ทั้งหมดนี้ข้าเชื่อเหลือเกินว่า ผู้อยู่เบื้องหลังย่อมเป็นหนึ่งในองค์ชายที่คิดแย่งชิงอำนาจทั้งหมด มาไว้ในมือของตน”
เมื่อจิงเว่ยหรุนกล่าวจบ คนที่หันซ้ายหันขวา มองแม่ทัพหนุ่ม และผู้บัญชาการหน้าละอ่อนอย่างไม่สบอารมณ์ ก็รีบยกมือขึ้น พร้อมเอ่ยว่า
“เอ่อ เรื่องที่ผู้บัญชาการจิงกล่าว ย่อมไม่เกี่ยวกับข้า แม้ฐานะข้าเป็นองค์ชายผู้หนึ่ง แต่ข้าไม่ได้อยากตายเร็วแน่นอน”
สุ่ยหยางอู่หรือองค์ชายห้า พูดจบก็รีบถอยไปอยู่หลังกัวเหยา ฝ่ายนั้นคือ รองเจ้าเมืองต้าฝู ซึ่งเป็นอีกคนที่ร่วมวงสนทนาในบ่ายวันนี้
“เป้ยอ๋อง อย่าเพิ่งร้อนตัว อย่างไรท่านมีสายเลือดมังกร ยกเว้นเสียแต่ว่า ท่านจะถอดเกล็ดบนตัวออกทั้งหมด ข้าถึงจะไว้ใจว่า วันข้างหน้าคงไม่คิดแก่งแย่งบัลลังก์จากองค์ชายคนอื่นๆ”
สุ่ยหยางอู่ ได้ยินเสียงขึงขังของหม่าอี้เซียน ก็รีบโบกมือโบกไม้ เขาชอบความสงบ ให้ดี ที่สุดคือไม่อยากออกไปจากตำหนักของตนเสียด้วยซ้ำ ทว่าย
