พอสิ้นคำกล่าวขอโทษของพ่อเลี้ยงกฤตย์ ก็เกิดเสียงวิจารณ์จากแขกเหรื่อทุกคนที่ต่างก็ตกใจอยู่ไม่น้อย
ส่วนตัวพ่อเลี้ยงกฤตย์เอง พอลงมาจากเวทีแล้วก็เข้าไปกราบขอโทษผู้หลักผู้ใหญ่อีกครั้ง จากนั้นก็เดินดุ่มๆ ตรงไปยังบ้านพักโดยไม่ฟังเสียงใครทั้งนั้น
โครม!!! เพล้ง!!!
“นรก!”
เสียงเก้าอี้ล้มระเนระนาดตามแรงถีบเต็มแรงของเท้าใหญ่ เสียงแจกันและเครื่องเรือนชิ้นอื่นๆ ที่อยู่ใกล้มือถูกปัดตกแตกไม่เหลือชิ้นดีตามแรงอารมณ์โกรธจัดของพ่อเลี้ยงกฤตย์
“เธอกล้าดีมากชาครียา เธอกล้ามาก กล้ากระตุกหนวดเสืออย่างผม แล้วเราจะได้เห็นดีกัน”
พ่อเลี้ยงกฤตย์สบถคำรามลั่น ดวงตาแดงก่ำวาวโรจน์ หากว่าที่เจ้าสาวอยู่ตรงฃหน้า เขาคงจับเธอหักคอจิ้มน้ำพริกได้
มือใหญ่หยิบโทรศัพท์ออกมาหมายจะโทรหาเพื่อนรักของบิดาเพื่อถามถึงเจ้าสาวกลัวฝน แต่อีกฝ่ายก็เป็นฝ่ายโทรมาหาเขาก่อน
พอกดรับสาย พ่อเลี้ยงหนุ่มก็ได้ยินคำตอแหลที่พ่นออกมมาจากปากของคุ
