ตอนที่ 4
1268 คำ
“คุณจักรินคะ เดือนไม่อยากเข้าไปค่ะ”
เดือนกันยาหยุดเท้าเมื่อเห็นสถานที่ที่จักรินกำลังจะลากตัวเองเข้าไปเต็มสองตา
“แต่พี่อยากเข้าไปนี่ครับ”
หญิงสาวดึงมือออกจากการเกาะกุมของชายหนุ่มพลางถอยออกห่าง
“แต่เดือนไม่ชอบที่แบบนี้ เดือนขอตัวกลับค่ะ”
หล่อนหมุนตัวจะเดินหนี แต่แขนถูกคว้าเอาไว้ ก่อนจะถูกจักรินกระชากให้กลับไปยืนที่เดิม
“จำที่คุณน้าทั้งสองสั่งไม่ได้หรือครับ”
ชายหนุ่มโน้มศีรษะลงมาหา เดือนกันยาผงะศีรษะออกห่างด้วยความขยะแขยง
“เดือนจำได้ค่ะว่าคุณจักรินใช้เงินฟาดหัวพ่อกับแม่ของเดือน เพื่อให้ท่านตามใจคุณ”
หญิงสาวเม้มปากแน่น ดวงตากลมโตท่ามกลางแสงสลัวของไฟนีออนวาววับไปด้วยคราบน้ำตาแห่งความอึดอัดใจ
“แต่เดือนจะไม่มีวันตามใจคุณค่ะ เพราะเดือนไม่ชอบที่นี่”
“ไม่เอาน่าน้องเดือน แค่เข้าไปแป๊บเดียวเอง พี่นัดกับเพื่อนเอาไว้น่ะ นะครับ” เมื่อเห็นว่าใช้ไม้แข็งไม่สำเร็จ จักรินจึงต้องเปลี่ยนมาใช้ไม้อ่อนแทน
“งั้นเดือนจะรออยู่ข้างนอกค่ะ”
“อย่าเรื่องมากสิครับน้องเดือน แค่เข้าไปเดี๋ยวเดียวเอง”
ข้อมือของหล่อนถูกกระชาก
“แต่เดือนไม่อยากเข้าไปนี่คะ”
หญิงสาวพยายามขืนตัวเอาไว้ แต่ไม่อาจจะสู้แรงของจักรินได้ ในที่สุดก็จำต้องเข้าไปภายในสถานบันเทิงตรงหน้า สถานที่ที่หล่อนไม่เคยเหยียบย่างเข้ามาก่อนเลยในชีวิต
บรรยากาศแออัด คละคลุ้งไปด้วยควันบุหรี่และกลิ่นเหล้า เสียงเพลงสากลดังกระหึ่มจนปวดหู หล่อนไม่ชอบที่แบบนี้ อยากจะวิ่งหนีออกไป แต่จักรินจับแขนแน่น
“คุณจักรินคะ ได้โปรดให้เดือนออกไปรอข้างนอกเถอะค่ะ”
“อะไรนะครับ”
เพราะเสียงเพลงดังทำให้จักรินเอียงหน้ามาใกล้มากกว่าทุกครั้ง เดือนกันยาผงะหนีอย่างตกใจจนแทบล้ม
จักรินระบายยิ้มพึงพอใจ เขาชอบกิริยาแบบนางกวางแสนบริสุทธิ์แบบนี้แหละ คืนนี้เขาจะกัดกินนางกวางสาวตัวนี้ให้สมใจ ให้สมกับที่หว่านอาหารให้มานาน
“พี่สัญญา แป๊บเดียวครับ”
หล่อนไม่มีทางเลือก จำเป็นต้องให้ตัวเองถูกลากลึกเข้าไปข้างในมากขึ้นอีก
“นั่นนายจะไปไหนน่ะแม็ก”
ลีโอนาโดที่กำลังนัวเนียกับสองสาวข้างกายอยู่รีบเอ่ยถามเพื่อนรัก เมื่อเห็นแม็กซิมัสลุกขึ้น
“ไปห้องน้ำ”
“ให้ดาวไปด้วยนะคะ”
“ไม่เป็นไร ผมไปคนเดียวได้”
“แต่คุณแม็กเมาแล้วนะคะ ให้ดาวช่วยประคองไปเถอะค่ะ นะคะ จะได้ไม่หลงทางไงคะ” ประกายดาวลุกขึ้น เกาะท่อนแขนกำยำของแม็กซิมัสแจเลยทีเดียว
“นั่นสิ ที่นี่คนเยอะ ให้น้องประกายดาวพาไปเถอะ”
แม้จะเบื่อหน่ายประกายดาวเต็มทน แต่ก็ไม่อยากขัดใจเพื่อน ชายหนุ่มถอนหายใจเบาๆ และพยักหน้ารับ
ประกายดาวยิ้มกว้างกระดี๊กระด๊าดีใจออกหน้าออกตา “งั้นมาทางนี้เลยค่ะ”
ลีโอนาโดมองเพื่อนรักออกไปจากห้องวีโอพีแล้วก็หันไปนัวเนียกับสองสาวข้างกายต่อโดยไม่สนใจอะไรอีก
“เลี้ยวซ้ายค่ะ” ประกายดาวรีบบอกทาง
แม็กซิมัสเลี้ยวซ้ายตามคำบอก แต่เพราะนักท่องราตรีเยอะมากทำให้เขาชนกับคนอื่นมั่วไปหมด แต่วินาทีนั้นไม่มีใครสนใจใครหรอก ทุกคนเข้าใจว่าสถานที่มันจำกัด
ไม่นานก็เดินออกมาถึงห้องน้ำ “คุณรอผมอยู่แถวนี้เถอะครับ ผมเข้าห้องน้ำนาน หรือจะกลับไปก่อนก็ได้นะครับ”
“คุณแม็กแน่ใจนะคะว่าไม่อยากให้ดาวเข้าไปบริการในนั้นน่ะ”
แม็กซิมัสหรี่ตาแคบมอง “ผมเข้าใจความหมายของคุณ แต่ผมไม่ต้องการ ขอตัวไปทำธุระส่วนตัวครับ”
ชายหนุ่มเดินจากไปแล้ว ประกายดาวมองตามไปและบ่นอย่างโมโห
“ทำเป็นเล่นตัว เดี๋ยวจะเลียให้ล้มเชียว”
ประกายดาวบ่นกระปอดกระแปด ก่อนจะเดินออกไปสูบบุหรี่ที่ทางเดินไม่ไกลจากห้องน้ำนัก
แม็กซิมัสไม่ได้เข้าห้องน้ำ แต่เขาเลือกที่จะเดินหายออกไปอีกทาง การที่มีประกายดาวติดแจทำให้เขาเบื่อหน่าย
ชายหนุ่มเดินออกมายังด้านข้างของสถานบริการ หลับตาลงและสูดอากาศบริสุทธิ์ที่หาไม่ได้จากด้านในเข้าไปเต็มปอด แม้เขาจะดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปหลายแก้ว แต่เขาคอแข็งกว่าลีโอนาโด แค่นี้ก็แค่มึนๆ เท่านั้นแหละ
ค่ำคืนนี้เป็นค่ำคืนแรกในรอบสามปีที่เขามีโอกาสได้เงยหน้ามองดวงดาวแบบเต็มๆ ตาเช่นนี้ อิสรภาพที่ถูกกักขังมานานหลายปีทำให้โหยหาเหลือเกิน
ร่างสูงเกินกว่าหกฟุตขยับยืนพิงต้นไม้ใกล้ๆ สองมือยกขึ้นกอดอก เสื้อเชิ้ตสีเขียวขี้ม้ากลืนหายไปในความมืด พุ่มไม้ประดับรอบตัวกลายเป็นเงาตะคุ่มในสายตา
ลมหายใจถูกผ่อนออกมาจากลำคอและริมฝีปากบางเฉียบ สิ่งที่ค้างคารอสะสางทำให้จิตใจของเขาไม่สงบ
เสียงฝีเท้าหนักๆ ของกลุ่มคนดังขึ้นไม่ไกล เขาหันไปมอง พยายามเพ่งมองแต่ก็มองไม่ชัด
“แกจะพาน้องนางฟ้าไปกินตับที่ไหนวะไอ้จัก”
จักหรือ?
คิ้วดกหนาของแม็กซิมัสเลิกสูงขึ้นด้วยความคุ้นเคยกับชื่อที่ได้ยิน และถึงแม้จะไม่ใช่เรื่องของตัวเอง แต่เขาก็อดที่จะสนใจไม่ได้
“ม่านรูดสิวะเพื่อน”
“ให้ฉันกับไอ้วุฒิตามไปกินด้วยไม่ได้จริงๆ เหรอ”
“ไม่ๆ ๆ แกสองคนต้องรอจนกว่าฉันจะเอาน้องเดือนจนเบื่อก่อน ถึงจะถึงคิวพวกแก”
“ไอ้จักมึงใจแคบว่ะ”
“กูลงทุนกับนังเดือนไปเยอะกว่าจะมีโอกาสได้ฟัน พวกมึงก็รอๆ ไปก่อน กูจะพยายามไม่ให้ช้ำก็แล้วกัน”
“เออๆ ๆ แล้วอย่าลืมถ่ายคลิปมาให้พวกกูดูบ้างนะ จะเอาไว้ไปชักว่าวน่ะ”
“อืม”
จักรินมองร่างไร้สติของเดือนกันยาในอ้อมแขนด้วยสายตาหื่นกระหาย
“กูจะจัดให้สามสี่คลิปเลยมึง”
“ดี งั้นมึงรีบพาน้องนางฟ้าไปขึ้นสวรรค์เลย แล้วอย่าลืมส่งคลิปมาล่ะ กูจะรอ”
“กูไม่ลืมหรอกโว้ย พวกมึงกลับได้แล้ว” จักรินเอ่ยไล่เพื่อนของตัวเองอย่างรำคาญ
“พอพวกกูหมดประโยชน์มึงก็ไล่ส่งเชียวนะไอ้จัก รู้แบบนี้ไม่วางยาน้องนางฟ้าให้ก็ดีหรอก”
วางยาหรือ?
จากที่เคยคิดว่าไม่สมควรจะยุ่ง ตอนนี้ความคิดของแม็กซิมัสเปลี่ยนไปเสียแล้ว หากผู้หญิงคนที่ไม่ได้สติคนนั้นถูกวางยา ก็แสดงว่าหล่อนไม่ได้เต็มใจ ดังนั้นเขาก็ไม่ควรจะอยู่นิ่งเฉย
“กูก็เลี้ยงเหล้ามึงตอบแทนแล้วไง ไปๆ ได้แล้ว กูจะไปขึ้นสวรรค์”
“เออ งั้นพวกกูไปละ”
ไอ้เพื่อนสองคนแยกตัวไปแล้ว ตอนนี้ก็เหลือแต่จักรินที่อุ้มเดือนกันยาเพียงคนเดียวเท่านั้น
แม็กซิมัสขยับตัวอย่างระมัดระวังที่สุด เพื่อไม่ให้ผู้ชายที่เขามองหน้าไม่ชัดเห็น
“น้องเดือน...คืนนี้หนีพี่ไม่รอดแน่”
จักรินรีบอุ้มร่างของเดือนกันยาไปวางในรถ และขับออกไปด้วยความเร็ว
แม็กซิมัสรีบวิ่งไปที่หน้าสถานบันเทิง และสั่งให้รถแท็กซี่รีบขับตามไปทันที
- ผู้เขียน
