดาก็จำเสียงนี้ได้ เสียงอบอุ่นที่ทำให้เธอใจเต้นอย่างควบคุมไม่อยู่ในช่วงที่ได้พูดคุยกันเพียงแค่เวลาสั้นๆ
"ฮัลโหลครับ"
("สวัสดีค่ะ เอ่อ!! คะ คือ โทรศัพท์หนูด้าหายแล้วเบอร์นี้ก็เป็นเบอร์ของหนูด้าค่ะ หนูด้ารบกวนขอโทรศัพท์คืนได้ไหมคะ?")เสียงน้อยๆพูดติดๆขัดๆเพียงแค่อยากได้โทรศัพท์คืน ยิ่งได้ยินเสียงหวานๆพระรามยิ่งยิ้มและยิ่งอยากแกล้ง
"คงไม่ได้ครับ เพราะผมเก็บได้มันก็ต้องเป็นของผม ผมว่าจะเอาไปขายหาเงินใช้สักหน่อย"พระรามยิ้มแต่เก๊กเสียงให้ขรึมและจริงจังว่าไม่คืน
ไอรดากัดปากตัวเองจนช้ำ ปล่อยให้น้ำตาร่วงไหลด้วยความเสียดายเพราะในโทรศัพท์มีแต่ภาพคุณพ่อคุณแม่ของเธอเต็มไปหมด เธอเสียใจที่ไม่รู้จักรักษาของและเสียใจที่แก้ปัญหาเรื่องแค่นี้ไม่ได้
"งะงั้นไม่เป็นไรค่ะ หนูด้าขอโทษที่โทรมารบกวนนะคะ"นิ้วเล็กกดวางสาย ใบหน้าเศร้าฉายขึ้นอย่างทันท่วงทีที่ทุกอย่างไม่เป็นไปตามที่ใจต้องการ ร่างบางเอนตัวลงนอนบนที่นอนโดยมีหมอนใบใหญ่รองหัวทุยให้หลับใหลอย่างสบายในทุกค่ำคืน แต่วันนี้เธอถึงกลับน้ำตาซึมขึ้นมาอย่างงอแงที่คนปลายสายขัดใจ
โทรศัพท์ของนมอิ่มที่วางอยู่ข้างตัวดังขึ้น หน้าจอโชว์ภาพถ่ายและชื่อของเธอเด่นหราที่ถูกเมมไว้ในเครื่อง แต่มันเป็นการโทรแบบวิดีโอคอล ถ้าเธอกดรับก็เท่ากับว่าทั้งเธอและเค้าจะได้เห็นหน้ากัน แต่เวลานี้ไอรดาไม่ได้สนใจอะไรทั้งนั้นเธอแค่อยากได้โทรศัพท์คืน
เธอชั่งใจอยู่เพียงนิดสุดท้ายก็กดรับ ภาพของคนปลายสายปรากฏขึ้นอย่างหล่อเหลา เสื้อผ้าที่เค้าสวมใส่ดูสบายๆแต่ราคาน่าจะแพงทำให้พระรามดูดีดูเด็กไปอีก
ไอรดารู้สึกเขินๆ เธอไม่เคยคุยโทรศัพท์กับผู้ชายแม้แต่เพื่อนผู้ชายเธอก็ไม่เคยมี น้ำตาที่คลอหน่วยบวกกับใบหน้าที่ดูเขินอายทำให้พระรามรู้สึกผิดที่เมื่อครู่อยากแกล้งเด็กน้อย
"อยากได้โทรศัพท์คืนรึเปล่าครับ"พระรามมองปากอิ่มสีชมพูด้วยความตื่นเต้น ใบหน้าใสๆของเธอทำให้บางอย่างตื่นตัวอย่างที่ไม่เคยเป็น ใจเย็นไว้ไอ้รามน้อยใจเย็นๆ
"อยากได้คืนค่ะเพราะในนั้นมีรูปคนสำคัญ มีรูปคนที่หนูด้ารักสุดหัวใจ"พระรามถึงกลับใจกระตุกรู้สึกไม่พอใจในประโยคของเด็กน้อยขึ้นมาเสียดื้อๆทั้งๆที่ไม่มีสิทธิ์ ใบหน้าที่ดูเหมือนมีความสุขก่อนหน้ากลับตึงขึ้นมาจนไอรดาเริ่มกลัว
"มาให้พี่จูบก่อนแล้วจะให้โทรศัพท์คืน"ความไม่พอใจทำให้พระรามเผลอพูดความรู้สึกแบบไม่คิด เด็กสาววัยแรกแย้มที่อยู่ในชุดนอนสีหวานถึงกลับเหวอ เผลอแสดงอาการกลัวอย่างเห็นได้ชัด คำพูดที่ดิบห่ามดูตรงเกินไปทำให้เธออยากวางสายและไม่พร้อมจะคุยต่อ
พระรามถึงกับยกยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจที่แกล้งเด็กน้อยตรงหน้าได้อีกครั้ง "เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นได้ไหมคะที่ไม่ใช่จูบ"เธอเอ่ยอ้อนจนคนฟังใจอ่อนยวบ
"ได้ครับ ถ้าไม่ให้จูบงั้นพี่ขอดูดปากหนูแทนได้ไหมหรือไม่ก็มาค้างกับพี่สักคืนขออึ๊บสักที"พระรามเอ่ยแกล้งอย่างสนุกปากแต่หารู้ไม่ว่าทำให้เด็กน้อยรู้สึกจุกที่ใจและเสียใจมากแค่ไหน ทั้งๆที่ไม่รู้จักกันแต่พระรามกลับพูดเหมือนดูถูกเธอ
"ฮึก หนูด้าไม่ใช่อิตัวนะคะ ฮึก หนูด้าไม่ใช่ผู้หญิงขายบริการที่คุณจะมาพูดจาดูถูกได้แบบนี้"ใบหน้าสวยประดับไปด้วยน้ำตาเสียงสะอื้นไห้และคำพูดที่เปล่งออกมาอย่างน่าสงสาร จนพระรามอยู่ไม่เป็นสุขที่เห็นน้ำตาและเสียงสะอื้นที่มาพร้อมกับคำตัดพ้อ
- ผู้เขียน
