หลายวันต่อมาหยวนรุ่ยฟงมีธุระที่ต้องมาซื้อของในเมือง นางให้ซางป๋อดูแลซางซือซือ ส่วนตัวนางใช้รถลาเดินทางมาพร้อมคนรับใช้หญิง และในตอนการเดินทางกลับ เรื่องที่น่าตื่นตระหนกก็ได้เกิดขึ้น
“เมืองฉวนตง... หายากอยู่มิน้อย แต่พี่สาวข้า นั้นหายากยิ่งกว่า คงเป็นเพราะแม่ทัพหม่า ได้พยายามซ่อนตัวคนแพศยาเอาไว้”
ไม่บอกก็รู้ว่า เสียงดังกล่าวเป็นของหยวนอีอี
ฝ่ายคนเป็นพี่สาวมองหาทางหนีทีไล่ แต่ทุกอย่างจวนตัวเกินไป กล่าวได้ว่านางประมาทเกินไป นั่นเป็นเพราะหลายเดือนที่ผ่านมา หม่าอี้เซียนให้คนของเขามาดูแลหญิงสาวอยู่ห่างๆ แต่ยามนี้เล่าเหตุใดหยวนอีอี และชายฉกรรจ์อีกหลายคนถึงบุกเข้ามาถึงตัวนางได้
“พี่สี่... ขวัญเสียขนาดนั้นเลยหรือ และนี่เห็นว่าป่วย แต่ดูแล้วก็เดินเหินได้คล่องแคล่ว ทั้งยังใกล้คลอดด้วย ข้าอยากรู้นัก ในท้องของพี่สี่นั้น เป็นลูกของชายคนใดกัน หวังว่า คงไม่ใช่สุนัขที่เป็นบิดาของมารหัวคนหรอกนะ”
วา
