“หากเป็นเช่นนี้ก็ยากจะรับมือ หลายอย่างที่นางทำแม้จะจงใจเป็นศัตรูกับเสด็จแม่แต่บางครั้งก็เหมือนจะอ่อนข้อให้”
“ส่งคนของเราจับตานางอีกคน ข้ายังไม่หมดหนทางในตอนนี้แน่ แม้นางจะฉลาดเพียงใดแต่หากเป็นเรื่อง ความเชื่อใจ เกรงว่าหญิงทุกคนต้องมีหวั่นไหวบ้างไม่มากก็น้อย”
“เสด็จแม่ตั้งใจจะทำสิ่งใดกัน”
“ข้าหวังดี กับชายาห้าไม่น้อย เกรงว่าจะปรนนิบัติพัดวี องค์ชายลี่หยางเพียงลำพังก็จะทนเหน็ดเหนื่อยไม่ไหวตั้งใจ มอบประทานชายารองให้องค์ชาย เพื่อช่วยกันดูแลตำหนักร้อยดาว และแบ่งเบาภาระชายาเอกขององค์ชายห้า”
“ลี่จางเกรงว่า งานนี้พี่ห้าจะไม่เล่นด้วย”สีหน้าครุ่นคิด
“ฮองเฮาประทานชายารองให้ ด้วยความเป็นลี่หยางเช่นไรถึงจะกล้าไม่รับ”
“เสด็จแม่จงใจ บีบบังคับลี่หยาง”
“ข้าแต่เดิมก็บีบบังคับเขาได้มาตลอด แม้จะไม่ชอบใจข้านักเขาก็ไม่เคยปริปาก”
“นางกำนัลที่ส่งไปแจ้งกับลูกว่า พวกของมีค่าที่เสด็จพ่อเคยประทานให้สนมจินเฟยบ
