CHAPTER 12
พวกเราแยกย้ายกันกลับเพราะมันเริ่มดึกมากแล้ว ผมกลับมาที่คอนโดตัวเอง และตรงเข้ามาที่ห้องนอน โต๊ะเล็กข้างเตียงจะตั้งกรอบรูปเล็ก ๆ ที่เป็นรูปของผมและผู้หญิงที่เป็นรักแรกของผม
'ด้า ด้าให้โอกาสเคได้ดูแลด้าได้ไหม'
'จะตามไปดูแลด้าที่นู่นหรือไง'
‘…’
'ด้าจะไปเรียนต่อที่อเมริกาอะ'
'ทำไมด้าไม่เคยบอกเคเลยอะ' ชายหนุ่มที่สีหน้าเต็มไปด้วยความผิดหวังเอ่ยอย่างเศร้า
'ก็ตั้งใจจะมาบอกวันนี้แหละ เคเป็นคนดี เคต้องเจอคนที่ดีกว่าด้าแน่นอน'
'ไม่อะ เคจะรอด้านะ เคจะรอด้ากลับมานะ'
.
.
เรื่องราวเมื่อหกปีก่อนยังคงวนเวียนอยู่ในหัว แต่เรื่องราวเริ่มเลือนหายเมื่อมีอีกคนเข้ามา
"เธอหายไปนานมากเลยนะดาด้า" ผมพูดกับดาด้าที่อยู่ในรูปถ่าย ส่วนดาด้าตัวจริงผมติดต่อไม่ได้มาหลายเดือนแล้ว เธอบอกว่ากำลังจะสอบ เธอต้องการสมาธิเป็นอย่างมากจึงขาดการติดต่อ
ผมวางรูปคู่ผมกับดาด้าไว้ที่เดิม และเข้าไปอาบน้ำเตรียมตั
