ฝ่ายหม่าอี้เซียนไม่หลับไม่นอนมาสามคืนติดต่อกัน จริงอยู่บาดแผลเขาเล็กน้อยมากจากการที่หยวนรุ่ยฟงใช้ปิ่นเหนือหน้าอกข้างซ้าย
ยามแรกเขาฉงน ไม่เข้าใจต่อสิ่งที่นางกระทำ หากเมื่อทบทวน จึงทำให้เขาเงียบขรึมลงข้าวปลาไม่ยอมกิน การรักษานั้นเพียงแค่ทำความสะอาดบาดแผล ซึ่งพิษที่อาบไว้ในปิ่นได้แทรกซึมเข้าร่างกายเขา ถึงตอนนี้อาการใดๆ ไม่กำเริบ แต่หมอในค่ายทหารแจ้งว่า ในภายหน้าเขาอาจประสบเรื่องร้ายได้ เพราะปิ่นดังกล่าว เป็นของคนแคว้นโจวล้วน ซึ่งมากด้วยศาสตร์มืด และชำนาญเรื่องพิษสกปรก
“บางที่อาจมีกู่ (แมลง) ฝั่งอยู่ ไม่ก็แค่ทองคำ หรือ ปรอท” หมอทหารแจ้งเขา
แต่หม่าอี้เซียนโบกมือไม่สนใจ คนอย่างถังเหวินจ้านให้ร้ายอย่างไร คงยังพอมีคุณธรรมบ้าง และยามนี้เขาห่วงหยวนรุ่ยฟง ด้วยนางมีสุขภาพไม่สู้ดีมานาน ซ้ำร้ายยังได้รับเรื่องกระทบกระเทือนต่อจิตใจ
ดวงตาคมกริบ มองไปยังร่างที่นอนบนฟูก เขาห่วงนางจับใจ ยิ่งได้ยินถังเ
