“เขาจะดีขึ้นหรือยังนะ?”
ริมฝีปากอวบอิ่มพูดพึมพำกับตัวเอง ความห่วงใยที่มีให้พี่ไค ไม่เคยลดน้อยถอยลงเลยแม้แต่เสี้ยววินาที ถึงจะแอบเสียใจ น้อยใจ ที่เขาไม่บอกรัก แต่ท่าทางการหึงหวงเมื่อเช้านี้ ทำให้เธอลืมความเศร้า แล้วกลับมามีความสุข บนความหวังอีกครั้งหนึ่ง ถ้ามีความรักคงเป็นเรื่องที่ดี เพราะเธอไม่ได้กอบกุมความเคียดแค้นไว้เพียงอย่างเดียว พี่โจโฉเคยบอกว่า เธอต้องโตมาเป็นคนที่มีจิตใจ อย่าให้เรื่องในอดีตมากัดกินชีวิตที่ควรจะเป็น แก้แค้นได้ แต่ต้องหาความสุขเข้าตัวด้วยถึงจะถูก
“ปล่อยให้คนป่วยนอนพักไปก่อนแล้วกัน” ใบหน้าจิ้มลิ้มคลี่ยิ้มหวาน ให้กับความสัมพันธ์ที่เริ่มผลิบานเหมือนดอกไม้ อีกฝ่ายรู้สึกยังไงไม่รู้ แต่สำหรับเธอ การที่ได้มอบครั้งแรก ให้ผู้ชายที่ตนเองรัก ถือว่าเป็นการสานสัมพันธ์ที่ดี ถึงจะเจ็บ แต่ก็เป็นความเจ็บปวด ที่งดงามที่สุด ในชีวิตของเธอเลย
กริ้งงง!
ผ่านไปสี่ชั่วโมง สัญญาณบอกเวลาเลิ
