"คุณ! มาหอมฉันทำไมเนี่ย!" นันทิชาผลักจัสตินออกห่างจากตัว เขาพาเธอมาอยู่ที่ไหนสักทีของในสนาม ซึ่งเป็นที่ที่ไม่มีคนพลุกพล่าน
"ทำไมจะหอมไม่ได้!" เขาพูดจบก็หอมแก้มนันทิชาอีกข้าง
"นี่! หอมทำไม หยุดนะ!" เธอร้องห้ามเขาเพราะจัสตินหอมแก้มเธอทั้งสองข้างสลับไปมาไม่หยุด
"จะหอม แล้วก็จะหอมให้หมดทั้งตัวเลย!" เขาบอกและเลื่อนหน้าเขามาใกล้นันทิชา จนหนวดเคราที่คางถูไปกับแก้มของเธอ
"นี่! เลิกพูดจาทุเรศแบบนี้กับฉันสักทีได้ไหม" นันทิชาหมดความอดทนกับคนอย่างจัสติน
"ทำไม! ผัวหอมแก้มนิดเดียวมันจะตายเหรอ ทีไอ้นักบาสนั่นมันกอด มันหอมทำเป็นยิ้มหน้าบาน มันมีอะไรดีกว่าผัวอย่างฉันฮะ!" จัสตินจับไหล่มนเขย่าอย่างต้องการคำตอบ
"ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเขาดียัง แต่เขาไม่เคยทำร้ายฉันแบบคุณ!"
เพี้ยะ!
นันทิชาฟาดมือเข้าเต็มหน้าของจัสติน เขาหน้าหันตามแรงที่ส่งมา ก่อนจะเม้มปากด้วยความโกรธ ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าเถียงเขาแบบนี้
