บทที่3.
1602 คำ
บทที่3.เมื่อเหล้าเข้าปากความลับก็รั่ว
เรื่องที่บรรดาเพื่อนของพี่ชายคุยกัน อัญยิกาไม่เห็นจะเข้าใจ เธอพยายามปะติดปะต่อ แต่ก็ยังคงงงอยู่ดี หญิงสาวเลยผุดลุกขึ้นนั่ง แนบหูกับพนังบ้าน ตั้งใจฟังแบบไม่ให้คลาดเคลื่อน
“มึงมั่นใจเหรอว่ามันจะไม่มีอันตรายภายหลัง?” นี่คือเสียงของพี่ชายเธอ อัญยิกาขมวดคิ้ว คนพวกนี้คุยเรื่องอะไรกันนะ เธอพยายามทำความเข้าใจ แต่ก็ยิ่งงงมากขึ้น
“เออ...ชัวร์ กูทำมาเกือบครึ่งปี ไม่มีปัญหาอะไรเลย”
เสียงขวัญใจสาวทั้งหมู่บ้านรองจากพี่ชายเธอตอบ
“มึงลองใช้หรือยังวะ ดีมั้ย?”
คราวนี้ระดับความดังได้ยินไปสามคุ้งน้ำ เมื่อจู่ๆ 3คนที่เหลือก็พร้อมใจกันถาม ด้วยคำถามเดียวกัน
อัญยิกายิ่งงงเข้าไปใหญ่ สรุปที่บรรดาพี่ๆ พูดถึงคือเรื่องอะไรกันแน่?
“ยัง” บวรตอบ เขาฉวยแก้วขึ้นมาดื่มแก้เก้อ
“เห้ย!! ทำไมไม่ลองวะ มีของดีอยู่กับตัวเก็บไว้ทำไม”
อำนาจแย้งเสียงหลง เขายกมือขึ้นตบหัวเข่าดังฉาด
“ห่า กูเรียนหนัก ไม่มีเวลาเลย” ความจริงที่บวรไม่ได้ตอบ เขาไม่อยากเสียของไปกับผู้หญิงกร้านๆ คนที่เขาเล็งว่าจะใช้ ‘ของ’ ที่ทำมา หากอำนาจรู้ มันคงไม่ยอมให้เขามานั่งดื่มเหล้าในเขตบ้านมันแน่
“มึงจะเรียนไปทำไมนักหนาวะ เรียนจบมาก็ทำงานที่ตลาด พ่อมึงมีมึงคนเดียว เขาจะให้ลูกชายสุดที่รักไปทำงานที่อื่นเหรอ?”
ไอ้แป้งลูกชายเจ้าของสวนมะพร้าวถามเสียงห้าว นับตั้งแต่จบชั้นมัธยมปลาย มันไม่ได้ขวนขวายที่จะไปเรียนต่อเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ
“มึงอย่านอกเรื่องสิวะแป้ง กูกำลังสนใจเรื่องที่ไอ้บอยมันไปทำมา”
ดำที่ตัวดำสมชื่อแย้งเสียงแหลม
“มึงจะสนใจทำไมนักวะ ของมึงไม่ได้เล็กสักหน่อย”
อำนาจท้วง เขาหัวเราะลงลูกคอ เพราะไอ้ดำยกเท้าชูขึ้นสูงเหมือนตั้งใจจะถีบเขาจริงๆ
ความจริงแล้วในบรรดาเพื่อนทั้งหมดที่สนิทกันนั้น ไอ้ดำมีอวัยวะเพศชายเล็กกว่าเขาเพื่อน ที่หนึ่งเลยต้องยกให้อำนาจ รองลงมาก็บวร ส่วนมันนั้นรั้งอันดับสุดท้าย
ไอ้แป้งไหวไหล่ “ของอย่างนี้มันอยู่ที่ลีลาวะ ไอ้นั่นนะใช้ประกอบเฉยๆ” คนที่กินเหล้าหนักสุดแย้งเสียงนิ่ม
บวรอมยิ้ม “มึงพูดก็ถูกแป้ง แต่...มีไว้ก็ไม่เสียหลาย ไว้กูลองของก่อนแล้วจะมาเล่าให้ฟัง”
“จริงนะโว้ย ว่าแต่ตอนนี้ กูขอดูก่อนได้มั้ยวะ?”
อำนาจตาลุกเขาขยับเข้าใกล้บวร เหล่มองเป้ากางเกงของเพื่อนตามันวับ
หนุ่มกรุงชำเลืองมองไปบนบ้าน เขาเห็นการเคลื่อนไหวบนนั้น ชายหนุ่มพยักหน้ารับ หากการถอดกางเกงครั้งนี้ จะไม่ได้มีแค่เพื่อน3คนที่เห็น มันก็น่าระทึกไม่น้อย
บวรทรงตัวลุกขึ้นยืน คงเป็นเพราะดื่มไปไม่น้อย เขาเลยเซนิดๆ ชายหนุ่มพยายามปลดเอวกางเกง ท่ามกลางเสียงเร่งเร้าของเพื่อนๆ และอีกคนที่แนบหน้ากับรอยแตกของเนื้อไม้ มองจุดที่เห็นรำไรๆ ตาเขม็ง
อัญยิกากลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ เธอมองบางอย่างที่เพื่อนพี่ชายงัดออกมาอวดตาเป็นมัน เธอได้ยินเสียงครางของบรรดาพี่ๆ หลังจากนั้นก็มีแต่คำถามที่เธอพยายามทำความเข้าใจ เพื่อนพี่ชายคนนี้ ไปทำอะไรบางอย่างกับอาวุธของเขา หญิงสาวจิปากเบาๆ เธอมองเห็นไม่ชัด รู้แค่ว่าสิ่งที่เขาประคองอยู่ในอุ้งมือ ใหญ่เท่ากับข้อมือเด็ก5ขวบ หัวใจเธอเต้นระทึก ขนาดมองเห็นไกลๆ เธอรู้ดีว่าเจ้าสิ่งนั้นคืออะไร แต่ที่ไม่รู้คือ...เขาไปทำอะไรกับมัน ทำไมผู้ชายทั้งกลุ่มถึงส่งเสียงอืออาได้ขนาดนั้น
เมื่อบวรเก็บอาวุธของเขาไว้ที่เดิม อัญยิกาก็มืออ่อน เธอรูดลงไปกองที่พื้น หัวใจเต้นกระหน่ำ มีบางอย่างเกิดขึ้นในร่างกายของเธอ นับตั้งแต่สบตาผู้ชายที่ชื่อบวรเมื่อกลางวัน
อาการแปลกๆ ที่เกิดขึ้น คือกึ่งกลางร่างกายตนเองดูดตอดถี่ๆ มันดูดตอดหนุบหนับ มีน้ำเยิ้มๆ เหนียวๆ ไหลซึมออกมา หญิงสาวรีบคลานไปที่เตียง เธอหนีบหน้าขาเขาเบียดกัน เกิดความรู้สึกวูบวาบ แบบที่บรรยายไม่ถูก
“ซี๊ดดดด!!” เธอเผลอครางเมื่อสอดมือลงไปแตะเนินเนื้อกลางร่าง ความรู้สึกแรกคือเสียวแว๊บขึ้นมาทันที
เธอบิดตัวไปมา อึดอัดจนอยากสลัดเสื้อผ้าที่สวมไว้ออกไปให้หมด
“ยัยแก้ว ฉันเป็นอะไรไม่รู้”
เสียงครางดังเบาๆ นี่คงเป็นครั้งแรกที่อัญยิการู้สึกพลุ่งพล่าน อารมณ์ของเธอไม่คงที่มันขึ้นๆ ลงๆ ร้อนระอุไปทั้งตัว หญิงสาวกระโจนลงจากเตียง เธอเปิดประตูห้องนอน คอเธอแห้งเป็นผง คงต้องหาน้ำเย็นๆ มากินแก้คอแห้ง...
และนั่น เข้าทางใครบางคนพอดี...
“อยากเห็นทำไมไม่ขอกันดีๆ แอบดูเป็นเด็กไปได้”
อัญยิกาสะดุ้งใครบางคนยืนอยู่ด้านหลัง และพูดบางสิ่งออกมา
เธอสำลักน้ำไอเสียงดังๆ แค๊กๆ เธอยกมือตบอก หันขวับมามองด้านหลังและสะดุ้งอีกครั้ง
บวรยืนยิ้มอยู่ตรงนั้น มือของเขาสอดอยู่ในกะเป๋ากางเกง เมื่ออัญยิกาลดสายตามองตา เธอเลยหน้าร้อนวูบ
“พี่บอยพูดอะไร อัญไม่เห็นเข้าใจ”
หญิงสาวแก้ตัว เธอไม่ได้แอบดูเขา พวกเขาต่างหากที่เปิดให้เธอดูเอง เธอเถียงในใจไม่กล้าพูดออกมาหรอก
“อัญรู้ดีว่าพี่หมายถึงอะไร” บวรพูดดักทาง
“ไม่รู้ อัญง่วงล่ะ ขอตัวไปนอนก่อนค่ะ”
เธอรีบหาทางเลี่ยง สถานการณ์น่าหวั่นๆ พิลึก เสียงเฮฮาเงียบไปแล้วด้วย คงมีคนกลับบ้าน หรือไม่ก็หลับอยู่ที่ท่าน้ำหน้าบ้านนั่นแหละ
“แน่ใจว่าจะนอนหลับเหรอ?”
คำถามของเพื่อนพี่ชายทำให้อัญยิกาชะงัก เขาเดาถูก เธอกำลังกระวนกระวาย คืนนี้ไม่มีทางหลับลงแน่ แต่พูดออกไปได้เหรอ เขาก็จะรู้นะสิที่พูดมาทั้งหมดเธอโกหก
“หลับสิคะ อัญง่วงจนตาจะปิดแล้ว”
เธอตัดสินใจพูดปดอีกครั้ง...
“ตามใจ...คืนนี้พี่นอนที่นี่ ถ้านอนไม่หลับ อยากดู ก็มาหาได้นะ”
หญิงสาวกัดริมฝีปากล่าง เธอแทบจะวิ่งหนี เสียงของเขาบ่งบอกความรู้ทัน เขารู้ตลอดว่าเธอแอบมอง และกำลังกระหายอยากรู้เรื่องอะไร
เมื่อประตูปิด อัญยิกาก็ได้ยินเสียงหัวเราะ เธอชะโงกหน้ามองไปที่ท่าน้ำ พี่ชายคนดีของเธอนอนแผ่อยู่ตรงนั้น ส่วนเพื่อนคนอื่นไม่เห็น คงกลับบ้านไปแล้ว ตอนนี้เธออยู่บนบ้านกับผู้ชายอันตรายกับความรู้สึกตัวเอง ความอยากรู้กำลังตามหลอกหลอนเธอ
“ไอ้พี่อ่ำบ้า!!” หญิงสาวด่าพี่ชาย ไม่รู้หรือไงเขาปล่อยให้เธออยู่กับผู้ชายเจ้าเล่ห์ลำพัง
บวรเดินเข้าห้องนอนของอำนาจ เขาเคยมาค้างที่นี่หลายครั้งและรู้ดีว่าห้องของเพื่อนอยู่ติดกับห้องน้องสาวของมัน มีรูเล็กๆ ที่เขาเคยใช้แอบมองอัญยิกา
ไฟในห้องข้างๆ ถูกปิดลงแล้ว นั่นยิ่งเข้าทางบวรเลย
เขาจัดการแกะสก็อตเทปที่ปิดรูแตกของเนื้อไม้ไว้ เปิดไฟในห้องของอำนาจ สลัดกางเกงทิ้ง ตอนที่เดินขึ้นไปนั่งบนเตียง
คนที่นอนใจเต้นอยู่ในห้องข้างๆ ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหว และมองเห็นลำแสงที่แยงผ่านรอยแตกมาพอดี
หญิงสาวชั่งใจกับการรีบนอนให้หลับ กับการขยับไปตรงไปที่รอยแตกนั่น เพื่อมองดูด้านใน เธออยากรู้ว่าเพื่อนพี่ชายตอนนี้ เขากำลังทำอะไรอยู่
อัญยิกาไม่ต้องคิดนาน เสียงครางแปลกๆ กระตุ้นให้เธอเลือกที่จะแอบมองอีกครั้ง...
“ซี๊ดดดดด!!”
หญิงสาวกะพริบเปลือกตาปริบๆ ที่เธอเห็นคือบวรนั่งอยู่ริมเตียง เขาไม่สวมกางเกงและกำลังทำอะไรบางอย่างอยู่ มือของเขาประคองท่อนลำขนาดใหญ่ที่แข็งตัวเต็มที่ อัญยิกากลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ หายใจไม่ทั่วท้องทีเดียวเมื่อไล่สายตาไปตามลำเนื้อที่มีบางอย่างผิดไปจากที่เห็นผ่านหนังโป้ เธอเคยดูหนังอย่างว่ากับแก้วกัลยา อวัยวะเพศของผู้ชายไม่ได้เป็นแบบนี้ สิ่งที่เธอกำลังมองอยู่ มีบางอย่างแตกต่างกันไป และนี่คือสิ่งที่พวกเขาคุยกันใช่หรือไม่?
มีคำถามเกิดขึ้นในใจมากมาย แต่อัญยิกาไม่มีเวลาคิด เธอจับตามองทุกการกระทำของเพื่อนพี่ชาย
เรากำมือรอบรำเนื้อ รูดขึ้นรูดลงพร้อมกับครางเสียงแปลกๆ
ผิวลำเนื้อปูดโปนเห็นเส้นเลือดขดๆ งอๆ ตั้งแต่โคนจนถึงปลายหยักสีเข้มกว่าสีท่อนลำ มีบางอย่างนูนเด่นขึ้นมา เรียงตัวเป็นแนวยาว อัญยิกากัดกระพุ้งแก้ม เมื่อบวรเริ่มขยับมือเร็วขึ้น สีหน้าของเขาเหมือนกำลังทรมาน แต่เสียงครางของเขาทำให้เธอทรมานมากกว่า
- ผู้เขียน
