ตอนที่ 3 (2)
949 คำ
“ป้าดีใจนะที่หนูไหมไม่รังเกียจการทำงานในไร่ของเรา”
“ไหมยินดีซะอีกค่ะ ไร่นี้ทำธุรกิจหลายอย่างมากรู้ตอนแรกไหมอึ้งเลยค่ะ แล้วยิ่งอึ้งมากขึ้นอีกเมื่อรู้ว่าคุณสิงห์ต้องดูแลคนเดียว” รู้ทีแรกม่านไหมยอมรับกับตัวเองเลยว่าเขาเป็นนักธุรกิจที่เก่งมากคนหนึ่ง
“ใช่จ้ะ พี่เขาต้องดูแลงานทั้งหมดคนเดียว ก็ตั้งแต่ที่พ่อเขาเสียนั่นแหละ ผ่านมาแปดปีแล้วแต่ทุกวันนี้ป้ายังคิดถึงลุงเขาไม่หาย”
ถ้าลูกชายไม่เก่งเป็นทุนเดิมธุรกิจของครอบครัวก็คงล้มไม่เป็นท่าเพราะขาดคนสานต่อ ต้องขอบคุณสามีผู้เป็นที่รักและทุ่มเทสอนงานลูกชายคนเดียวด้วยตัวเองจนชำนาญงาน
“ไหมเสียใจด้วยนะคะ”
“จ้ะ” คุณนายทำใจได้นานแล้วทว่ากลั้นน้ำตาไม่ให้เอ่อคลอยากมาก มือของลูกชายเอื้อมมาจับประสานให้กำลังใจ
“หนูไหมไปพักผ่อนเถอะจ้ะ ป้าไม่อะไรจะคุยนอกจากถามไถ่เรื่องทั่วไป ไว้ถึงเวลาอาหารป้าจะให้สาวใช้ขึ้นไปตาม สิงห์ก็เหมือนกันนะ จะไปไหนก็ไปแต่อยู่กินข้าวเย็นกับแม่กับน้องก่อน”
“ครับคุณแม่” ขานรับเสียงเนือย ไม่อยากกินข้าวก่อนไปร้านเหล้าเพราะท้องอิ่มทีไรเขาขี้เกียจออกจากบ้านทุกที เดินตามหลังม่านไหมขึ้นไปข้างบนบ้าน ขณะนั้นหล่อนแอบหันหลังกลับมามองหลายครั้งเร่งฝีเท้าก้าวขึ้นบันไดเร็วกว่าเดิม เขาส่ายศีรษะไปมาไม่เข้าใจว่าหล่อนจะรีบทำไมคิดว่าเขาจะจับหล่อนกดลงกลางบันไดแล้วทำรักให้อับอายขายหน้าคนทั้งบ้านเหรอ มโนขั้นเทพจริงๆ
“ขอบคุณที่ไม่แฉพฤติกรรมของผมให้คุณแม่รู้” สองมือล้วงกระเป๋าเงยใบหน้าคมคายขึ้นมองแผ่นหลังคนตัวเล็ก เจ้าหล่อนเอียงใบหน้าหันกลับมาเล็กน้อยเชิดปลายจมูกขึ้นและตอบกลับ
“ไม่ต้องขอบคุณหรอกค่ะเพราะเดิมทีไหมไม่ใช่คนขี้ฟ้องอยู่แล้ว อีกอย่างนะคะ คุณสิงห์ไม่ได้แกล้งไหมรุนแรงถึงขั้นต้องเอาไปเล่าให้คุณป้าระคายหู หรือต่อให้แกล้งมากกว่านี้ไหมก็ไม่เอาไปพูดต่อหรอกค่ะ”
“เหมือนจะนิสัยดีนะครับ” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นมาลอยๆ หล่อนทำหน้างอนจ้ำเท้ารวดเร็วขึ้นไปบนบ้าน
“วันนี้คุณสิงห์เป็นอะไรคะ ท่าทางเหนื่อยๆ เหมือนไม่ค่อยสนุก” เพลงพฤกษารับแขกมานานมีความเป็นมืออาชีพสามารถมองออกว่าลูกค้ามีอารมณ์ร่วมกับตนเองหรือเปล่า แน่นอนว่าคืนนี้สีหราชไม่มี หล่อนไม่รู้ว่าทำไมเพราะแต่ก่อนแต่ไรเขาไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อน กายเย้ายวนปานนาฬิกาทรายอกเป็นอกเอวเป็นเอวอยู่ในชุดสวยสีแดงเพลิงโชว์หน้าเว้าหลังอวดสัดส่วนที่ชายไหนเห็นเป็นต้องเหลียวมองตามหลัง โคลงแก้วเครื่องดื่มในมือไปมาปรายสายตาไปยังเศรษฐีหนุ่มประจำจังหวัด
“เปล่า ไม่มีอะไร”
ตอบแล้วกลอกตามองรอบร้านเหล้าเจ้าประจำรู้สึกเบื่อบรรยากาศอย่างเห็นได้ชัด เที่ยวมาตั้งแต่สมัยแตกเนื้อหนุ่มจนกระทั่งถึงตอนนี้ไม่รู้ทำไมว่าจู่ๆ ถึงนึกเบื่อขึ้นมา แปลกชะมัด
“หรืออยากให้เพลงนวดผ่อนคลายให้คะ” เพลงพฤกษาเสนอตัวรวดเร็วทันใจขยับกายเข้าใกล้หมายจะนวดกดจุดให้ตามคำพูดจริงๆ ทว่าต้องชะงักเพราะสีหราชยกมือขึ้นห้าม
“ไม่ต้อง คืนนี้ผมตั้งใจจะอยู่ไม่ดึกมากอีกเดี๋ยวคงกลับ” เขาขยับกายไปชิดขอบโซฟาอีกด้านไม่นั่งแนบชิดสนิทสนมกับสาวไซด์ไลน์มากเกินไป อากัปกิริยานั้นทำให้เพลงพฤกษาหน้าชาแต่ไม่ถึงกับโกรธ ยอมถอยออกห่างจากหนุ่มหล่อจัดการรินเหล้าใส่แก้วตนเองยกขึ้นดื่มรวดเดียวเหมือนดื่มน้ำเปล่า ฮึ! มันก็ไม่ต่างอะไรกับน้ำเปล่าหรอกก็ดื่มมาตั้งแต่สมัยแรกรุ่นมาจนถึงป่านนี้แล้วนี่นา!
เพลงพฤกษาสงบสติอารมณ์คิดหาหนทางเอาใจลูกค้ากระเป๋าหนัก “อืม... ถ้าอย่างนั้นเราไปกันตอนนี้เลยไหมคะ ยังพอมีเวลาอาบน้ำให้สดชื่นสักหน่อยก่อนเริ่ม” หมายถึงม่านรูดที่เก่าเจ้าเดิม ทั้งสองชอบไปแวะหลังจากออกจากร้านเหล้าเสมอครั้งละหลายๆ ชั่วโมงตามแต่ความต้องการของสีหราช
“ไม่ล่ะ คืนนี้ผมไม่มีอารมณ์ แค่อยากดื่มเหล้าเท่านั้นเอง” วางแก้วลงตรงหน้าให้สาวสวยบริการเทเหล้าให้ตนเอง นี่แหละหน้าที่หลักๆ ของเพลงพฤกษา เพื่อนดื่ม เพื่อนนอน ไม่มีอะไรเกินเลยกว่านั้น
เทเหล้าให้หนุ่มหล่อยังตกตะลึงในคำตอบไม่หาย ร่วมสัมพันธ์กับเขาร่วมสองเดือนจากประสบการณ์ที่ผ่านมาไม่มีคืนไหนเลยที่เขาจะไม่มีอารมณ์เลยสักหน ตรงกันข้ามแล้วเขามีอารมณ์หนักมากแถมยังรสนิยมดิบเถื่อนรุนแรงอีกด้วย ตรงใจสาวไซด์ไลน์สุดๆ เพราะมีรสนิยมชอบแบบเดียวกัน สาวไซด์ไลน์ทำหน้าตาไม่รับบุญแต่ยังสามารถฉีกยิ้มได้ เอาเถอะ อย่างน้อยเขาก็เรียกตัวเองไม่ได้เรียกหาผู้หญิงคนอื่น ดังนั้นไม่ว่าจะให้ทำอะไรหล่อนทำได้หมดขอแค่ยังไม่ถูกเขาโล๊ะทิ้งก็พอใจแล้ว ขี้เกียจหาลูกค้าใหม่ “ถ้างั้นคืนนี้เพลงไม่คิดเงินกับคุณสิงห์นะคะเป็นบริการเสริมมานั่งเป็นเพื่อนคุยเพื่อนดื่ม”
“อย่าเลย เรื่องเงินสำหรับผมมันเล็กน้อยมาก”
- ผู้เขียน
